Tijdens onze huwelijksreis doorheen Italië stond Mirabiliandia als tweede pretpark op het programma. Het park ontvangt jaarlijks bijna twee miljoen bezoekers en is daarmee het tweede grootste pretpark in de ‘laars van Europa’ (Gardaland is het grootste park daar, lees ons sfeerverslag hier). Mirabilandia wordt uitgebaat door Parques Reunidos (PR). Dit bedrijf is ook eigenaar van onder andere Bobbejaanland in België en Slagharen in Nederland.
De skyline van Mirabilandia kunnen we vanuit de auto al van heel erg ver zien. Het reuzenrad Eurowheel doorbreekt namelijk de erg vlakke en eentonige horizon die de omgeving kent. Daarnaast kunnen we de twee grootste achtbanen van het park ook al opmerken, namelijk iSpeed en Katun.
We komen vóór openingstijd aan. Dat geeft ons ruimschoots de tijd om toegangskaartjes te kopen en het parkplan te bestuderen. Met mijn wijsvinger volg ik de kortste route van de ingang van het park naar de achtbaan iSpeed, net als een kleuter die de puzzel op de achterkant van een doos cornflakes oplost. Ik kreeg namelijk van enkele collega-Themeparkfreaks op voorhand het advies om eerst iSpeed uit te proberen, omdat deze baan regelmatig storingen zou kennen.
De poorten van het park gaan open en we banen ons een weg naar de lanceerachtbaan iSpeed. Niet veel andere bezoekers delen hetzelfde verlangen. Nog maar twee andere mensen staan voor ons te wachten om het eerste ritje van de dag mee te maken. Er zat nog niet meteen veel beweging in deze attractie en ik begon meteen al te vrezen voor een onaangename storing. Nog geen kwartiertje later werd mijn angst weggespoeld met een typisch en gezond lanceringsgeluid van een achtbaantrein. Het proefrijden was duidelijk begonnen en wij mochten aan de poortjes al een plaatsje reserveren.
iSpeed is een LSM Launch Coaster van het merk Intamin. Door een korte (maar best krachtige) lancering behaalt de trein een topsnelheid van 120 km/u. Daarna bereiken passagiers het hoogste punt, een top hat van 55 meter hoog, om daarna weer bijna evenveel meters naar beneden te razen. Daarna volgt er heel wat bochtenwerk met twee inversies als tussendoortjes. De treintjes stellen Formule 1 bolides voor en het station ziet er best nog modern uit, maar daar blijft het dan ook bij op gebied van thematisering. Ik besef wel dat het niet evident is om een achtbaan met een lengte van 1.000 meter helemaal te gaan thematiseren, maar voor een klepper als deze mocht het misschien net iets meer zijn.
Op een steenworp van iSpeed staat een andere indrukwekkende Intamin opgesteld. Divertical is een Water Coaster die ook de kaap van 50 meter hoogte behaalt. Deze achtbaan opent pas later op de dag, maar ze zal nog openen en daar zijn we blij om. Dan verkennen we eerst maar eens de andere attracties die wel al geopend zijn. We begeven ons richting Dinoland. Dit is een themazone van het pretpark waar wel best veel aandacht werd besteed aan de aankleding van het gebied. Er staan een handvol kinderattracties, maar ook één achtbaan.
Rexplorer is een Powered Coaster van Mack Rides. Deze achtbaan is duidelijk ook bedoeld voor de allerkleinste avonturiers. Het is een behoorlijk korte track (250m), daarom wordt er telkens een tweede rondje uitgedeeld zodat deze ervaring wat langer duurt.
Nadat we bijna opgepeuzeld werden door enkele eeuwenoude reptielen kwamen we veilig aan in een cowboydorp. Enkele acteurs zorgen voor animatie in de straten. Zo is er bijvoorbeeld een ‘quick draw duel’ aan de gang. Twee cowboys zijn duidelijk de confrontatie met elkaar aangegaan. Het sein wordt gegeven, enkele schoten weerklinken en één van de twee hoedendragers valt op de grond. Applaus weerklinkt en de oogjes van de plaatselijke begrafenisondernemer beginnen te schitteren van geluk.
