[:nl]Een dagje Walibi Holland was snel ingepland. Wegens omstandigheden waren we een dag afgesloten van onze telecomdiensten en zo was de beslissing om er op uit te trekken snel gemaakt. Dwainie was er nog nooit geweest, ikzelf in lang vervlogen tijden, nog voor de Goliath er stond! En Dries slaat nooit de kans af om in dit mooie parkje een dagje te spenderen. Zo gezegd, zo gedaan en op die laatste dag van de schoolvakantie trokken we dus richting Biddinghuizen.
We reden langs Antwerpen en zoals te voorspellen viel was er redelijk wat file. In plaats van een kleine 3u rijden, reden we er een 4u over. Onderweg kregen we regen met bakken uit de lucht. Dit voorspelde niet veel goeds. Maar niets was minder waar! We reden de parking op net toen de zon wat tussen de wolken kwam piepen en er stond maar weinig volk op de parking. Even de rij van de infobalie in om onze Golden Passes in te wisselen voor een ticketje en binnen waren we. Xpress: Platform 13 sloegen we even over. Iedereen komt hier voorbij en de rij liep hier toch snel wat op.
We begonnen met Speed of Sound. Een standaard Vekoma Boomerang die voorheen door het leven ging als La Via Volta. Deze is enkele jaren geleden vernieuwd met onboardmuziek en de beugels die we al kenden van de Python. Dit leverde een nieuwe ervaring op en wat een comfortabelere rit is dit! Ik hoop dat we ook deze beugels mogen ontvangen in Walibi Belgium en Bellewaerde. Na deze snelle rit wandelden we wat verder door het park. We bekeken de carrousel en de zweefmolen van het park en vervolgens liepen we langs de splashbattle. Deze is een versie die boven het water rijdt. Alhoewel deze mooi gethematiseerd is, verkies ik toch degene die in het water zitten zodat het transportsysteem mooi weggestopt is.
We liepen verder langs Walibi Playland, waar slechts enkele operators ervoor zorgden dat de kleinsten zich ook konden amuseren. Dit was geregeld zodat je maar een operator moest vragen om een bepaalde attractie te kunnen doen en die persoon ging dan het ritje voor jullie regelen. Iets dat op een dag als deze – de school was al terug begonnen in Nederland – een perfecte oplossing was.
Door de bomen kwam hier al een van de 2 credits die ik nog moest scoren in het park piepen. Lost Gravity, met z’n zwart-gele track en blinkende karretjes draaide al mooi zijn rondjes. We kwamen eerst nog wel langs Drako, de zierer tivoli van het park. Aangezien Dwainie nog alle credits van het park nodig had, sprongen we met alle plezier in dit baantje. Al bij al was het een aangenaam ritje, maar de remmen in het station staan wel heel bruut. Een tof instapbaantje.
Het was dan eens tijd geworden om ook bij mij nog een credit toe te voegen aan de coastercount. Lost Gravity is de eerste Big Dipper uit de Mack-stal. Ik had al veel over de baan gehoord en nam dan ook bewust frontseat plaats op het linkeruiteinde. Wat een beweging krijg je toch op deze plek! Later op de dag deed ik de baan opnieuw, in het midden, en de beleving was toch wel wat anders daar. De buitenzijde blijft het best. Na deze baan liepen we in de richting van Goliath. Maar voor we hier toekwamen, was er nog een credit voor Dwainie die kwam piepen. Ik twijfelde nog of ik wel mee zou gaan, maar ik kon haar nu toch moeilijk alleen op de marteltafel laten liggen. Jawel, ik heb het over El Condor.
Hier stond een redelijk lange rij. Ik begrijp niet hoe mensen hier nog zolang voor in de rij kunnen staan als je een baan als Lost Gravity hebt in het park. Het was ongeveer 45min aanschuiven hier, en dit was dan ook de langste rij die we deze dag gehad hebben. De baan reed bovendien nog eens op slechts 1 treintje. Tja, de rit zelf, wat kunnen we hierover zeggen? Pijnlijk, rammelen en schouderbeugels die je hoofd zo omklemmen dat je er niet uit kan komen zonder een paar oorvegen. Ondanks dat dit ooit mijn eerste coaster was waarmee ik overkop ging, sla ik deze toch met plezier over. Je komt nog maar van de lifthill en je voelt de eerste slag al. Maar alles voor de credit van Dwainie! Terwijl we even rustig op een bankje iets dronken na deze wilde rit zagen we ineens een leeg treintje voorbij komen. Walibi was begonnen met extra treintjes te voorzien! De wachttijden werden direct heel wat mooier! Er was blijkbaar toch meer volk dan Walibi deze dag verwacht had!
