Aah, vakantie! Zon! Zee! Strand! Of in het geval van een Themeparkfreak: Zon! Zee! Pretparken!
Dit jaar ging de reis richting La Bella Italia, het Gardameer. Wie als parkliefhebber het Gardameer zegt, zegt in één adem Gardaland en Movieland Park. Zo dacht ik er ook over! Vandaag ging het dus richting Gardaland. Gekend voor onder andere Raptor, Oblivion, Mammut, en vele andere rides. O ja, en ook voor de vele, lange wachtrijen!
We komen omstreeks 10h00 aan in het park. Al van bij de aankomst op de parking horen we de oorwurm dat het themalied van het park is. Gedurende de dag betrap ik me meermaals op het neuriën van dit deuntje. Oh ja, tip, schuin over de ingang heb je een kleinere parking van het park; voor amper 5 euro kan je er een ganse dag parkeren. Je wagen staat er ook veilig en je bent onmiddellijk in het park. Wanneer je op de grote parking parkeert moet je immers nog overstappen in een pendelbus die je van de parking naar de ingang van het park brengt. We vernemen dat Gardaland open is tot 23h00, dus hebben we tijd genoeg om alles te verkennen. Aangezien we bij de boeking van ons hotel gratis tickets voor het park kregen, nemen we het zekere voor het onzekere en kopen 3 fastpassen (de Adrenaline passen, daarmee doe je alle achtbanen, alsook Fuga del Atlantide).
De plaatselijke mascotte heette ons ook al welkom!
De eerste wachtrij van de dag, de ingang…
Wanneer we het park binnenkomen, passeren we eerst de kinderzone van het park. Deze zone is heel mooi aangelegd. Mooie kleuren, goed onderhouden, kortom, een streling voor het oog, zeker voor de kids.
Maar, we gaan natuurlijk niet voor de kinderzone, we gaan voor het echte werk, richting de coasters! De eerste die eraan mag geloven is Oblivion – The Black Hole. Over de originaliteit van de naam kan er nog lang gediscussieerd worden, feit is dat de Merlin groep blijkbaar weinig inspiratie had.
Onderweg komen we al een bezoeker tegen die het ritje Oblivion – The Black Hole blijkbaar slecht verteerd heeft.
Een bochtje verder, en we komen deze spierwitte baan tegen. Over de keuze van de kleur kan ook hier weer over gediscussieerd worden, feit is echter dat het wit natuurlijk perfect past in deze Space zone, met de bijhorende (mini) freefall en de Italiaanse broer van de Pagode.
Oblivion begint al bij de wachtrij, je komt binnen in een soort van tent waar een gang je doorheen allerlei informatie slingert. Verschillende licht- en geluidseffecten maken deze wachtrij helemaal af! De rit zelf is goed tot zeer goed te noemen, de drop sleurt je naar beneden voor een ritje waarbij een Immelmann, Zero G-Roll en Helix op je wachten. Doe daar nog een airtime heuveltje bij, en je krijgt een betere baan dan zijn broer in Kaatsheuvel… En zeker in Alton Towers. Tip, probeer plaats te nemen in de big boy seats (de twee middelste zitjes van elke rij). Deze geven je iets meer airtime mogelijkheden.
Ondertussen blijkt dat Gardaland een effectief nieuw systeem tegen voorstekers in de wachtrijen lanceerde…
Terwijl we er toch zijn, trakteren we ons op een ritje in de freefall toren. Eerlijk? Als je geen tijd genoeg hebt in het park, doe deze dan niet. De toren is echt niet hoog, een freefall effect heb je niet; wanneer je bovenaan gelost wordt ga je meteen al in de remmen. Zonde van je tijd. Wij hadden echter onze fastpassen, dus het viel nog mee met onze tijd (gemeen lachje).
De plaatselijke Pagode is dan weer wel een must do, je hebt een schitterend zicht op het park, en vooral ook de omgeving. Doe deze zeker, het kan je een zicht geven op je aanvalsplan voor de rest van de dag.
