Onze Duitse trip naderde zijn einde. Maar we konden niet terugkeren zonder nog een dagje langs Tripsdrill te passeren. Al met wat kleinere oogjes dan in het begin van de week, maar met evenveel enthousiasme, zetten we koers richting het parkje bekend van zijn attracties in de vorm van rieten manden, badkuipen en zakken meel.
Ik probeerde de hoge verwachtingen die ik had opgebouwd de afgelopen jaren toch wat te onderdrukken, om toch niet al te veel teleurgesteld te worden door het park. Nadat we echter onze tickets hadden gekocht en het park betraden, loste het park de verwachtingen al meteen helemaal in. Het charmante straatje met uitgehangen was en op het einde de meiboom zette meteen de toon. Eén van de mooiere stukjes pretpark die ik al heb bezocht.
Eenmaal het straatje uitgewandeld en een deel van het gezelschap hun goedkeuring om te filmen bemachtigd hadden, namen we plaats in één van de vele rondritjes die het park telt. De Weinkübelfahrt is een ritje in een grote houten emmer. Lezers die velen jaren ouder zijn dan ik zullen het type misschien nog wel gedaan hebben in Bobbejaanland op de plaats van de huidige Bootvaart. De draaiende wijnemmers rijden je rond in één van de vele groene perkjes die Tripsdrill kent.
In een volgend perkje van het park kwamen we het ritje Hochzeitsreise tegen, deze pikten we later op de dag nog mee. Nu kozen we ervoor om plaats te nemen in de bovenliggende monorail Wiegen-Hochbahn. Het parcours, dat gewoon heen en weer gaat, is niet van het interessantste, maar het in slaap gewiegd worden in de kinderwagen, waar je net in hebt plaatsgenomen, is wel iets unieks.
We zetten onze weg door het charmante park verder en kwamen langs onze vierde sky fly van de week. Die van Tripsdrill, met de naam Högenflug, is in zijn Jules Verne-stijl één van de mooist gethematiseerde in zijn soort. Helaas staat deze door de vele bomen erg beschut en staat die zo afgesteld dat onze “expert” er maar een kleine dertigtal toertjes wist uit te persen.
Nadat enkelen van ons een ritje hadden gemaakt in een volgend rondritje was het hoog tijd voor de eerste coaster van de dag: Rasender Tausendfüßler. Het groen en de aanwezige waterpartijen maken van deze Zierer tivoli large coaster een leuke rit. Als je dan ook nog eens te maken krijgt met een super enthousiaste operator en door de rustige dag drie rondjes krijgt voorgeschoteld, heb je meteen te maken met een topmomentje. Tot slot blijft dit type coaster mij backseat toch verrassen.
Jungbrunnen was onze volgende stop. Er werd van te voren al wat mysterieus gedaan over de rit. Het stukje darkride is zeker een specialleke dat ook ik als verrassing zal houden voor degene die deze boomstamattractie in de vorm van badkuipen nog niet heeft gedaan.
Tussen de jungbrunnen zit G’sengte Sau verweven, een Gerstlauer bobsled coaster. Een eerste rit kon mij door de hoge verwachtingen niet helemaal overtuigen. Na twee rerides was ik echter helemaal verkocht. Dit is echt een toppertje! Nu snap ik trouwens meteen ook de teleurstelling in Tiki-Waka die vele hebben. Wat G’sengte Sau er op het einde weet uit te persen is een stuk beter in vergelijking met die van Waver.
We hadden de smaak te pakken en gelukkig lagen er nog twee coasters op ons pad. De eerste is Mammut. Mammut vierde dit jaar haar tienjarig bestaan en heeft een wachtrij in ware Tripsdrill-stijl. Helaas kon de rit mij niet helemaal overtuigen. De ruwheid kon er voor een woodie zeker nog mee door. Ook het parcours is bij deze niet het grote probleem. Wel het verlies van snelheid dat na enkele bochten optreedt. Spijtig, maar blijft leuk om te doen. En het moet gezegd, hij staat ook wel mooi in de open omgeving.
Hetzelfde geldt trouwens voor de topper van het park, Karacho. Deze Gerstlauer infinity coaster is echt een machine. Karacho heeft 4 inversies waarbij de eerste al sneller komt dan verwacht. Surprise! Verder levert hij met zijn opeenvolging van elementen een geweldige rit af. Een toppertje. Enkele rerides mochten die dag zeker niet ontbreken.
Waschzuber-Rafting is de rapid river van het park. Door het groen rondom de attractie ben je afgesloten van de rest van het park. Hij weet er een goede vaart in te houden en kan soms nat uit de hoek komen. Zoals het hoort dus. Om zich echt te kunnen meten met de beste rapids mist hij wat theming en een extra effectje hier en daar. Maar deze goede rapid hoor je niet over te slaan.
Na een ritje op Heißer Ofen, een draaimolen met opwaartse bewegingen en Gugelhupf-Gaudi-Tour, een ouderwetse Waltzer, zetten we koers richting de andere kant van het park. Inmiddels maakten we kennis met de weergoden. Dit maakte voor ons duidelijk dat Tripsdrill nog wat indoorattracties mist. Een darkride zou bijvoorbeeld zeker niet misstaan in het park. Nadat de bui wat gaan liggen is stapten we in de bootjes van Spritztour für Seefahrer. Of het nu een rondvaart of toch een splash battle genoemd moet worden, laat ik even in het midden. Alleszins een prettig opvullertje.
Vlak daarnaast staan de unieke Doppelter Donnerbalken. Ondanks dat ik al een offride video van deze vrijevaltorentjes had gezien en ongeveer wist wat er ging komen, sloeg ik toch eventjes een gilletje en een lach wanneer de stoeltjes naar voren kantelde. Ik was toch even verrast door de hevigheid ervan. Een beetje aan de ruwe kant, maar ze geven wel plezier voor jong en oud. Het moet gezegd, ze zijn ook heerlijk gethemed en gaan perfect op in de omgeving.
De dag liep ten einde maar we pikten nog snel ritjes op Seifenkisten-Rennen, de unieke Miabaum en een dolle rit op de Kaffeetassen mee. Hoewel de operatrice haar handtas al had genomen konden we nog net instappen in Wäschekorb-Rundflug. Nog een kleine tip hierbij. Steek vooral je handen niet in de lucht. Anders kan het wel eens zijn dat je in de rozenstruiken zit.
Nadat we nog een groepsfoto hadden laten nemen, verlieten we als laatste bezoekers het park en sloten de poorten van Tripsdrill achter ons.
Dit attractiepark met veel groen, aparte theming, een topper van een achtbaan en een uniek Bokrijk-museumsausje is een fantastisch park waar niet alleen kinderen, maar ook grootouders geweldig van zullen genieten. Ondanks de unieke sfeer die je in geen enkel ander attractiepark kan beleven is het attractieaanbod wat mij betreft net iets te mager om een jaarlijks of tweejaarlijks bezoek te rechtvaardigen. Maar met een aangekondigde nieuwe achtbaan zit een terugkeer er zeker in. Ik ga wel voor de lente dan, in de hoop dat al dat aanwezige groen in bloei gaat staan. Tripsdrill, het was fijn om je eindelijk te kunnen ontdekken, tot ooit!
Sfeerverslag: Tim Druyts
Foto’s: Bob Van Dyck
