Kernies Familienpark, een onderdeel van Wunderland Kalkar is zo’n parkje dat omwille van zijn locatie en all-in formule een buitenbeentje is tegenover de andere parken. Voor mij was dit een park dat ik al een tijdje een keer wou bezoeken. Toen Bert in de Park Trips groep een oproep lanceerde waarin hij mensen zocht die hem wouden vergezellen regelde ik snel een dagje verlof.
Na een hele rit zagen we de koeltoren opduiken, van de nooit in gebruik genomen kerncentrale. Meteen zagen we de hoge zweefmolen boven de toren uitreiken en de Condor op ons staan wachten. De auto geparkeerd volgden we een pad waarvan we dachten dat het ons naar de ingang zou brengen, maar dat bleek niet zo te zijn. Ook al stond er een bord met alle attracties en hun toegankelijk op, toch bleek dit een achteringang te zijn voor het personeel.
Na een ommetje vonden we uiteindelijk de echte ingang en konden we beginnen aan ons dagje. Onze eerste halte werd de Merry Go Round carroussel. Niet omdat we deze zelf wilden doen, maar Bert’s kindjes Mats en Lobke vonden dit het perfecte begin van de dag.
Na de draaimolen, opnieuw een draaimolen, ditmaal eentje met vliegende olifantjes. Het was hier dat ons meteen opviel dat het park een vreemde lengtebeperking heeft. Bijna alle familiale attracties zijn pas toegankelijk vanaf 1.30m zonder begeleiding. Bert en ik vergezelden de kids dan ook voor een ritje, stiekem vonden we dat niet zo erg.
Behalve de locatie, maakt de all-in formule dit park zeer aantrekkelijk. De hele dag mag je zo veel frietjes, ijsjes en frisdrank nemen als je op kan. We besloten dan ook als vorm van middagmaal een eerste portie frietjes te verorberen.
Na de frietjes doken de kinderen in de Convoy trucks. Na hun ritjes in de camions, tijd om te gaan vliegen hoog in de lucht. We volgden hen richting de Balloon Race, een zeer pittig draaimolen met luchtballonnen die op en neer bewegen. We waren verrast dat deze molen tegen de klok in draaide, iets dat we niet gewend waren.
Omdat we alles uit onze dag wilden halen, besloten we tijdens een plensbui een ijsje te verorberen, wat enorm lekker was.
Next stop, de Dragon Boats. Opnieuw pas toegankelijk zonder begeleiding vanaf 1.30, dus om Mats een plezier te doen, dook ook Bert in de bootjes.
Na de bootjes zochten we hogere sferen op, het Reuzenrad, het rad op zich is eerder bescheiden, maar geeft je een mooi uitzicht over het park, aangezien het op een dak gelegen is.
Op het dak stonden nog twee andere attracties, de rock ’n tug Kernie’s Boat en de Disk’O. Voor de Disk’O was de kleinste nog te klein, dus nonkel Bob deed even een ritje alleen, alhoewel alleen, vergezeld door heel wat Duits schoon. Dit ding gaf een zeer pittige rit weg, draaien in beide richtingen. Zeer leuk.
We besloten weer de lift naar beneden te nemen, waarna we richting Samba Tower wandelden, want je kunt niet genoeg luchtballonnen in je park hebben, als dat in het land der 99 Luftballons gelegen is.
Na opnieuw een heerlijk ijsje, kropen we in de Tea Cups, een zeer pittige theekopjes attractie. Nadien was het de beurt om de kids nog een attractie alleen te laten doen, de Red Baron.
En dan was het moment aangebroken, credit time!! De Achterbahn, zoals deze origineel genoeg noemt is een powered coaster van Zamperla. Jammer genoeg voor Mats is deze pas toegankelijk vanaf 1.30 meter, beetje raar als je ziet dat de Draak in Plopsa al voor kleinere kinderen toegankelijk is. De Draak is zelfs al toegankelijk voor kinderen vanaf 0.96 m met begeleiding.
Lobke kon er echter geen genoeg van krijgen, we deden maar liefst vier of vijf ritjes op de achtbaan die elk ritje tot vijfmaal toe aflegde.
Na de achtbaan kwam het zonnetje achter wolken uit, het werd zelfs zeer aangenaam warm, in tegenstelling tot wat de voorspellingen deden geloven. We wandelden richting het kindergebied, waar Bert en ik even genoten van de rust, terwijl de kinderen de ene na de andere attractie konden doen.
Tijd nu om het wat steviger aan te doen, onze volgende attractie werd eentje met een voor ons nostalgisch tintje. Atlantis, de Condor attractie die het park dit jaar opende. Maar voor ons was het geen nieuwe ontdekking, maar een blij weerzien met een geweldig leuke Condor, aangezien deze voorheen in Holiday Park stond als Bounty Tower.
Twee ritjes later moeten we toegeven dat deze Condor, ondanks zijn leeftijd, enorm soepel en intens is. Het park heeft deze attractie een grondige revisie en schilderbeurt gegeven.
Mmm wat is een dagje pretpark toch zonder frietjes, zeker als ze gratis zijn. Na het verorberen van opnieuw een lekkere porties goudgele frietjes ging Bert met de kinderen het indoor speelgebied in, onder de koeltoren. Ik zocht echter het wat hogerop.
De attractie die al lang mijn aandacht had was de Vertical Swing, een enorme zweefmolen van 58 meter hoog, opgebouwd binnenin de koeltoren. Tijdens de rit vlieg je eerst vlakbij de muren van de toren, om daarna boven de koeltoren uit te zweven. Zeer leuk, maar mensen met hoogtevrees zouden het wel even kunnen benauwd krijgen.
De tijd begon te korten, ik besloot na het zweven een onstuimig ritje over de golven te maken. De attractie die hiervoor uiterst geschikt was, was de Pirat, een schommelboot om u tegen te zeggen. Tegen het einde van de rit werd het voor een van de inzittende meisjes zelfs te moeilijk om al haar frietjes en ijsjes binnen haar maag te houden en de rit werd iets vroeger dan gepland stil gelegd.
Nog meer zweefplezier beleefde ik op de zweefmolen, Flying Carroussel.
Nog een laatste attractie voor het park sluit, we lieten de kinderen beslissen. Lobke was helemaal verkocht aan de achtbaan, dus Bert volgde haar hierheen, Mats was dan weer helemaal gek van de Atlantis.
Na drie ritjes op deze geweldige Condor werd het de hoogste tijd om de lange rit huiswaarts aan te vatten.
Kernies Familienpark heeft me aangenaam verrast. Ik dacht in eerste instantie dat het een eerder klein park zou zijn, maar het bleek toch meer bieden dan ik initieel dacht. We beleefden er een supergezellige dag.