Oke, terug met beide voetjes op de grond, letterlijk dan. Richting de baan waar ik het meest naar uitkeek: Raptor, de B&M Wing Coaster van het park. Nadat ik enkele jaren geleden met Flug Der Dämonen in Heide Park voor het eerst van dit type coaster mocht proeven was ik onmiddellijk verkocht. Toen bleek dat dit een van de mindere baantjes in zijn genre zou zijn, vroeg ik me af wat de rest dan wel zou presteren. Eerlijk? Raptor beviel me veel meer. We konden de baan frontseat berijden, en dan kan je enorm genieten van de near misses die stukken beter zijn dan in Duitsland. Ook de snelheid van deze baan ligt naar mijn gevoel hoger. Ook rijdt de trein iets soepeler. Kortom, een aanrader, dit beest!
Met een brede smile uit deze baan gestapt en op naar de volgende; Sequoia Adventure. Het zicht op deze baan bezorgt me eerlijk gezegd wat rillingen; erg gezond ziet dit er niet uit, maar hey, eentje bij op de coaster counter kunnen we niet laten schieten! Wat kan ik zeggen over deze baan? We waren blij dat we onze fastpass hadden, want de dispatching verloopt rampzalig traag, “piano, piano” zoals onze Italiaanse broeders graag zeggen. De rit zelf is in één woord oncomfortabel te noemen. Wanneer je de eerste keer ondersteboven gaat voel je het bloed gelijk naar je hoofd stromen, wanneer je weer in een recht stuk komt, gebeurt dit met een klap. Dus hou je hoofd goed tegen de steunen, of het kan een wel heel pijnlijk ritje worden. Doe dit maal drie, en je weet genoeg. Moet je het eens gedaan hebben? Zeker wel, want het is een unieke ride. Is dit voor herhaling vatbaar? Voor mij persoonlijk niet.
Oke! Deze zit er ook weer op. We passeren Ramses: Il Risveglio, de darkride van het park. De ingang belooft alvast veel goeds! Een imposant bouwwerk sleurt je als het ware naar binnen, nieuwsgierig naar meer. De darkride zelf is volgens mij echt wel indrukwekkend te noemen, niveau Challenge of Tutanchamon. Persoonlijk had ik wat problemen met mijn pistool, waardoor ik niet te veel punten kon scoren, maar eerlijk, dit was een detail. Ik was meer aan het genieten van de theming van deze ride. Een absolute aanrader!
Wanneer je Ramses: Il Risveglio verlaat en je wandelt verder kom je aan de broer van de Python; Magic Mountain. Wie de Python kent, zal het verloop van deze baan ook kunnen raden; deze is namelijk identiek dezelfde. Deze baan is een lekkere coaster die soepel zijn toertjes draait. Niet de super attractie, maar ook niet het zwakke broertje. Je mag de baan gewoon niet laten links liggen, het is een klassieker die je de nodige kriebels zal bezorgen.
Naast Magic Mountain ligt de nieuwe Kung Fu Panda zone. Gardaland heeft hier echt wel mooi werk geleverd, en heeft oog voor detail gehad. De zone is niet echt groot, maar als liefhebber van de Kung Fu Panda franchise kon ik hier wel mijn gading vinden. De spinning coaster die er staat is niet speciaal. Vooral opmerkelijk aan deze baan is dat deze de ganse dag de langste wachttijden had; minimum 60 minuten, dat was de kortste wachttijd van de dag. 90 minuten was eerder de regel. “Leve de fastpass!” hoor ik u triomfantelijk kirren? Helaas, driewerf helaas… Gardaland heeft deze baan toevallig niet aan het aanbod van fastpassen toegevoegd… Lekker aanschuiven in de volle zon dus!
Na deze zone uitvoerig te hebben verkend en goedgekeurd, werd het tijd om de innerlijke mens wat te versterken, daarvoor bezochten we een eettentje nabij Blue Tornado. Helaas… ook hier geen fastpass… dik 30 minuten wachten op een pita… toch wel heel lang, neen?
Onze volgende uitdaging na onze maaltijd werd dus Blue Tornado. Ik noem hem sinds ik erop zat Rode Oortjes; The Ride. Deze Vekoma broer van onder andere de Vampire in Walibi onderscheidt zich op twee vlakken van de laatstgenoemde baan; de track heeft een andere lay-out en is zo een rammelbak dat de Vampire de meest soepele baan van Europa lijkt eens je hier terug in het station komt. Zelden zo heen en weer geschud tussen de beugels!