Voor de doodgraver is het alvast een winstgevende dag, maar ook wij wagen ons aan een buitenkansje in Gold Digger. Goudertsen zullen we er vast niet kunnen ontginnen, maar we kunnen er wel een extra coastercredit verdienen. Gold Digger is een wildemuisachtbaan die terug te vinden is aan de voet van het cowboydorp. Deze achtbaan staat volledig in het teken van een goudmijn. De treintjes lijken bijvoorbeeld erg veel op echte mijnkarretjes. Veel meer valt er helaas niet te vertellen over deze achtbaan. Gold Digger is dan ook een typische wildemuisachtbaan met scherpe bochten en heftige drops.
Het moment waar ik al maanden naar uitkeek is eindelijk aangebroken. Mirabilandia heeft namelijk ook een B&M. Dat klinkt net alsof het personage Hammond in de film Jurassic Park enthousiast zegt: “We have a T-Rex”. Mirabilandia heeft een B&M! En niet zomaar de eerste de beste. Deze parel heet Katun en is een Inverted Coaster. Persoonlijk vind ik dat het baanverloop iets weg heeft van Monster in Walygator Parc. Het enige echte grote verschil tussen deze twee achtbanen is de thematisering errond. Katun wordt omgeven door planten, tunnels en overblijfselen van een Mayastad. Tijdens de rit raak ik helemaal gedesoriënteerd. Na de zes inversies die de baan rijk is, heb ik geen flauw besef meer waar ergens in de Mayastad ik me precies bevind. Maar dat is net wat een achtbaan moet doen met haar passagiers. Een achtbaan moet je naar alle kanten toe meesleuren om een wilde rit te creëren. Katun slaagt er ook in om dat te doen en dat alles op een zeer soepele manier. Iets wat we ook verwachten van een degelijke B&M als deze.
We verlaten het Mayadorp en we vervolgen ons pad naar het volgende verplicht nummertje. Master Thai is een duellerende achtbaan van Preston & Barbieri. Ook deze achtbaan kreeg een Virtual Reality (VR) behandeling. Meestal ben ik niet te spreken over deze nieuwe trend in de pretparkindustrie, omdat het de capaciteit van een attractie drastisch naar beneden haalt, maar bij Master Thai wordt de VR op een degelijke methode toegepast. Bezoekers krijgen namelijk de keuze tussen de VR-ervaring of de klassieke ervaring van deze achtbaan. Ik koos dus al snel voor de klassieke ervaring. Hier is de wachttijd ook aanzienlijk korter.
Het station heeft twee perrons waar in totaal zes treinen opgesteld staan. Met andere woorden: drie treinen aan iedere kant. Het ene perron is voor de mensen die zullen voorzien worden met een VR-bril, het andere perron voor passagiers zonder de VR-toepassing. De treinen verlaten zachtjes en telkens per twee het station. Eén met VR en één zonder VR. Op die manier kunnen de operators een trein klaarmaken terwijl een andere trein al in beweging is. Wanneer de laatste trein buitenrijdt komen de eerste twee treinen weer binnengereden, maar nu komen ze aan op een ander perron. Alle treinen rijden daarna nog een extra keer doorheen het station waardoor ze uiteindelijk terug op hun oorspronkelijke perron toekomen. Het hele proces verloopt hier letterlijk en figuurlijk op wieltjes, in tegenstelling tot Shaman in Gardaland. Hier kan een credithunter als ik blij van worden! Toch wanneer die tijdrovende VR erdoor moet gejaagd worden.
Divertical is inmiddels al open en we beginnen richting deze Water Coaster te stappen. We passeren langs het prachtige reuzenrad Eurowheel, welke trouwens het tweede grootste reuzenrad van Europa is. Eenmaal aangekomen bij Divertical, merken we op dat erg veel bezoekers een poncho aantrekken alvorens aan boord te gaan. Met het zonnige Italiaanse weer is zoiets volgens mij niet nodig, dus ik waag me aan een nat pak. Na een lange bocht in het water te hebben genomen wordt onze boot in een lift geplaatst. De lift takelt de boot, samen met alle inzittenden, naar omhoog tot een hoogte van 50 meter. Daar wordt de boot aan haar lot overgelaten. Na een steile drop gaan we een eerste keer door het water. Deze eerste keer levert nog niet veel nattigheid op. De boot klimt weer naar omhoog, maakt een helix en belandt daarna wel met een grote splash in het water. Die poncho was eigenlijk toch geen overbodige luxe geweest.