Nu toch eens tijd om richting mijn laatste credit te stappen. De baan die je zo mooi kan aanschouwen als je de parking oprijdt, Goliath. De rij hier bedroeg op 1 treintje ongeveer een 25 minuten. Zeker aanvaardbaar en je krijgt in die wachtrij toch een prachtig uitzicht op de track. Dit leverde toch een paar mooie fotomomenten op. Mijn ervaring met dit type coasters was beperkt tot de B&M’s in Europapark en Port Aventura, en ik moet zeggen, al kan de baan voor mij niet tippen aan Shambhala, is het wel duidelijk een betere baan dan Silver Star. De porties airtime zijn enorm! Het eerste ritje was compleet backseat en zeker bij de laatste bunny hops word je zo uit je stoel gesmeten! Prachtig baantje en het doet me al met plezier uitkijken naar die andere Intamin coaster later dit jaar, Expedition GeForce!
In Walibi Holland staat ook nog een flatride die in België al volledig verdwenen is. Een Enterprise! Dit kon ik dan ook niet overslaan, pure nostalgie! Dwainie had nog nooit op deze flatride gezeten en kwam er dan ook duizelig vanaf. Maar voor een Enterprise is dit het wel waard. Zo spijtig dat dit verwijderd is in Walibi Belgium. Het was ondertussen wel tijd om eens iets te gaan eten. Dries nam ons mee naar het restaurant bij Speed Of Sound. We namen allemaal een pizza en die werd vers en voor onze neus bereid! Beter kan het haast niet!
Er is naast Goliath nog een eyecatcher in het park. Het prachtige reuzenrad! Na een maaltijd leek dit ons perfect om even op adem te komen, het eten wat te laten zakken en wat prachtige foto’s van het park te nemen! Dit zorgt er voor dat ik toch het reuzenrad in ons Walibi-parkje mis. Eens we hieruit kwamen, zagen we op de app dat Xpress Platform 13 op amper 10 minuten wachten stond. Aangezien dat dit toch zeer dicht bij het reuzenrad lag, was de keuze snel gemaakt! Ik had deze coaster laatst bereden in het Six Flags tijdperk als Superman, tenzij je de ritjes in de Disney Studios meetelt op Rock & Rollercoaster natuurlijk! Wat kan ik zeggen over de retheming van deze ride? Prachtig, mooi uitgewerkt, sfeervol, enkele jumpscares… Gewoonweg genieten van begin tot eind… Wat de wachtrij betreft toch. De baan op zich ziet toch duidelijk iets meer af dan z’n broertje in Disney. Hij is wat ruw, maar zeker niet onaangenaam. Ook het effectje op het eind was meer dan geslaagd!
Als we goed tellen, zitten we nu aan de laatste credit van het park, namelijk Robin Hood. Deze baan is nog een woodie van de Vekoma-stal, net zoals de Weerwolf. Maar het is een totaal verschillende lay-out. In de wachtrij hoorden we de baan al redelijk hard piepen in de bochten en dit werd jammer genoeg ook duidelijk op de baan zelf. De first drop was comfortabel genoeg, maar de rest van de rit was zeer ruw! De weerwolf lijkt nog op een soepel baantje in vergelijking hiermee, maar zo was de laatste credit een feit!
In dit park staat ook een S&S spaceshot en sinds Dwainie haar eerste deed in Wallygator kan ze geen genoeg meer krijgen van dit type rides. Dus werd het volgende ritje snel daarop gemaakt! Een airtime gevulde rit later keken we naar het kleine broertje van deze attractie en wie zat hierop? Niemand minder dan Walibi de kangoeroe zelf samen met wat kinderen! Prachtig hoe de mascotte zelf ook de attracties in zijn park niet schuwt en zo kinderen vergezelt op de Space Kidz!
Eenmaal je hier bent, ben je zo dicht bij de Goliath dat een reride zo goed als verplicht is! Ondertussen reed deze ook al op 2 treinen, wat de wachttijd enkel maar ten goede kwam. De temperatuur was ondertussen wat geklommen en zo beslisten we snel om de waterattracties mee te pikken. We begonnen met de Wildwater, die nieuwe bootjes kreeg dit jaar. De baan was wel niet erg nat, maar biedt toch een leuke rit. Ook de splash pikten we mee en de lay-out hiervan was ons al wel bekend! Dit was de originele, voordat Flash Back in Walibi Belgium gebouwd werd!
Een reride op Lost Gravity was zeker nog welkom, deze keer via de single riders om toch de wachttijd van een half uurtje wat te verminderen. Ondertussen begon het sluitingsuur wat te naderen en besloten we een laatste ritje mee te pikken op Goliath. Deze keer volledig front. Wel, ik moet zeggen, ik vind de baan beter front dan back! Gigantische porties airtime!
Dwainie wilde nog even in de shop kijken vooraan het park en dan was het bijna 18u. Maar wacht? Is de wachtrij van Platform 13 nog open? Jawel hoor! Nog niet afgesloten! Nog maar een ritje meepikken hierop dan! Na het rondje gereden te hebben kwamen de beugels niet direct los, de operatrice kwam uit haar hokje en vroeg wie er nog zin had in een 2de ritje. Wij dus! Na het allerlaatste ritje voor deze baan van de dag, sloten we de dag af en gingen we richting auto. Er wachtte ons nog een terugrit die gelukkig zonder files verliep!
Sfeerverslag en foto’s: Dimitri Delanghe[:]
