Sfeerverslag: Disneyland 23/11/2018

Disneyland Parijs, ik heb er al veel over gehoord, zowel van haters als van grote fans. Voor mij bleef het de afgelopen 25 jaar helaas een grote blinde vlek op mijn pretparkenlijstje. Daar kwam nu eindelijk verandering in. Ik trok voor één dag met enkele Themeparkfreaks richting de Franse hoofdstad. Ik probeerde de verwachtingen wat te temperen, een kwestie van niet te veel teleurgesteld te worden. Ik was klaar om mij helemaal te laten verrassen en mij te laten onderdompelen in wat de Disney-magie wordt genoemd.

 

Om de dagtrip haalbaar te maken, bleef ik samen met Nathan overnachten bij medethemeparkfreak Dimitri, die vlakbij de Franse grens woont. Het was half vijf toen de wekker ging. Na een korte nacht (ik was veel te enthousiast om in slaap te kunnen vallen) maakte ik mij klaar. Ik zette alvast de deuntjes van It’s a Small World op om in de stemming te komen. Driekwartier later, na het oppikken van nog twee trippers, waren we op weg richting Parijs. Drie uur later arriveerden we dan in Disneyland. Whaaah!

Met dank aan de abonnementen van mijn medetrippers kon ik voor 40 euro het park betreden, inclusief een extra uurtje in de ochtend. Om half negen was het dan eindelijk zover. Ondanks dat er nog een flinke mistlaag aanwezig was, openden de poorten van het Walt Disney Studio’s Park. Om de lange wachttijd te mijden trokken we met een flinke tred richting Crush’s Coaster. Na vijf minuten zat ik in mijn eerste Disney-avontuur van de dag. Het station en de karretjes mogen er alvast wezen. Na een mooi stukje darkride kwam ik vervolgens in een kale hal terecht. Weg sfeer! Ondanks dat was Crush’s Coaster een leuke start.

Vervolgens zetten we onze weg verder door de Studio’s. Aangezien Ratatouille en Tower of Terror nog gesloten waren, was Rock ‘n’ Rollercoaster de volgende stop. Met niet al te hoge verwachtingen stapte ik in. Wat een zalige rit! Verrassend soepel voor een Vekoma, zeker in vergelijking met zijn broer Xpress in Walibi Holland. Voor de rest heeft de achtbaan onboard muziek en een lichtshow. Soms hoeft het niet meer te zijn om een geweldige attractie te hebben. Na een eerste rit twijfelde ik nog een beetje, maar na een tweede rit, die we er direct aanplakten, was ik helemaal verkocht. Rock ‘n’ Rollercoaster is naar mijn mening een toppertje. Ongelooflijk content dat ik hem in deze vorm nog kon doen alvorens hij een Iron Man retheming meekrijgt. Met een bang hartje ben ik benieuwd wat Disney ervan gaat maken. Reden één om nog eens terug te gaan.

De inmiddels geopende Tower of Terror was onze volgende stop. De wachtrij is alvast volledig af. Ik heb geen enkel plekje gespot dat niet is meegenomen. Tijdens het wachten kregen we te maken met een hilarische cast member. Geweldig momentje. De rit zelf kon me deze eerste keer nog niet helemaal overtuigen. Mede omdat ik zelf iets te gespannen was door dat ik niet volledig wist wat me te wachten stond. Om echt te kunnen oordelen zal ik nog eens terug moeten. Meteen reden nummer twee om nog eens terug te gaan.

Ratatouille, of Ratatouille: L’Aventure Totalement Toquée de Rémy om volledig te zijn, was onze volgende stop. Op de tunnelscène na kon de attractie mij toch niet helemaal mee zuigen in het verhaal. Animatronics en echte scènes zijn toch krachtiger dan hun schermvarianten. Hij haalt een pak meer uit het ritsysteem dan zijn variant uit Kaatsheuvel, maar het verschil tussen de twee is naar mijn gevoel toch kleiner dan dat vele beweren.

Ons extra uurtje liep bijna op zijn einde en Walt Disney Studio’s hadden we bijna gezien. Restte ons alleen nog een ritje op RC Racer. Een kwartiertje voor de attractie open ging wachtten we aan de ingang. ’t Is omdat het een credit is, verder is er weinig te zeggen over deze attractie. Of toch, de castmember die het papiertje, dat per ongeluk uit mijn jaszak viel, opraapte en in de vuilbak gooide krijgt bij deze nog een speciale vermelding. Waarvoor dank!

Na anderhalf uur zat het bezoek aan het eerste park van de dag erop. Tja, op Toy Story Land na vind ik het een spuuglelijk park, maar alleen al voor Rock ‘n’ Rollercoaster is een bezoekje wel de moeite waard.

Tien minuten later…
Daar stond ik dan, zwaar teleurgesteld. Parijs zat nog steeds volledig in de mist. Dus ook hét kasteel. We moesten het dan ook enkel doen met een waas.

