Op 24 maart 2016 opende het Nederlandse pretpark De Efteling wederom een nieuwe sprookje in hun alombekende sprookjesbos. Dit keer was het de beurt aan Pinokkio. Wie kent het verhaal van deze ondeugende en guitige figuur nu niet ? De arme Geppetto heeft maar 1 grote wens, namelijk een zoon. Op zekere dag kruist een blauwe fee zijn pad en tovert voor hem een levende pop, genaamd Pinokkio, uit een stuk hout uit zijn werkplaats. Elke keer dat Pinokkio begint te liegen, wordt zijn neus een klein beetje langer.
De Efteling bracht op 23 mei 2016 een nieuw kinderboek uit over deze houten pop met zijn superlange neus. Treed binnen in zijn wondere wereld.
Geschiedenis:
Voor de oorsprong van ‘Pinokkio’ nemen we jullie even mee terug in de tijd, om precies te zijn naar het Italië uit de 19de eeuw. In 1883 werd hier het verhaal over ‘Pinokkio’ geschreven door een zekere Carlo Collodi (zijn echte achternaam was Lorenzini, Collodi was zijn pseudoniem/artiestennaam). De oorspronkelijke versie van ‘Pinokkio’ was in feite helemaal niet voor kinderen geschreven; het was eerder een kritische (en volwassen) kijk op de toenmalige samenleving en haar tekortkomingen.
De houten figuur zou volgens sommige historici verwijzen naar de stijve klassenmaatschappij van toen, die gedomineerd werd door de rijke adel die het gewone arme volk als een marionet bespeelde. Het moment dat Pinokkio wordt omgetoverd tot een ‘echt jongetje’ zou dan weer referen naar het zelfstandiger worden van de onderste klassen van de maatschappij.
Gelukkig werd het verhaal verscheidene keren aangepast, waardoor het een waar kinderverhaal werd.
Efteling-attractie:
Pinokkio werd dit jaar het 29ste sprookje in het sprookjesbos van de Efteling. Uiteraard koos het park voor de kindvriendelijke versie van het verhaal. Maar valt er nu eigenlijk allemaal te zien bij dit nieuwe sprookje ?
Wanneer de bezoekers aankomen bij de werkplaats van Geppetto (beeldhouwer en in zekere zin de vader van Pinokkio), wordt al snel duidelijk dat Pinokkio en Geppetto in de verste verte niet te bespeuren zijn. Grappige bosdiertjes hebben de volledige werkplaats overgenomen. Waar zit onze bekende houten figuur toch ? Na een grondige, maar weinig succesvolle inspectie van de werkplaats zetten de bezoekers dan maar hun zoektocht verder.
Op hun tocht komen ze in aanraking met een sluwe kat en een nog sluwere vos. Ook zij zijn op zoek naar Pinokkio. Zij waren immers uit op de goudstukken die Pinokkio had ontvangen van een poppenspeler. Aangezien Pinokkio en Geppetto hier ook nergens te bespeuren vallen, besluiten de bezoekers een kijkje te nemen in het kleine haventje vlakbij. Daar treffen ze een reusachtige monstervis aan die in het water ligt. Door gebruik te maken van de hengel wordt al snel duidelijk waar Pinokkio te vinden is.
Boek: Pinokkio, de ondeugende pop:
Eerste indruk:
De Efteling sloeg de handen in elkaar met uitgeverij Van Goor voor dit prachtige 32 pagina’s tellende kinderboek.
Toen ik het boek uit zijn verpakking haalde kreeg ik al meteen een positieve indruk. Op de cover en de achterkant zien we beide een leuke tekening van de verschillende hoofdpersonages uit het verhaal. Men heeft gekozen voor een warm en aangenaam kleurenpallet, iets dat mooi aanleunt bij het vrolijke karakter dat kenmerkend is voor een kinderboek als dit.
De rug van het boek werd prachtig versierd met rood linnen, wat onmiddellijk een keurige indruk geeft.
Pas wanneer ik het boek opensla, komt het sprookje helemaal tot leven dankzij de talloze sfeervolle en levendige tekeningen van illustrator Alessio Castellani. Je wordt als het ware ondergedompeld in een magische wereld, een element dat al vanaf de eerste pagina toonaangevend is. Doordat de tekenaar gebruikmaakt van een zwaar contrast in zijn prenten, lijkt het alsof de hevige lichtpartijen in de tekeningen glinsteren (denk hierbij aan kaarsen, magisch poeder, glinsteringen in de ogen, maanlicht, …). Ze worden door de donkere achtergrond extra in de verf gezet. De tekeningen zijn ontworpen met oog voor detail.
Alessio weet doorheen de tekeningen ook telkens een zekere vorm van beweging te illustreren.
Elke prent werd voorzien van een klein stukje tekst uit het verhaal, dat trouwens op elke pagina goed leesbaar is. Persoonlijk had ik voor een iets magischer lettertype gekozen, maar dat is dan ook het enige dat ik op dit fijne kinderboek aan te merken heb. Dat is dus al snel vergeten en vergeven.
De sfeer van de attractie is ook helemaal terug te vinden in het boek.
Besluit:
De Efteling heeft met dit kinderprentenboek weer een pareltje in huis. Uw kind zal met volle aandacht naar u luisteren als u het verhaal voorleest en vervolgens de tekeningen laat zien.