Oke, we voelen ons Shaken, not Stirred, zoals onze geliefde Engelse spion zou zeggen… Dan maar richting Mammut, de Vekoma mijntrein. Met een klein hartje (en rode oortjes) stappen we in het treintje… Maar deze rit loopt soepel! Een lekker parcours, zoals we eigenlijk wel gewoon zijn van de Vekoma mijntreinen. Thematisatie rond de baan is niet super, maar voor mij maakt het verloop van de baan het tekort aan thematisatie wel goed.
Tijd voor afkoeling! Richting Fuga del Atlantide dan maar! De zone rond deze Water Coaster is mooi, zeer mooi aangelegd. Imposante beelden heten de bezoekers welkom, je voelt je onmiddellijk in een andere wereld. Naast de baan staat een imposant beeld van Neptunus. Positief aan deze baan is dat rugzakken en dergelijk niet welkom zijn in de wachtrij. Je hebt twee keuzes; of je legt je rugzak tussen tientallen anderen recht tegenover de attractie, of je kiest voor een locker om alles veilig weg te leggen. Kostprijs; 1 euro. Wij kiezen, logischer wijze voor de tweede optie. Nog een voordeel van dit systeem is dat het instappen op deze manier vlot verloopt, geen gezeul met zakken om die aan de andere kant van het bootje te leggen, terug te keren en tegen de stroom van al uitgestapte passagiers terug te keren naar je bootje. De rit zelf heeft me aangenaam verrast; wij zaten op de eerste rij en hebben iedere drop echt een serieuze, en verkoelende golf water over ons gekregen; weg rode oortjes!
De plaatselijke Rapid River heeft ons niet verkoeld, de decoratie rond de baan was wel erg de moeite om te zien. Het ritverloop was echter saai te noemen, enkele pogingen om snelheid te maken eindigen in een softe plons die het water amper doet op spatten. Vreemd, dit heb ik vorig jaar ook gehad in Port Aventura. Je zou denken dat Rapid Rivers in dergelijke warme landen soaked zijn, maar voor wie een soaked ritje wil, is Phantasialand de beste optie.
Met deze Rapid River hadden we de grootste rides gehad. Het werd genieten van de rest van het aanbod, en vooral de thematisatie doorheen het park. Op sommige plekken is dit echt wel een streling voor het oog.
Oh ja, deze nog vergeten; Ice Age 4D is een leuke tussenstop om eens van de drukte weg te zijn. Een onderhoudende film, grappig en vooral herkenbaar voor wie Scratch kent, die van de ene hilarische situatie in de andere terecht komt.
Aan alle verhaaltjes komt jammer genoeg een einde, dus gaat het ’s avonds richting uitgang, grazie Gardaland voor de verrassend leuke dag!
Oh ja, die fastpassen? Om heel eerlijk te zijn was het die dag tamelijk “rustig” naar de normen van dergelijk park. De fastpassen waren niet echt nodig (wachttijden van gemiddeld 30 minuten). Echter; het was wel heel warm en de zon brandde echt ongenadig. Dan is de fastpass wel een welgekomen alternatief om niet in de zon te moeten aanschuiven met bv. de kids.
Conclusie; dit park was een toppertje naar mijn bescheiden mening. Met Oblivion – The Black Hole en Raptor beschikt het over twee lekkere B&M banen die de verwachtingen zeker wel inlossen. De sfeer in het park is heel leuk, de bezoekers lopen relax. Echter, je mag je niet te veel opjagen in het personeel in de meeste eetstandjes en attracties. Het is een net park, dat met mooi afgewerkte kids zone voor iedere leeftijd iets biedt.
Moet je hierheen komen? Als je in de buurt op verlof bent en je weet eens een dagje niet wat gedaan? Ja… Echter… Je kan ook enkele kilometers verder rijden naar een kleiner parkje… Maar daarover binnenkort meer in een volgend verslag!
Ciao!
Sfeerverslag door: Matthieu Sayoen
