Themeparkfreaks Bob, Dwainie en Dimitri trokken samen met een hele groep Neuropianen richting Disneyland Paris. Ons groepje werd aangevuld door Bert, Melissa en Joyce, volk genoeg dus om er een super leuk weekend van te maken.
Na een te korte nacht in hotel Explorers vertrokken we met de shuttlebus richting het park. We bezochten eerst de studio’s, waar we meteen richting Tower Of Terror liepen om een fast pass te scoren. Met de fast pass op zak konden we de rest van het park gaan verkennen, op de infoborden merkten we dat bij Rock‘N’Rollercoaster de wachtrij niet al te lang was, dit werd dus onze eerste attractie.
Deze achtbaan blijft toch mijn favoriete achtbaan in dit park, een leuke launch, muziek en vooral het desoriënterende van de inversies en de lichten vind ik geweldig. Na de achtbaan liepen we voorbij Armageddon, aangezien ik deze nog nooit gedaan had, overtuigde ik de rest om er mee in te gaan. Echt wauw vond ik het niet, de voorshow vond ik wat langdradig. De hoofdshow bevatte veel leuke effecten en vooral het vuur was zeer tof gedaan. Helemaal overtuigen kon deze me niet, maar ben toch blij dat ik hem gedaan heb.
En dan was het tijd voor Tower Of Terror, waar een servicelift je meeneemt naar de twilight zone. Dwainie overwon haar angsten en nam mee plaats in de lift. Wauw, dit ding is echt geweldig, de scenes, de vrijeval, waarbij je echt van je stoel komt, doordat je enkel wordt tegengehouden door een riempje.
Crush’s Coaster en Ratatouillle zouden voor later zijn, want ondertussen was het heel druk geworden in het park. We namen wel even de tijd om met Mickey op de foto te gaan en een ritje te maken op de scooter.
En zo wandelden we de Toy Story zone in. Stiekem hou ik wel van de oversized speelgoed look, je krijgt hierdoor het gevoel in de film te lopen. We besloten aan te schuiven voor RC Racer, een korte maar krachtige shuttle coaster.
En zo werd het tijd om te gaan parkhoppen. Net op dat moment begon het te sneeuwen, lekker fris .
We wandelden in het Disneyland Park meteen richting Phantom Manor, een darkride doorheen een spookachtig huis.
Na dit enge huis verlaten te hebben, hoopten we een ritje te maken op Big Thunder Mountain, aangezien die net gerenoveerd was. Jammer genoeg zouden we deze vandaag niet meer gedaan krijgen door de enorme wachtrijen en vele storingen.
Na een pizza en een fotomomentje met Pluto, liepen we richting Indiana Jones Et Le Temple Du Peril.
Aangekomen bij de achtbaan snel een fast pass genomen, zodat we deze wat later zouden kunnen doen zonder aanschuiven. In tussentijd brachten we een bezoekje aan Skull Rock, die ik persoonlijk zeer mooi vind.
We hadden nog even de tijd voor Sneeuwwitje oftewel Blanche Neige et les Sept Nains. Een darkride zoals ik ze graag doe, ondergedompeld worden in het verhaal zonder al te veel technische poespas zoals schermen en VR of 3D-brillen.
Tijd nu om onze fast pass te gaan inleveren bij de Indiana Jones achtbaan. Een baantje gebouwd door Intamin, die wel hier en daar een tikje uitdeelt. De setting en aankleding vind ik meer dan de moeite waard.
Aangezien BTM opnieuw in storing lag, wandelden we richting de Frozen Sing-A-Long show, waar we uit volle borst meezongen met liedjes als Let It Go. Zeer leuk tussendoortje. Gelukkig had ik nog net de film gezien, zodat ik ook een beetje wist waarover het ging. :p
Nog snel met Jessy uit Toy Story op de foto, vooraleer we opnieuw naar de Studio’s zouden vertrekken, want daar zou de nieuwe show Star Wars: A Galactic Celebration voor het eerst, officieel getoond worden.
We sloten aan bij de duizenden kijklustigen, die net als ons enorm benieuwd waren. Met heel wat projecties, vuurwerk en een showtje op een podium, werden scenes uit de films getoond op het gebouw van Tower Of Terror. Technisch gezien zeer knap gemaakt. Als niet Star Wars fan, kon ik er maar weinig van genieten, echt overtuigen deed hij me niet.
Meteen na de Star Wars Show wandelden we opnieuw richting hoofdpark, want daar zou Dreams beginnen over minder dan een uurtje. Dreams wordt afgespeeld op het kasteel. Deze show biedt dan weer alles wat een top show moet hebben. Projecties, fonteinen, vuurwerk echt alles om mij volledig onder te dompelen in de Disney magie, waarvoor je toch naar dit park afzakt.
En zo werd onze eerste dag afgesloten. Na een nachtje bijslapen van een vermoeiende dag, zouden we opnieuw beginnen in de Studio’s. Ditmaal wandelden we meteen richting Ratatouille, waarvoor we de vorige dag nog een fast pass namen. Aangezien de attractie de dag voordien een storing had, probeerden we of we de fast pass mochten gebruiken. En gelukkig mochten we meteen binnen wandelen. Het was voor mij de allereerste keer dat ik deze deed. Ik moet zeggen dat het technisch gezien allemaal knap gemaakt is, het systeem van de karretjes, de bewegingen voor de schermen. Maar iets in mij mistte toch het echte darkride gevoel.
Wandelend door Toy Story Playland, merkte mijn opmerkzame oog dat RC Racer een wachtrij had van amper tien minuten, dat konden wij natuurlijk niet overslaan.
Crush zouden we dit weekend jammer genoeg niet gedaan krijgen, te lange wachtrijen en geen zin om er zo lang voor aan te schuiven. We sloten ons bezoekje aan de Studio’s dan ook tijdelijk af, om richting het hoofdpark te wandelen. In het hoofdpark wou ik absoluut Peter Pan en Pinnokio gedaan hebben, de attracties welteverstaan, niet de figuurtjes zelf.
Peter Pan’s Flight was opnieuw een ontdekking voor mij, bij vorige bezoekjes had ik deze nog niet kunnen doen. Enorm overtuigend gemaakt, door de sterrenhemel kregen we het gevoel echt te vliegen zoals het kleine ventje, doorheen een sprookjeswereld.
Ken je het liedje It’s A Small World? Wel na een tochtje doorheen de gelijknamige attractie krijg je het de eerste uren niet meer uit je hoofd. Een flashy darkride, waar je met een bootje doorheen scenes uit de hele wereld vaart. Een beetje de foute must do als je in het park bent, zoals Carnaval Festival dat voor de Efteling is.
Les Voyages De Pinnocchio is een korte darkride, maar wel eentje waarvan ik ten volle kan genieten, door de scene’s word je opnieuw ondergedompeld in de sfeer van de film.
Wachtrij of niet, we wilden Big Thunder Mountain absoluut gedaan krijgen, dus we besloten aan te sluiten bij de wachtrij. Na ongeveer een half uur aanschuiven ging plots de noodverlichting aan in de wachtrij en werden we geëvacueerd. Daar ging onze laatste kans op een ritje…
Ondertussen werd het tijd voor onze allerlaatste attractie van dit weekend, Buzz Lightyear Laser Blast. Een superleuke shooter, in een flashy omgeving.
Afsluiten deden we dit weekend met een etentje in Bistrot Chez Remy. Waar de ober een specialleke regelde bij het dessert.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
