Slagharen daar gingen we veel beleven, Slagharen daar is het altijd feest. We gingen lekker springen, glijden en zweven, want daar genoten we nog het meest. En waar we zoal van genoten, dat komt u te weten in volgend sfeerverslag.
We arriveerden rond openingstijd in het park, dat er zoals steeds proper bij lag en een gezelligheid uitstraalde. We begonnen onze dag meteen stevig op de free fall attractie, kwestie van de moeheid van het te weinig slapen en de lange rit uit ons lijf te gooien. Ondanks zijn bescheiden hoogte geeft dit torentje toch een behoorlijke kick en een leuke portie airtime.
Vervolgens gingen we uitwaaien op de zweefmolen Apollo, een klassieke attractie gebouwd door de geweldige Schwarzkopf, die wel meerdere attracties leverde in dit parkje. En dat is nu net de charme van Slagharen, de heerlijk nostalgische attracties.
Iets minder klassiek is de achtbaan Mine Train, een junior coaster. Zeer leuk voor de kleinsten, maar je voelt wel een beetje dat deze gebouwd werd door Vekoma.
En dan was één van mij favorieten aan de beurt, Enterprise. Geen Huss gebouwde zoals je ze vaak in parken ziet, maar gebouwd door de enige echte Schwarzkopf. En dat verschil merk je duidelijk, heerlijk ding.
Nog meer Schwarzkopf goodness vonden we bij de recentelijk omgebouwde octopus attractie El Torito. En we moeten toegeven, dat ding ziet er nu verdomd leuk uit, de stieren en de rotsen passen nu perfect in het plaatje van het park. De rit blijft super leuk.
Ondertussen half twaalf geworden, hoog tijd voor de hoofdreden dat we deze verre trip aanvingen, Thunder Loop. Een oudje uit 1979, even oud als Bobby Turbo die een beetje emotioneel wordt bij het schrijven over deze geweldige achtbaan die dit jaar haar allerlaatste ritjes zal geven op 2 oktober, om nadien naar de eeuwige jachtvelden te vertrekken.
Dat het park dit oudje nog wil openen houden tot die dag, zonder te veel technische problemen merkten we aan het feit dat men de lifthill op standje slak gezet heeft. Het treintje kruipt letterlijk omhoog, ongeveer een minuut duurt het nu vooraleer je over die first drop de stengel dive in gesleurd wordt. Wat nadien volgt is pure awesomeness. Snelheid, een looping met de nodige portie hangtime, her en der airtime maar vooral smoothness en genieten van elke rit die we maakten.
Wat bijzonder leuk was, is dat telkens de monorail voorbij rijdt en het treintje net de looping zal ingaan, het monorailtreintje even halt houdt, zodat de inzittenden vlak bij het Thunder Loop treintje komen en zien hoe de inzittenden ondersteboven gaan.
Even bekomen van de geweldige Looping Star achtbaan deden we in de darkride Wild West Adventure. Deze neemt je mee voor bijzonder leuke reis doorheen de far west.
Ondertussen was het middaguur gepasseerd, tijd om de innerlijke mens te versterken, we kozen voor het restaurant gelegen bij de Condor. We genoten van een heerlijk bacon burger menu, waarvoor we onze portemonnee niet al te pijn hadden moeten doen.
Next up de Condor Eagle. Altijd een leuk tussendoortje, genoeg pit voor de thrillseeker, maar genietbaar voor het hele gezin.
Omdat het niet alleen maar attracties hoeven te zijn bij een dagje pretpark, begaven we ons naar de Circus show. In deze show zorgde een illusionist voor de nodige verwondering, een clown voor de komische noot en een hondendresseur voor een beestig toemaatje. Zeer leuke show. De meest halsbrekend toeren haalde een acrobaat uit hoog boven het podium.
Nog zo’n klassieker in menig pretpark is het schommelschip, ook Slagharen heeft een leuk exemplaar in huis met de Piraat.
Na de Piraat, opnieuw een Western getinte attractie met de gerenoveerde Tomahawk. Een zogenaamd Troika attractie gebouwd door Huss en wederom een stukje pure nostalgie, waar wij steeds weer van kunnen genieten.
Via het paadje dat we volgden na de Tomahawk, belanden we pardoes opnieuw in de wachtrij van Thunder Loop, toeval of toch niet? Nee, hoor, Dit achtbaantje wordt je nooit beu.
Dries had nog nooit op de paardjes van de Galopper gereden, onmogelijk zoiets, zeker als je weet dat ook deze attractie gebouwd werd door Schwarzkopf.
Het zonnetje zorgde vandaag voor de nodige warmte, tijd om af te koelen. Hiervoor was een van de modernste attracties van het park the place to be. Expedition Nautilus, een Twist “n Splash van Mack doet waarvoor hij gebouwd is, de inzittenden kletsnat maken, maar ook de omstaanders blijven niet droog.
Tijd om opnieuw de andere kant van het park op te zoeken, want daar zou over enkele minuten de Westernshow van start gaan. Deze show wist ons zeer aangenaam te verrassen. De show zat vol acrobatie, kunstjes en dressuur met paarden. In de show zat een leuk verhaaltje verwerkt dat niet door vertellingen getoond werd, maar door het verloop van de voorstelling, precies hoe wij het graag zien. Dit is wat een Western georiënteerd park echt nodig heeft.
Na de show restte ons nog maar één ding, afscheid nemen van Thunder Loop met enkele ritjes. Met pijn in het hart sloten we op deze attractie onze dag af, weemoedig over het verdwijnen er van, maar langs de andere kant hoopvol en vooral zeer benieuwd naar de toekomstige vervanger.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
