Een nieuwe achtbaan in België in Bellewaerde? Weinigen hadden dit kunnen voorspellen, maar toch is het waarheid.
Reden genoeg dus om nog eens af te zakken naar het verre Ieper, toch een tweetal uurtjes rijden, om hem aan een grondige keuring te onderwerpen.
We arriveerden omstreeks 11 uur op een quasi lege parking, net voor we binnen gingen moest Tristan nog even een enquête ondergaan, voordat we door de poorten konden stappen.
Ook al vinden de meesten mensen de ingang te jaren ‘80, met al de bloemetjes er rond straalt hij toch een bepaalde charme uit vind ik persoonlijk.
Natuurlijk liepen we dadelijk richting Mexico om hun nieuwigheid uitvoerig te gaan testen.
Na het doorlopen van de wachtrij, die in het eerste deel nog redelijk sfeervol was, kom je in het tweede deel langsheen enkele stalen golfplaten bevestigd aan nep houten balken, die al vol gekerfd stonden met namen etcetera.
We hadden geluk, er stond niemand aan te schuiven, en we konden dadelijk plaats nemen voor ons eerste ritje.
Dit baantje kon ons wel bekoren, het darkride gedeelte werd mooi uitgewerkt, enkel de boomstam vlak voor de watervallen werkte het effect niet van.
Ook het achtbaan gedeelte was nog best pittig voor een baantje met deze beperkte hoogte en lengte.
Na ons eerste ritje mochten we van de vriendelijke operatoren blijven zitten voor een tweede ritje.
Na dit tweede ritje, vroeg de operator ons of het de eerste keer was dat we Huracan deden, we zieden ja, en hij raadde ons aan om hem ook eens frontseat te proberen, zodoende konden we nog voor de hekjes opgingen voor de enkele wachtende instappen voor ons derde ritje.
Ook blijven zitten voor een vierde ritje was geen probleem, want er stond telkens maximum twee of drie man aan te schuiven, en na dit vierde ritje deed men zelfs de beugels niet meer open, en konden we blijven zitten voor ons vijfde en tijdelijk laatste ritje.
Aangezien hij naast Huracan staat, en er niemand stond aan te schuiven, deden we even El Volador.
Gelukkig is hij weer helemaal in orde, en moest de brandweer niet gebeld worden.
Hierna gingen we verder richting Boomerang, die voor de helft gevuld werd met watertonnen, want ook hier geen wachtende.
Hallo, ken jij de Junglekids al? U raad het al, onze volgende attractie was de Jungle Mission, een leuk bootvaartje met een hilarische operatrice die de ene grap na de andere er uit flapte, echt een pluim voor deze dame.
Hierna besloten we het betoverde huis van Houdini te doen, ook hier stond maximum zeven man aan te schuiven, al blijft het een leuke madhouse, enkel jammer van het kale middenstuk.
Bellewaerde blijft toch het bloemrijkste park van ons land.
Het is van Vekoma, het is nat en ligt in India, of toch het Indisch themadeel. Inderdaad de Bengal Rapid River.
Deze rapid heeft wat een goede rapid moet hebben, rustige stukjes, wilde stukjes en de kans op een nat pak.
Kevin en Tristan hadden zin om even te gaan glijden, enkel jammer dat je hier je bootje zelf de trappen op moet sleuren.
Een lekker zonnetje kon ons overhalen om Camp Niagara te gaan trotseren, de kletsnate shoot – the – chute, die nog mooi afgewerkt is ook.
De twee dappersten onder ons besloten in de splash te gaan poseren voor de foto, alhoewel dapper? Zonder regenpak zouden ze het waarschijnlijk niet overwogen hebben.
De volgende attractie op onze dag werd de …, wat zei je, ik zei de SCREAMING EAGLE!
Want screamen doet hij echt wel, we hebben wel vijf minuutjes moeten wachten want hij had een kleine panne.
Een leuke opvuller maar een echte topper is het niet.
Hierna liepen we verder naar Bengal express, om een ritje te maken tussen de leeuwen, tijgers en het waterzuiveringstation.
Bellewaerde denkt ook aan alles, we werden zelfs gewaarschuwd dat er bij warm weer ,hoge temperaturen kunnen zijn, wie had dat verwacht?
We merkten dat het Lemur eilandje geopend was, en aangezien ik hier nog niet binnen geweest was, besloten we hier even rustig een kijkje te gaan nemen.
En in tegenstelling met wat ze beweren in de film Madagascar, they don’t like to move it, move it.
Een vriendelijke verzorgster kwam ons een beetje uitleg verschaffen over de witkop maki die net een kleintje gekregen had, we hebben even een glimp op het kleintje kunnen werpen, maar de mama was te beschermend en we konden er geen foto van maken, maar het was wel schattig.
We gingen ook nog even een kijken nemen aan het andere maki eiland, waar enkele jongens kameeltje speelden en er op los spuugden in het vijvertje, tot ik het beu werd en hen even op hun plaats zette.
Een dagje Bellewaerde is natuurlijk niet compleet zonder de boomstammetjes.
Deze geven ondanks hun saaie lay out toch een leuk ritje weg.
Een hele dag hoor je hem door zijn track razen, inderdaad de keverbaan.
Deze triller van een achtbaan kreeg ook een bezoekje van ons.
Van de oudste Zierer van het land ging het hierna terug richting nieuwste Zierer van het land.
Ditmaal hadden we minder geluk en hebben we toch een twintigtal minuutjes moeten aanschuiven.
Afsluiten deden we onze dag in de El Toro, een naar pretparknormen redelijke Breakdance attractie.
Bellewaerde mag dan geen groot aantal attracties hebben, maar ik blijf het een gezellig en leuk parkje vinden, ik zou er enkel niet de volle prijs voor betalen.
Misschien dat ze volgend jaar de weinige attracties kunnen uitbreiden met een darkride ofzo, misschien zelfs in een piratenthema, dat lijkt leuk.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
