Na een lange rit en een korte nacht stonden we eindelijk voor de poort van een park dat ik al zeer lang eens wou bezoeken, Gardaland.
Zelfs de ingang verraad al hoe mooi afgewerkt dit park is.
De bezoekers worden er al onmiddellijk getrakteerd op een show.
Na het opengaan van de poorten hadden we nog maar een doel voor ogen, Raptor.
Na Swarm eerder deze maand gedaan te hebben, wist ik al wat een Wingrider in petto heeft, maar wauw, dit beestje is toch wel een pak intenser als zijn broertje, al van de First drop gaat de snelheid er in, hierop volgen geweldige inversies met en enkele near misses, echt een topper dit baantje.
Welke attractie zal onze volgende worden? Deze vraag werd al snel beantwoord met nog een ritje Raptor, ditmaal frontseat, wat hem nog beter maakte.
Van wachtrij was er op dit ogenblik nog niet echt sprake.
Na dit ritje ging via een “geheim gangetje” richting het cowboy, waar de nodige clichéfoto’s genomen moesten worden.
Om dan halt te houden bij Ramses, een prachtig afgewerkte shooter.
Deze prachtige darkride, werd plots mijn favoriete shooter, zo mooi was hij.
Van de ene darkride naar de andere, I Corsari, waar je binnen wandelt in het ruim van een schip, een rondvaartje maakt tussen piraten taferelen om te eindigen in een prachtige onderwaterwereld.
Wel jammer dat je na het uitstappen via lelijke gangen met roltrappen weer naar boven moet. Dit alles gelegen in een mooi visserdorp.
Nog maar drie attracties achter de rug, maar Gardaland belande al tussen mijn favoriete parken.
Verder wandelend dachten we na over welke onze volgende attractie zou worden, die vreemde Sequoia Adventure of de Magic Moutain?
De warmte deed ons toch voor een derde optie kiezen, Colorado Boat.
Een eerder klassieke Log Flume, die op enkele druppels na, niet echt voor afkoeling zorgde.
En dan was het ogenblik aangebroken waar ik vele twijfels over had, die vreemde achtbaan, de hele tijd dacht ik dat het een pijnlijke onaangename ervaring zou worden, maar niets bleek minder waar, hij was echt tof, Jan kreeg er zelfs de slappe lach van.
Ondertussen middag geworden, snel een hapje gaan eten in het restaurantje gelegen aan de monorail ingang, waar je superlekkere Italiaanse gerechten voor een zacht prijsje kon verkrijgen.
En dan een ritje Top Spin, die ze vlak voor ons ritje nog aan het herstellen waren.
Deze gaf een leuk ritje weg, jammer dat hij net in de blakende zon stond, waardoor het bijna onmogelijk was om de beugels vast te houden.
Geen credit mag worden overgeslagen, dus snel naar Ortobruco Tour.
Best nog een leuk baantje voor een junior.
Ook de monorail kreeg een bezoekje van ons, we dachten via deze weg een groot deel van het park vanuit de hoogte te kunnen bekijken, viel dat even tegen, na een kort ritje langs het klein themadeel kwam je alweer aan in het station.
Tegenwoordig doet Fanta zijn best om reclame te maken in de pretparken, zo ook in Gardaland, want onze volgende achtbaan hing vol met stickers van dit drankje.
Na vijf minuutjes aanschuiven was het onze beurt, onmiddellijk viel ons op dat ook hier de nieuwe treintjes van Vekoma op de rails stonden, hierdoor werd de rit zo soepel dat je bijna niet merkte dat je een achtbaan zat, voor de rest kan je hem natuurlijk vergelijken met zijn broertje in de Efteling.
Tijd om dit deel achter ons te laten en koers te zetten richting het ruimtedeel, maar nog snel op de foto met de mascotte.
Onze eerste halte in dit gedeelte, Space Vertigo, een bescheiden free fall van intamin, waarvan wij dachten dat hij niet veel zou voorstellen.
