Na een rustige voormiddag in Tivoli Gardens werd het me daar te druk na de middag. Terwijl dat park volliep voor een optreden later op de avond, zakte ik af naar Bakken. Een korte treinreis later kwam ik aan in het station, op 10 minuten wandelen van het park. Eenmaal aangekomen moest ik een korte wachtrij trotseren om mijn polsbandje te bemachtigen. Dit park werkt namelijk met volledig gratis toegang, maar er wordt ofwel per attractie betaald of een polsbandje betaald dewelke je toestaat om alle attracties in het park maximum tien keer te doen. Ik koos voor het laatste en begon zo aan mijn verkenning van dit kleine parkje.
Ik ben nog maar net het park binnen en de eerste credit staat al op mij te wachten. Een Tivoli small, genaamd Mariehønen. Bij deze baan ga je rond een paddenstoel waarin blijkbaar Meneer en mevrouw Mariehønen wonen. Eenvoudig en simpel, maar de baan laat je vier rondjes rijden, waarbij je één keer stilgezet wordt op de lifthill en de operator zijn toneeltje speelt en doet alsof hij naar huis gaat en de berijders zal achterlaten. Voor ons natuurlijk niets om ons zorgen over te maken, maar voor de kleintjes onder ons is dit wel een spannend momentje.
Wat vervolgens vooral opvalt, is iets wat me in de meeste Scandinavische parken is opgevallen. Zoveel verschillende spellenkramen waar je zoveel verschillende soorten snoepgoed of knuffels kan winnen. Alsook vind je in dit parkje veel spelhallen. Het is niet direct iets wat ik in een vast park wil tegenkomen, maar het kermisgevoel van dit parkje wordt er wel door versterkt, wat ik niet direct als een nadeel wil aanschrijven. Er zijn veel verschillende flatrides die dit parkje aansterken, voor alle leeftijden. Hiernaast staan de vele bars en restaurants die het park rijk is, welks voor elks wat wils aanbieden in elke prijscategorie.
Al snel biedt de volgende achtbaan zich aan, namelijk de Wilde Mus, ofwel wilde muis. Dit is een klassieke muis baan, zonder spinnend element. Hier moest er ook weer amper gewacht worden dus zat ik al snel in een “muisje” en ging deze plezante baan door. Deze baantjes vind ik toch telkens een plezier om te doen en al zeker als ze zo comfortabel rijden als deze. Hier zouden er zeker meer ritjes op gemaakt worden later op de avond, maar eerst wilde ik meer van dit parkje gezien hebben. Ook in dit kleine parkje staat er een S&S-toren. In tegenstelling tot de versie in Tivoli Gardens, is deze hier een Shot & Drop. Hierdoor mag deze toren misschien zeker kleiner zijn dan z’n broertje in de hoofdstad, toch verkies ik zeker deze! Bakken airtime en een zeer leuke rit!
Hier staan de coasters soms zeer kort op elkaar opgesteld en zo zie ik alweer de volgende staan. Deze voormalige kermisachtbaan van Zierer is een baan waarin je zonder beugels zit, een beetje te vergelijken met de Schwarzkopf Jet Star. Deze mag misschien niet zo soepel lopen als een Schwarzkopf, maar toch vond ik dit een verassend vermakelijke coaster. Hier word je ook nog steeds manueel afgeremd op het einde van de rit door een brakeman.
Recht tegenover deze baan staat wat zowat het raarste spellenkraam moet zijn van dit park. Zover ik kon uitmaken was het de bedoeling om van deze mannetjes hun voeten te wassen. Zeer vreemd! Iets verder kom je boven een bar het klassieke beeld van Marilyn Monroe tegen waar haar kleed omhoog gewaaid is. Het zijn maar enkele van de elementen die dit park een zeer kitscherige indruk doen achterlaten. Of dit daarom slecht is, laat ik aan de persoonlijke mening van de lezer over!
Verder zie ik een drakenkop de kop op steken! Het betreft hier een zeer mooi vormgegeven piratenschip, dat er eens totaal anders uitziet dan wat we gewend zijn. Hiernaast staat één van de kermisattracties bij uitstek, namelijk een Polyp. Meer dan wat je hiervan op de kermis gewend bent, is het niet, maar dat hoeft bij deze attractie ook niet. Hiertegenover zie ik een spooktrein staan. Als fan van spookhuizen rond Halloween bij ons, kan ik deze attractie niet overslaan. Qua vaste decoraties is deze matig op zijn best, maar wat hem bij mij tot een topper maakte, waren de verschillende menselijke interacties tijdens de rit. Waar er bij ons op aangedrongen wordt dat je niet aangeraakt wordt, is dit hier allerminst het geval. En net voor het einde zorgen ze nog voor een extra schrikeffect ook. Voor mij zeker een topper dankzij deze interacties, maar daar zit ook het kwetsbare. Als deze er niet in aanwezig zijn is er allerminst een reden om deze mee te pikken.