Er stond nog één achtbaan op het programma, namelijk Leprotto Express, maar tussen die achtbaan en Divertical staat iSpeed. Tijd voor de eerste reride van de dag. Na een dertigtal minuutjes aangeschoven te hebben word ik weer maar eens tegen 120 km/u weg gelanceerd. Dit is toch wel een prachtding, ook al dringt deze achtbaan helemaal niet mijn persoonlijke top 10 binnen.
We komen aan bij Leprotto Express. Deze achtbaan is een Junior Coaster die in het teken staat van één van de parkmascottes. Het hele thema is erg kleurrijk. In het station hangen zelfs verschillende soorten fruit en groenten aan het plafond (allemaal nep, natuurlijk).
Na een eerste reride op iSpeed was het misschien toch aan Katun voor de tweede reride van de dag. We merken op dat de trein van dit gevaarte vasthangt helemaal bovenaan in de lifthill. Er waren geen inzittenden meer in de trein, dus vermoedelijk was de storing al eventjes aan de gang. We maken snel nog een rondje op Rio Bravo, de Rapid River van het park, want van daar kunnen we een oogje in het zeil houden op Katun. Na enig verloop van tijd stappen de techniekers weer via de trappen naar beneden. De trein komt alweer van de lifthill af en maakt een eerste rondje. Na aankomst in het station werd een eerste echte nieuwe proefrit ingezet, maar opnieuw blijft de trein vasthangen op de ketting. Het lijkt erop dat deze coaster niet meer zal openen vandaag. Het was de eerste keer dat ik een B&M zag kampen met zulke storingen. Iedereen waarschuwde me net voor de storingsgevoeligheid van iSpeed, maar neen, het was Katun die het liet afweten. Jammer, maar we hebben ons ruige ritje wel al mogen beleven.
Er is nog een themazone in het park dat we nog niet nader hebben bekeken. Deze zone ligt tenslotte een eind weg van alle andere attracties. Een ruïne van Manhattan wordt er nagebootst en hier vinden we de enige Darkride van Mirabilandia terug. In de interactieve Darkride Reset: Anno Zero gaan bezoekers de confrontatie aan met duistere krachten die Manhattan in puin hebben gelegd. Erg indrukwekkend vond ik deze attractie niet. In dit park blijf ik een beetje op mijn honger naar een goede Darkride zitten.
Het is showtijd, want de parkshow Hot Wheels gaat weldra van start. De tribune loopt aardig vol, maar we verwachten geen problemen qua capaciteit aangezien de wachttijden al de hele dag meevielen. We menen nog tijd te hebben voor een rondje op Eurowheel. Vanuit het reuzenrad zien we echter dat de tribune nu wel helemaal tot de nok vol begint gevuld te raken. Het rad kon plots niet snel genoeg ons weer afzetten op de begane grond. We hebben pech. We zien de laatste toeschouwers nog naar binnenwandelen, waarna enkele patsers van de securitydienst de toegangspoorten van de show sluiten. Om troost te zoeken beslissen we om een tweede rondje te maken op het reuzenrad, want dat is tenslotte de enige methode om nog een glimp op te vangen van het spektakel. En tenslotte, om nog meer troost te zoeken in onze melancholie van ronkende motoren, maken we een ritje op 24 Ore di Mirabilandia. Een interactieve autorit waar bezoekers autootjes kunnen besturen, al is het aan de hand van een begeleidende rail.
Mirabiliandia lijkt best wel de kroon op het werk te zijn van PR. Als we dit attractiepark gaan vergelijken met al haar broertjes of zusjes, dan zullen vele pretparkfans Mirabilandia tot het beste park van PR uitroepen. Ondanks alle tegenvallertjes die we vandaag hadden vind ik Mirabilandia het meest aangename Italiaanse park dat ik al heb bezocht. Het park kan best nog wel een charmante Darkride gebruiken, maar aan grote achtbanen is er alvast geen gebrek.
