Met een nieuwe show in het park, werd het tijd om opnieuw af te zakken naar het plezantste land in Lichtaart. Bobbejaanland heeft namelijk een stuntshow met auto’s en moto’s.
Bobby Turbo arriveerde als eerste in het park. Ik besloot meteen naar mijn favoriete thrillride te wandelen en hierop enkele ritjes te maken, in afwachting dat mijn gezelschap zou arriveren.
Sledgehammer is zeker niet te onderschatten. Deze attractie geeft me steeds een kick, die weinig andere attracties kunnen geven.
Ook de Spinning Coaster, met nieuwe naam en thema, Naga Bay sloeg ik niet over. Size Doesn’t matter, want dit bescheiden baantje blijf ik super leuk vinden. Het enige dat ik persoonlijk jammer vind is het afremmen bij elke remsectie.
En zo kwam ik aangewandeld bij Revolution/ Mount Mara. Ik koos voor het eerst in lange tijd voor de traditionele Revolution-kant. Dit blijft voor mij de beste achtbaan in het park. Leuk dat de film en muziek van Revo nog steeds te zien zijn. Ook de effecten werken, waardoor er een mooie combinatie gemaakt werd voor Revo-fans en liefhebbers van de VR-versie Mount Mara.
Ondertussen kwamen jonathan en Nathan aan in het park en samen trotseerden we de golven van El Rio. Hier blijft het zien van het reuzenradje voor mij toch een sfeerbreker. Maar de rest van de attractie zorgt voor de nodige suspense, word je nu wel of niet nat.
Geen echte wachtrij bij Speedy Bob, dat vroeg om een ritje. Deze wilde muis mag dan wel haar broertje verloren zijn aan Spanje, met de frisse nieuwe kleur ziet hij er weer bijna als nieuw uit.
Jonathan en Nathan besloten ook de snelle rupsattractie Aztek Express te doen. Ik ging me ondertussen klaarzetten bij de show. Een medewerker kwam ons vertellen dat er een technisch probleem opgetreden was en dat de show iets later zou beginnen. Tijd dus om een ritje op Oki Doki mee te pikken. Deze gekke clown-achtbaan blijf ik een topper in haar soort vinden. Vanaf de eerste drop voel je meteen heel wat snelheid.
We ontdekten ook het nieuwe Coca Cola-strandje, dat nog in opbouw was. Dit vind ik echt leuk gedaan: een reddershutje als verkooppunt en hangmatten op het strand, waar je lekker kan chillen.
En zo werd het tijd voor Wicked Wheels. Net als ik dacht was deze show iets te groot voor de arena, waardoor de auto’s vaak achterwaarts een tunnel in moesten rijden voor de volgende stunt. Maar dat was ook het enige minpuntje. De stunts waren de moeite om te bekijken, op twee wielen rijden en heel wat driften. Bobbejaanland zorgde ook voor een verhaal in de show, iets wat je niet altijd hebt bij dit type shows. Het meest verbaasd was ik over de auto die een sprong maakte.
Zeer blij werd ik van het feit dat er na enkele jaren weer water stroomt van de drop bij Wild Water Slide. We besloten dan ook om deze boomstamattractie een keertje te doen.
Ook Bob Express, de powered coaster die boven het meer rijdt, slaan we nooit over. De twee rondjes in deze achtbaan blijf ik steeds leuk vinden, vooral door de ligging op het meer.
Toen we zagen dat Dreamcatcher amper een wachtrij had, besloten we ook dit oudje een keer te doen. En het oudje laat wel voelen dat hij een bepaalde leeftijd gekregen heeft. Hij schokt een beetje bij het rijden, maar zeker nog niet pijnlijk zoals sommige andere oude Vekoma-banen.
Afsluiten deden we de dag met The Forbidden Caves, een attractie die het voor mij moet hebben van de storytelling en vooral mooie aankleding. De simulator zelf vind ik iets te zwak, maar wanneer het er rustig is betrap ik mezelf er altijd op, toch een ritje te maken.
Sfeerverslag en foto’s: Bob Van Dyck