We trokken richting Big Thunder Mountain voor onze eerste fastpass. Vervolgens zetten we koers richting Indiana Jones et le Temple du Péril. Ik maak alvast een sprongetje bij de prachtige theming. Helaas is de rit zelf een flinke tegenvaller. De vergelijking die Nathan maakte: “een zyklon coaster met een looping erin” beschreef perfect mijn gevoel. Toch een beetje zonde van al die mooie theming.

We trokken verder doorheen Adventureland naar Pirates of the Caribbean. Deze darkride loste de verwachtingen helemaal in. Wat een heerlijke rit. Wat mij betreft 10x beter dan zijn variant in Europa Park, die er tijdelijk niet meer is. Zo moet een darkride zijn! Nog een tip voor Disney: wat sterretjes aan het plafond zou hem helemaal afmaken. Reden drie om nog eens terug te gaan: check! Ik twijfel wel nog of ik hem echt helemaal bovenaan zou plaatsen in mijn lijstje van beste darkrides. Vergelijken tussen al die attracties, het is en blijft een moeilijke zaak.

Dan was het zover, het uur van de waarheid, Big Thunder Mountain. Ik ben benieuwd.  Er was nog steeds veel mist dus van een uitzicht op het meer en eiland was helaas geen sprake. Instappen maar en door de tunnel naar de berg! Alle effecten werkten. Aan het einde van de rit zoefden we opnieuw door de tunnel richting het station. Mijn eerste rit op Big Thunder Mountain zat erop. Eenmaal uitgestapt zat ik toch met wat twijfel. Lagen mijn verwachtingen nu echt te hoog? Of begreep ik gewoon niet wat hem geweldig maakte? Kortom, een eerste rit kon mij nog niet volledig overtuigen. Wordt vervolgd…

Iets voor twaalf, tijd om de eerste parade van de dag mee te pikken. De kerstparade was een mooie opwarmer voor het echte werk later op de dag.

Mits dat we op een verhoog aan de ingang van It’s a Small World stonden, konden we hier, na de parade, onmiddellijk instappen. We zaten zelf met zijn vijven alleen in één bootje. Maak dat mee! Ik had nog geen onride video’s bekeken, ik kende alleen het typische deuntje dat bij gelegenheid een kerstvariant kreeg. Mijn verwachtingen lagen voor deze toch iets te hoog. De voornamelijk 2D-decors konden mij niet helemaal bekoren. Daarnaast kreeg ik ook het gevoel dat heel de ruimte net iets te licht was waardoor ik mij op één of andere manier ook begon te storen aan het plafond. Begrijp me niet verkeerd, It’s a Small World blijft een zeer leuke darkride, al ben ik toch meer fan van Carnaval Festival in de Efteling.

Nadat enkele van ons iets verorbert hadden in Pizzaria Bella Notte en ik mijn lunchpakket had opgegeten was het tijd om ons richting Discoveryland te begeven. We namen een fastpass voor Buzz Ligtyear Laser Blast en gingen vervolgens naar Star Wars Hyperspace Mountain. Overdekte achtbanen die over de kop gaan, er zijn er weinig van, maar hier in Parijs staan er twee. Hij kon me een stuk minder overtuigen dan Rock ‘n’ Rollercoaster. Hij is ten eerste een stuk ruwer en ik werd minder meegezogen in de beleving. Al kan ik na deze eerste keer moeilijk de vinger op de wonde leggen. Alvast een extra reden om nog een keertje terug te gaan, nummer vier.

Vervolgens was Star Tours: l’Aventure Continue aan de beurt om afgevinkt te worden. Ondanks dat deze een pak beter is dan Time Riders in Movie Park, word ik er niet wild van. Simulatoren, in welke vorm dan ook, het zal nooit mijn ding worden. Nadien trokken we naar Mickey’s PhilharMagic. Mits dat ik opnieuw een 3D-bril in mijn handen kreeg was ik al wat sceptisch. Deze 4D-film is echter wel goed voor de lachspieren. Als er dan ook enkele Dinseyklassiekers passeren zit de sfeer helemaal goed, ook al moet je het af en toe doen met de Franstalige versie. Blij dat ik Mickey’s PhilharMagic heb meegepikt. Of hoe het soms kan helpen om lage verwachtingen te hebben. Mits dat het nog geen tijd was om onze fastpass te valideren trokken we nog door Les Mystères du Nautilus. Deze walkthrough is op zich niet heel bijzonder, maar een leuke opvuller om mee te pikken als je nog wat tijd over hebt.

Tijd om onze volgende fastpass in te leveren. Met shooters heb ik een beetje een haat-liefdeverhouding. Van bepaalde varianten ben ik ongelooflijke fan, andere kunnen mij dan weer niet bekoren. Meestal recht evenredig met hoe goed ik erin ben. Buzz Lightyear kwam helaas in de laatste categorie terecht. Op één of andere manier bakte ik er helaas niets van. Los daarvan konden de schreeuwerige blacklightdecors mij niet echt bekoren. Als de attractie dan ook nog eens kampt met een storing waardoor hij elke vijf meter stilvalt doet ook niet veel goeds aan de beleving. Het euvel zorgde er wel voor dat Dimitri de maximumscore van 999 999 kon bereiken.