In de verte zit een cowboy achter een paardenkop en zie ik het woord “Desperado”. Zou dit kunnen een Desperado City zijn? Jawel hoor! Vol enthousiasme sluit ik me aan bij het kleine groepje dat hier al aanwezig is in de wachtrij en al snel mogen we op ons “paard” plaatsnemen. Het feit dat ik hier al verschillende variaties op gedaan heb, toont zich ook snel in de scores en de anderen van de groep kunnen niet bijblijven! Toch terug even onze Belgische trots verdedigd in dit Deense parkje en met succes!
Hier schuin tegenover zie ik terug een lifthill staan en ga ik ervan uit dat de volgende credit niet lang op zich zal laten wachten. Spijtig genoeg stond Mine Train Ulven stil in het station en het bleek al snel dat de beugel van 1 bankje niet wilde lossen, waardoor er een tussenkomst van de technische dienst nodig was. Ik hoopte deze dan maar later op de avond nog te kunnen doen, gelukkig met succes. Twee volgende invulattracties later, besloot ik de oudste coaster van dit park aan te doen, Rutschebanen. Tot voor kort reed deze baan net zoals z’n naamgenoot in Tivoli Gardens met een brakeman, maar enkele jaren terug heeft Kumbak deze onder handen genomen. Spijtig genoeg kan ik niet zeggen hoe deze baan voordien was, maar aangenaam kan ik hem niet noemen met deze treinen. De beugels liggen letterlijk op mijn maag als ze gesloten zijn en de rit spant hem onderweg enkel maar verder aan. In de loop van de avond heb ik deze baan zowel front, middle en back gedaan maar op geen enkel punt kwam deze in de buurt van z’n naamgenoot. Spijtig, ik kan enkel maar hopen dat Tivoli Gardens niet deze zelfde weg op gaat!
Met Mine Train Ulven tijdelijk buiten dienst is er nog één achtbaan in dit park die ik niet gedaan had. Tornado is, net als Mine Train Ulven, een Intamin baan. En wat voor één. Deze baan begint met een kettinglift, maar deze kan je beter een lancering noemen! Het enige dat me aan deze baan stoorde waren de beugels, waar ik telkens met m’n schouders heel hard in gesmeten werd en ik nog enkele dagen nadien bleef voelen. Dit hield me zeker niet tegen om deze baan meerdere keren te doen tijdens deze avond, want wat voor een baan is dit! Zet zo snel mogelijk een baantje als dit in onze buurt want dit is gewoon te gek. Je wordt de lifthill afgesmeten, en gaat vervolgens al spinnend de track door. Het was zeker de topper van het park voor mij!
In het park staat ook één waterattractie, een log flume, die de bezoekers redelijk nat liet uitstappen. Door de hitte stond er hier als enige een wachtrij en heb ik deze dan ook aan mij voorbij laten gaan. Lang stilstaan in de zon om dan enige spetters op te vangen compenseerde onvoldoende op deze dag naar mijn mening. Ik was het park ondertussen rond en spotte ineens animatie doorheen het park. Deze jongleur bracht een mooie show, maar kreeg maar weinig aandacht van de aanwezige bezoekers. Naast deze jongleur bevond zich de Sky Roller. Deze was voor mij de eerste van dit type die ik deed, en spijtig genoeg vond ik hem redelijk teleurstellend. Hij voelde zeer stroef aan en alhoewel er records waren van 52 omwentelingen, slaagde ik er niet in om een constante spin te creëren. Ik slaagde erin om een paar omwentelingen te maken, maar meer helaas niet. Hopelijk is dit niet zo bij alle rides van dit type.
Toen ik het park een tweede keer rondging, zag ik al van veraf dat Mine Train Ulven terug rondjes reed! Hiermee kon ik ook de laatste credit van dit park afvinken en was deze baan toch zeker een toppertje op zich. Intamin bewijst toch steeds dat het als geen ander intense, maar zeer plezierige baantjes aflevert, zelfs al zijn het family coasters.
Hiermee was mijn avond in dit park zeker nog niet afgelopen, maar de rest van de dag bestond uit meerdere rerides van de attracties. Als men moet kiezen tussen Tivoli en Bakken zou ik moeilijk kunnen kiezen. Naar attracties toe is Bakken de betere van de twee, maar naar thematisatie heeft het niets. Terwijl Tivoli Gardens eerder een totaalbeeld biedt. Gelukkig moest ik niet kiezen en heb ik deze beide kunnen doen.
Hiermee is het Deense gedeelte van mijn parkjes afgesloten en de volgende dag ging ik het water over richting Zweden. Daar wachtten Zweedse toppers als Liseberg, Kolmården & Gröna Lund, maar daarover later zeker meer!