Jammer dat er hier wel een redelijke wachtrij stond, die niet opschoot doordat je eerst moest aanschuiven, om daarna het walktrough gedeelte te moeten doorwandelen, maar de rit is het meer dan waard, wat een airtime voor zo’n laag torentje.
Zijn buurman daarentegen is een heel stuk hoger, Flying Island.
Waarin je een prachtig uitzicht krijgt op het park en aangrenzende Gardameer.
35 graden, veel te heet, dus liepen we hierna richting waterattracties, de eerste Fuga Da Atlantide.
Onderweg kwamen we nog een lokale ambulance tegen.
De watercoaster van Intamin was gelegen in wat wel het mooiste deel van Gardaland moet zijn.
De wachtrij was jammer genoeg al even indrukwekkend als al die theming, maar ze zorgden wel dat je het hoofd koel hield.
De rit zelf neemt je mee langsheen al die pracht en praal, en eindigt met een spectaculaire drop, waar je jammer genoeg amper nat van werd.
Dan maar naar die andere waterattractie van onze Zwitserse vrienden, Jungle Rapids, je zou denken dit is Italië, dus hij zal je wel een super nat pak bezorgen, nee dus, na een leuk tochtje langsheen mooie theming kom je er zo goed als kurkdroog weer uit.
Het enige water dat ons in dit gedeelte wel kon afkoelen was het water in dit fonteintje waar we even pootje gebaad hebben.
Het is van Vekoma, lijkt op een SLC, maar heeft een specialleke in petto, Blue Tornado.
Gelukkig stond deze wachtrij niet vol, opvallend aan dit baantje is, dat hij drie treintjes heeft.
De rit begint zoals elke SLC met de nodige inversies en eindigt in een supersnelle helix, van ons drieën vond ik hem blijkbaar nog het leukst, Jan vond hem een beetje te schokkerig.
Jan, die plots onze voorloper werd, leidde ons hierna het Labyrinth in.
Zet een paar bloembakken tegen elkaar, plaats wat grappige bordjes en plots ontstaat er een leuke opvuller van je dag.
All aboard, de TransGardaland Express is daar.
Altijd wel gezellig zo’n treintje.
Een hongerke kwam stilaan opzetten, dus wij richting het restaurant gelegen in het cowboydorp voor een super lekkere pizza.
Voor sommige mensen is een dagje pretpark blijkbaar zeer vermoeiend.
Verfrissing vonden we vandaag niet in de attracties, maar sommige mensen vonden die verfrissing wel bij deze waterpret.
Onze volgende attractie werd The Spectacular 4D Adventure, maar van 4D was er weinig sprake, ook van de dino’s die je in de wachtrij terugvond was geen spoor in de film.
Aan de piratenboot hoorden we plots muziek, even kijken wat daar gaande is.
En dan verder naar dat ding, dat mij wist te overtuigen voor een tweede ritje.
De schemering begon te vallen, maar we hadden nog een achtbaantje te doen, Mammut.
Dat Vekoma en mijntreintjes een leuke combinatie zijn wisten we al, maar na Colorado Adventure moet dit toch een tweede topper zijn.
En dan was het tijd voor Raptor by night.
Na wederom een geweldig ritje, sloten we ons dag af met de slotshow aan Ramses.
En wij niet alleen.
Na het bekijken van Youtube filmpjes van deze show, viel onze vertoning toch wel een beetje hard tegen, de videomapping was natuurlijk wel mooi, maar waar waren die laser, rook en vuureffecten gebleven?
Hierna zat onze eerste dag Gardaland er op. Een samenvatting:
+ super capaciteit
+ prachtige aankleding
+ supervriendelijk, hardwerkend personeel
+ lekker eten aan een schappelijke prijs
– te droge waterattracties
– tegenvallende slotshow
– verplicht betalende lockers aan Fuga Da Atlantide
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