Eenmaal we Discoveryland verlaten hadden, konden we net Un Noël FantaStitch meepikken. Hier kan ik kort over zijn, not my cup of tea. We trokken terug naar Fantasyland om daar mijn laatste credit mee te pikken, Casey Jr. – le petit Train du Cirque. Deze powered coaster van Vekoma is leuk voor de kindjes en bij deze afgevinkt. We hadden toch nog wat tijd dus pikten we ook snel Le Pays des Contes de Fées mee. Deze rondvaart kon me in positieve zin verrassen. De decors zijn simpel, maar daardoor niet minder sterk. Toch een attractie die best wat meer aandacht mag krijgen naar mijn gevoel. Nu dat ik het volledige park eens gezien had, kreeg ik toch mijn twijfels. Ik voelde de Disneymagie waarover iedereen spreekt niet echt. Ik had al de hele dag het gevoel dat ik gewoon door een attractiepark liep zonder al te veel een wauw-gevoel gehad te hebben. Maar de dag was nog niet om…

De avond viel en eindelijk kwamen er opklaringen. De mist verdween waardoor het park pas echt in volle glorie te bewonderen was. De wachtrijen voor de andere darkrides waren helaas aan de (te) lange kant. Bij een volgende bezoek dan maar… inmiddels reden nummer vijf om nog een keertje terug te komen. We kozen om nog door het kasteel van Doornroosje te lopen inclusief de draak die in de kelder ligt verscholen. Een verborgen parel van Disneyland die je zeker eens een bezoekje moet gaan brengen. Nadat we door de Aladdin walkthrough (Le passage Enchanté d’Aladdin) hadden gelopen merkten we dat er nog fastpassen voor Big Thunder Mountain waren. Nadat we een reride hadden ingepland liepen we nog even langs Phantom Manor. Zonde dat deze nog steeds in onderhoud is, maar hierdoor heb ik meteen een zesde reden om nog eens terug te komen. Ik kreeg ook voor het eerst een duidelijk zicht op Big Thunder Mountain, zonder mist, in volle glorie. Voor het eerst vandaag stond ik met mijn mond vol tanden, te genieten van het uitzicht. Het meer, Big Thunder Mountain, kwijl!

Het was inmiddels hoog tijd om ons naar de parade te begeven. Met wat zoekwerk en wat goed assertief drumwerk op het laatste moment stond ik op de ideale plek. De kerstparade van deze middag kon mij niet helemaal bekoren, maar hoe meer de parade vorderde hoe meer ik een wauw-gevoel kreeg. De invallende duisternis en het kasteel in volle glorie met glinsterende lichtjes op de achtergrond maakte het plaatje compleet. Nooit gedacht dat ik zo veel kon genieten van een parade. Voor het eerst vandaag kon ik me bij die Disneymagie wel iets voorstellen. Ja Disney, hier heb je me verbaasd. Reden om terug te keren nummer zeven: check. En dat voor een parade, wie had dat gedacht.

Nadat de parade ten einde was restte ons een laatste attractie. We wisselden onze laatste fastpassen in voor een tweede rit op Big Thunder Mountain. Het was inmiddels donker geworden. De twijfels die ik deze morgen nog had waren bij deze verdwenen. Ja, het is een toppertje. Ondanks het prachtige exterieur blijf ik meer fan van Colorado Adventure, puur qua ritverloop en totaalervaring is die toch beter. Mede door de afwisseling outdoor, indoor en volledige duisternis. Big Thunder Mountain is qua uitzicht natuurlijk niet te evenaren. Prijs voor mooiste achtbaan krijgt hij alvast.

Nadat we onze souvenirinkopen hadden gedaan restte ons nog de laatste shows. De Mickey et la Magie des Lumières de Noël was niet zo heel bijzonder. Célébrons Mickey! 90 ans de Magie was  een fijne opwarmen voor Illuminations. Projecties blijven wel een moeilijk gegeven. Ze kwamen niet altijd helemaal in volle glorie over voor mijn gevoel. Maar met vuurwerk, lasers en de Disneyklassiekers geeft het wel een geweldig totaalplaatje en een heerlijke afsluiter van de dag.

De aanwezige mist zorgde lange tijd voor wat twijfels, maar eenmaal die was opgetrokken en de duisternis viel moet ik bekennen dat Disneyland Park een prachtig park is met veel te lange attractienamen. Hoewel een uur wachten voor een meet & greet niet aan mij besteed is, heb ik wel even de Disneymagie gevoeld. Ik ben er niet dolverliefd op geworden, maar het afbreken is ook nergens voor nodig. Het verdient zeker en vast een plekje in mijn top drie van beste parken. Een terugkeer zit er dus zeker in. Ik ga dan wel voor een weekendje gaan, zodat ik voldoende tijd heb om mijn zeven reden om nog eens terug te keren te kunnen afvinken. Disneyland, hopelijk duurt het niet opnieuw 25 jaar vooraleer ik je nog eens terugzie.