Yes, Yes, Yes, eindelijk was het zover, Heidiland De Panne, euh, ik bedoel Plopsaland De Panne ging open voor een nieuw seizoen en dat met een gloednieuwe houten achtbaan. Hoewel, gloednieuw, de achtbaan stond er al een jaartje, maar ging nu eindelijk voor het eerst open.
Nog even snel een abonnement laten aanmaken aan de kassa en dan onmiddellijk naar Heidi The Ride, dat was het plan, goed plan zelfs, maar…. Aan kassa The Ride verloor ik al meteen het eerste uur van mijn dag, echt voortschuiven deed de wachtrij daar niet.
Om bij Heidi te raken wandelde ik langs de totaal vernieuwde Ploptuin en ik was wel onder de indruk van de veranderingen. Enkel en alleen het nieuwe WC blok toonde me al hoeveel aandacht deze zone kreeg. De vernieuwingen kwamen er omwille van de 20ste verjaardag van het figuurtje. Jammer genoeg blijkt de Vleermuis haar kuren nog niet verloren te zijn, want die bleef er roerloos bij staan.
Eindelijk aangekomen in Heidiland viel meteen het oog voor detail op. Wow, Plopsa heeft zichzelf echt wel overtroffen met dit gebied. Meteen waan je je echt in een Zwitsers dorpje, de huisjes, de steegjes het ziet er allemaal authentiek uit.
Ik voegde me bij de groep, die al wel in het park binnen raakte. En uiteraard gingen we meteen aanschuiven voor een ritje op Heidi, die hopelijk lekker wild stond. Ja, dat soort flauwe grappen maakten we de ganse dag door en zullen meermaals aan bod komen in dit sfeerverslag.
De wachtrij schoof vlotjes door en iets meer dan een half uurtje zaten we in Heidi, die met beugels wijd gespreid ons opwachtte. De beugels zijn net iets minder ruim als bij Troy of Joris en De Draak, omwille van het ontbreken van riempjes. Een pluspunt voor de capaciteit, maar een extra duwtje nodig van de medewerker voor mij.
We beklommen de lifthill, vol ongeduld voor wat komen gaat. Vanaf de first drop liet Heidi meteen voelen wat ze in haar mars heeft, vlotjes gleden we over haar houten track aan een stevige snelheid die doorheen de hele rit aangehouden werd. We zoefden lekker over haar heuveltjes en voelden een leuke portie airtime, vooraleer we weer haar schuurtje binnen kwamen en de rit ten einde was.
Volledig voldaan nadat we Heidi eindelijk hadden kunnen berijden, bekwamen we even op de Dierenmolen, de tweede attractie van dit gebied. Deze molen, hoe simpel het concept ook mag zijn, ziet er super uit. De houten dieren en de meiboom in het midden doen deze volledig in het plaatje passen.
We liepen na ons eerste bezoekje aan Heidiland richting SuperSplash. Onderweg zagen we hoe de Piratenboot vandaag ook geen ritjes zou weggeven, deze lag blijkbaar in panne.
Aangekomen bij de SuperSplash stond de muziek lekker luid, maar nog luider waren wij, terwijl we meezongen met de Piet Piraat liedjes. Onze excuses aan de rest van de wachtenden. Zoals gewoonlijk is een ritje op de SuperSplash zeer leuk.
Maar nog leuker vinden we Anubis, jammer genoeg stond daar een medewerkster voor de deur die ons het nieuws verkondigde dat de achtbaan deze dag niet zou openen. Hoe dit kwam ontdekten we, terwijl we verder wandelden.
Geen Anubis vandaag, dan maar weer naar Heidi, voor een tweede ritje. Ditmaal nam ik frontseat plaats. Ik moet toegeven, Heidi haar voorkant is nog leuker dan het midden. Het zicht op de track die onder je door scheurt en vooral het zicht van de first drop zijn gewoon zalig.
Bij dit ritje dook er een klein technisch probleempje op, waardoor we enkele minuten in het treintje moesten wachten op ons ritje, ach ja, wat langer in Heidi zitten is geen straf. Het mooie, blonde meisje, dat speciaal uit Amerika kwam, als medewerkster van GCI loste het euvel snel op.
Na de achtbaan, namen we het parktreintje richting Rox Flyer. Uitgestapt aan Kaatje haar zone, besloten we nog even een ritje mee te pikken op Victor’s Race. Benjamin moest die credit nog scoren.
Bij Victor had Bobby Turbo het geluk vergezeld te worden door een mooie jongedame, die geen plekje meer vond en naast me kwam zitten. Voor het ritje zou vertrekken kwam de medewerker even langs om de beugel te controleren, maar merkte niet onmiddellijk dat de onze weer opende. Even de jongeman aangesproken, hij gaf de beugel een extra klikje en we konden vertrekken.
En zo werd het tijd om hoog in de lucht te gaan zweven in Rox zijn Flyer. Van hierboven krijg je een prachtig uitzicht over het park en het toekomstige vakantiepark.
We liepen ook even langs bij Wickie, de stoere Viking. Een ritje op de grote golf is altijd een leuke opvulling tussen de grote attracties.
Een dagje Plopsaland is voor velen niet compleet zonder Het Bos Van Plop gedaan te hebben. Ook wij maakten een toertje doorheen de nostalgische darkride.
De dag sloten we goed af met twee ritjes op Heidi. Ditmaal bereden we haar achteraan en nog een keertje vooraan, om zo goed te kunnen vergelijken wat nu haar beste kant was. Voor mij is de backseat-rit het meest overtuigend, je voelt nog beter de snelheid en airtime. Ook het feit dat Heidi al lekker warm gereden was, zorgde voor een hoger snelheidsgevoel.
Sfeerverslag: Bob Van Dyck
