Vol verwachting trokken we naar Walibi, een park dat voor, nog steeds, het beste attractieaanbod van het land heeft. Vol verwachting, omdat het vandaag een nocturne was, en niet zomaar eentje, vandaag werd de 40ste verjaardag van het park gevierd.
Net door de hekjes gewandeld, stonden de vrolijke mascottes ons op te wachten, een foto kon natuurlijk niet ontbreken.
We begonnen deze zonnige dag met een der beste rapid rivers op mijn lijstje, Radja River. Met zijn wilde ritverloop, vele golven, watergordijn en spuitende fonteinen kom je hier niet uit zonder nat pak, maar daar geven wij niet om, genieten doen we van elk ritje.
Volgende op onze tocht werd Coccocinelle een klein maar fijn keverbaantje van Zierer. Drie rondjes vol lachsalvo’s.
Dankzij het goede weer was er een gezellige drukte in het park, maar dankzij het vlotte en hardwerkende personeel bleven de wachtrijen beperkt tot een zeer aanvaardbare tijd. Opvallend is het ook hoe vriendelijk de werknemers in het park zijn, telkens wanneer je in een attractie plaatsneemt wordt je in twee talen veel plezier gewenst, wordt je gevraagd of je bril geen probleem vormt. Bij het verlaten van de attractie een aardige tot ziens, au revoir, zeer aangenaam.
Wie Walibi zegt denkt onmiddellijk ook aan de thrillrides, deze werden in een verleden nog “The Big Seven” genoemd. Een daarvan is de biggest van ons land, Dalton Terror. Deze free fall toren van Intamin kreeg dit jaar een nieuw kleurtje mee, naar mijn mening heeft hij er zelfs nog nooit zo goed uit gezien, met deze kleurencombinatie past hij perfect in het Westerngebied.
Weerwolf, de “voorlopig” enige houten achtbaan van België was onze volgende halte. Hier merk je echt hoe populair de attractie is aan de lengte van de wachtrij. 50 minuten, zo stond er aangegeven op de digitale borden. Maar door de vlotheid van de harde werkers konden we na 35 minuutjes al plaatsnemen in ons treintje voor een ritje dat puur genieten is. Ja, dit baantje heeft wel een zekere ruwheid, maar het is net dat ruwe kantje dat hem zo super maakt.
Als je effe wil chillen is dat geen probleem, er ligt zand en er is drank :p Walibi Beach was een leuk rustpuntje tijdens onze dag. Lekker luieren op een strandstoel, wat geschiedenis opdoen bij de borden of op de foto met de oude mascottes of mooie zandtaart, we deden het allemaal.
Vampire is een SLC oftewel hangende achtbaan die over de kop gaat, dit beestje werd eveneens gebouwd door Vekoma, die ook zorgde voor heel wat andere achtbanen in het park. Bij SLC denkt iedereen meteen oei oei, hoofdpijn, nekpijn en schokkerig, dat is bij onze Vampire totaal niet zo, dit is ongetwijfeld de soepelste die ik al gedaan heb van dit soort.
De grote Carrousel kreeg samen met heel wat andere attracties in de WAB-zone enkele seizoenen geleden een kleurrijk nieuw jasje mee. Onze dolle bende zou haar status niet waarmaken, mochten ze hierop geen ritje maken.
Achtbanen overslaan daar doen wij niet aan mee, onze volgende halte werd dan ook Cobra. Een zogenaamde boomerangachtbaan. Misschien niet mijn favoriete type achtbaan, alhoewel ik Speed of Sound in het zusterpark, dankzij de nieuwe treintjes, wel geweldig vind. Cobra is zonder twijfel een zeer intense ervaring die je zowel voorwaarts als achterwaarts heel wat kriebels in de buik geeft.
We besloten nog een keer gek te doen, Ali Baba, het bescheiden vliegend tapijt was opnieuw goed voor heel wat gelach en lol.
Aangezien we Radja zo super vinden, besloten we een tweede maal plaats te nemen. Opnieuw een lekker wild en nat ritje waar we met volle teugen genoten.
En dan was het zo ver, le moment suprême voor een achtbaanfreak die ook van nostalgie houdt, Psyké Underground. Dit baantje begon ooit haar leven als Sirocco. Ze opende in 1982 en was een creatie van de Duitse topbouwer Schwarzkopf. Ik herinner me nog goed dat dit ooit mijn eerste looping achtbaan was, en wat voor eentje. Het lijkt misschien wat simpel, een keertje voorwaarts en een keertje achterwaarts door een looping gaan. Maar niks is minder waar. Na Sirocco transformeerde men dit baantje naar Turbine, de looping werd overdekt en er werd een fabrieksthema toegevoegd. Daarna kwam er een periode van stilstand. Gelukkig kwam aan die stilstand in 2013 een einde. De baan kreeg een nieuwe trein en lanceersysteem, de twee baandelen waarop de treintjes omhoog gaan werden volledig overdekt door tunnels en er werd een “ Faboulous” thema gegeven. Er kwam een eigen soundtrack en leuk filmpje, wat dit baantje opnieuw een super ervaring maakt. Misschien is dit stiekem wel mijn favoriete Belgische achtbaan.
Challenge of Tutanchamon is ook zo eentje die we onmogelijk kunnen overslaan. Deze Darkride/shooter blijft geweldig. Enkel jammer dat het vuureffect uit stond.
Nogmaals een Daltonneke doen, das zeker geen straf voor mij. Effe genieten van het prachtige uitzicht om daarna met een rotvaart de dieperik in te storen, een echt adrenalinerush.
Calamity Mine werd onze laatste achtbaan van de dag. Deze mijntrein neemt je mee voor een leuk ritje doorheen een rotslandschap. Rakelings scheer je onder een waterval door om daarna vlak boven het water te scheren, waar een leuk effect zorgt voor waterstralen langs het treintje.
Ondertussen kwam het einde van de dag in zicht, we besloten dan ook een goed plekje uit te zoeken naast de vijver voor de slotshow die zou gaan beginnen.
Oude reclamespots werden geprojecteerd op het gebouwtje op het meer. Tijdens de show kwam plots de oude Walibi mascotte op het toneel, de oude slogan “Ribedebie naar Walibi”, was ook opnieuw te horen. Een prachtig lichtspektakel werd gegeven, met de nodige dreunende beats. Happy birthday zingen is maar povertjes, moet het park gedacht hebben, daarom lieten ze een grote verjaardagstaart het meer op drijven, op de taart een violiste en saxofonist die naadloos van happy birthday overgingen in hedendaagse dance tunes.
Deze show kunnen we enkel maar bestempelen als de beste slotshow die Walibi ooit aanbood, en ik zou zelfs durven zeggen dat dit de beste show was die ik ooit in een pretpark zag.
Als dit de nieuwe stijl is om een verjaardag te vieren, hoop ik dat dit de nieuwe maatstaf wordt, vanaf nu wil ik eender welke verjaardag zo gevierd zien worden :p.
Meer foto’s kan je hier vinden.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
