Een nieuwe dag, twee nieuwe pretparken. Mede mogelijk gemaakt doordat het tweede pretpark dat vandaag op de planning stond geopend was tot 23u. We begonnen echter met een uurtje rijden naar BonBon-Land, dat we natuurlijk vooral, en eigenlijk alleen, kennen van de hondenstront achtbaan. Dat beloofde!
Is dat niet het lettertype van ‘Family guy’?
Vanuit de auto viel er echter weinig van een pretpark te bespeuren, het leek meer of we bij een industrieterrein aankwamen. We kwamen mooi netjes voor parkopening aan, de tijd die we nog moesten wachten gebruikte Jonathan om alvast een parkeerticket te kopen. Enkel Jasper had een ticket nodig, de rest van ons had een Bobbejaanland abonnement. Ondergetekende moest daarop wel weer anders doen en met een Slagharen abonnement afkomen. Welke meer schaamlijker is, laat ik u zelf beslissen…
Al vanaf je het park binnenkomt zie en voel je de enorme foutheid die BonBon-Land doorheen het hele park aanbiedt. De toon voor het bezoek is daarmee gezet, we moesten dus wel fout beginnen! We kwamen een mini-rups tegen, gethematiseerd als een rups die doorheen een appel ‘raast’. Achtbaan oordeelde Jonathan voor de grap, want hij zit op rails. Hij sprintte dus naar deze mini-rups / achtbaan, want het zou toch wel eens een credit kunnen zijn. Hij deed dat echter niet alleen, kwestie van eens fout te doen en de mooie thematisatie ( 
) van dichterbij te kunnen beschouwen.
Tijd nu voor een achtbaan die een pak minder betwistbaar is. Over het thema valt een pak meer te twisten, want het feit dat één of andere Deense medewerker op de bureaus van BonBon-Land het een prachtig idee vond om een achtbaan te thematiseren naar een schijtende hond doet je toch afvragen aan welke drugs men zat… Hundeprutterutchebane is de wereldbefaamde achtbaan die BonBon-Land op de kaart heeft gezet bij elke coasterfanaat. De coaster op zichzelf is weinig zeggend, maar het thema maakt het natuurlijk episch. Al bij al mogen we heel erg blij zijn dat ze niet besloten hebben om er geureffecten bij te plaatsen.
Vooraleer we ons overgaven aan het andere lonkende coastergeweld, deden we de Disk’o coaster aan die gethematiseerd was naar een albatros. Ook hier barstte de discussie ‘coaster of niet’ weer los, al duurde die minder lang en was de hilariteit een pak lager.
Net achter de Disk’o coaster stond Vild Svinet te lonken. Een coaster waar we niet echt positieve verhalen over hoorden, het is dan ook de allereerste eurofighter die Gerstlauer produceerde. Typhoon was de tweede en opende een jaar later. Typhoon’s comfortabiliteit kennen we allemaal… Maar de negatieve verhalen over Vild Svinet konden we snel naar de vuilbak verwijzen. Hij rammelde langs geen kanten en de layout was best leuk. Eerlijk gezegd is dit een veel betere eurofighter dan Typhoon!
Een logflume gethematiseerd naar muizen/ratten… welkom in BonBon-Land!
Na een korte omleiding via de logflume van het park deden we de spinning coaster aan die vlak naast Vild Svinet stond. Vraag me niet om het ritverloop van Han-Katten te beschrijven. Ik heb niks van het ritverloop kunnen volgen… Ons ritje op Han-Katten was het meest épische ooit op een spinning coaster! Nog nooit heb ik het karretje zoveel en zo hard weten te spinnen! Wow!… Dit was le-gen-da-risch! Dit is zowat de eerste spinning coaster die me deed twijfelen of Maurer wel de beste constructeur voor spinning coasters is, Gerstlauer kan er duidelijk ook wat van.
Dat BonBon-Land het allesbehalve standaard aanpakt is wel duidelijk. Zo ook hun kiddiecoaster. De meeste coasters beginnen met station – lifthill/launch – first drop – rest van de baan. Viktor Vandorm doet het echter zo: station – rest van de baan – lifthill. Best leuke Zierer, al snap ik nog steeds niet waarom men het station per see zo hoog moest bouwen.
Naast een log flume beschikt het park ook over een rapid river. Hij lag mooi in het groen, en was niet erg nat. Leuk tussendoortje. Ik wou graag nog een bisnummertje op Han-Katten maar de rest twijfelde. Dat voorbije ritje was zo goed, wat als we nu een mindere rit krijgen?! We besloten dan maar de epische herinnering aan Han-Katten te bewaren.
BonBon-Land heeft met een vrije valtoren en een giant frisbee ook nog wat thrill te bieden. Die giant frisbee leek er trouwens echt veel te undersupported bij, zeker in vergelijking met Sledge Hammer. Nadat de rest van de groep deze aangedaan hadden werd er besloten door te rijden naar het volgende park. Op weg naar de uitgang kwamen we de enorm foute – hoe kan het ook anders – mascottes tegen. Een fotomomentje was nu toch wel verplicht hoor!
Bye bye BonBon-Land! We waren er maar een paar uur, maar ik zou me er gerust een hele dag in hebben kunnen bezig houden. Het park zal nooit een schoonheidsprijs winnen, of eender welke prijs dan ook, maar alles is wel netjes ingekleed in de enorm foute thema’s. Het park heeft zodanige foutheid over zich dat het grappig wordt. Bovendien zijn Vild Svinet en Han-Katten toppertjes. Naar mijn mening, hét beste pretpark dat er te vinden is in Sjaelland.
Sfeerverslag en foto’s door: Frederik Boelaert
