De zoektocht naar Bobby Turbo’s Belgische coaster bingo
Voor je begint te lezen, dit verslag kan schrijffouten bevatten, gelieve dit te lezen met gevoel voor humor.
Alles begon toen ik zo’n 12 dagen geleden ontdekte dat Bobby Turbo bijna alle coasters van België op zijn palmares had staan, slechts twee ontbraken.
Namelijk, de grootste, hoogste en snelste Butterfly van België en de beste indoor powered spinningcoaster van de Benelux. Ik was er heel zeker van dat Bobby Turbo hier talloze slapeloze nachten van had, dus beraamde ik een plan. Nu moest het toch wel toeval zijn zeker, want deze twee unieke coasters bleken nog wel in één en het zelfde pretpark te staan. Namelijk, het spectaculaire Mega Speelstad.
Om Bobby Turbo uit zijn lijden te verlossen was er slechts maar 1 man die hem daarbij kon helpen, en dat was Bert. Aangezien er strenge regels zijn en je hier niet zomaar binnen kunt geraken als volwassenen, schakelde Bert zijn connecties in en wist hij zo via zijn dochtertje ons door de poorten van het park te smokkelen. Na dit spannend avontuur waren we in het domein en kon de jacht naar de laatste 2 credits beginnen!
Lobke kon zich meteen uitleven op allerhande speeltuigen die er stonden. Bobby Tubro, Bert en ik zetten ons aan een tafeltje en konden wat bijpraten met een drankje.
Even later ging ik met Lobke op de monorail fietsen, hier dien je toch wel goed te trappen, vooral in de bochten is er nogal veel wrijving.
Hierna gingen we in de theekopjes waar ik toch wel merkte dat kinderen beter tegen al dat gedraai kunnen dan ik.
Lobke ging op de trampolines spelen terwijl ik terug ging naar Bobby Turbo en Bert. Op dat moment hadden ze net de butterfly gedaan waardoor Bob deze unieke credit aan zijn lijstje kon toevoegen.
We besloten dat het moment van de waarheid was aangebroken. De laatste Belgische credit voor Bob zou over enkele ogenlikken een feit worden.
We liepen naar de ingang van de Disco Twister waar we plots een gesloten rolluik tegenkwamen, dat ons nog niet eerder was opgevallen. Ons hart maakte een klein paniek sprongetje. Het zou toch niet waar zijn he?
We keken nog eens naar het bord met de openingstijden. Op de klok stond 5 uur aangegeven, zo laat was het alleszins nog niet. Of misschien was 5 uur niet de sluitingstijd, maar de openingstijd. We besloten het aan een van de medewerkers te vragen. Deze wist ons te vertellen dat de operator die deze attractie moest bedienen ziek was, en dat ze geen vervanger voor vandaag hadden kunnen weten vinden.
Blijkbaar is deze achtbaan besturen ook enorm moeilijk, want er was niemand anders in heel het park aanwezig die deze attractie voor ons kon openen. Zeer jammer dus voor! Dat wou meteen zeggen dat Bobby Turbo geen coaster bingo zou halen vandaag.
Vol verslagenheid en teleurstelling gingen we dan maar de “ruigere” attracties van het park doen. Ik kroop op de Butterfly, want had deze dus nog niet gedaan.
Om nadien de buurman er van te doen.
Helaas bleken we samen te zwaar te zijn, want we hebben nooit het hoogste punt behaald. Ook een andere poging waarin ik Bob verving door Bert, levert niet het gewenste resultaat op.
Door het zonnige weer was het buitengedeelte vandaag ook terug open.
Ondertussen was het tijd geworden om huiswaarts te keren, en zo verlieten we dit parkje waar kinderen zich zeer goed kunnen amuseren. Ondanks de gemiste credit en bingo voor Bob, hebben we ons toch goed geamuseerd.
Het eerste pretpark van jaar voor mij is een feit!
Één week later..
De zoektocht naar Bobby Turbo’s Belgische coaster bingo: Part 2
Heel onverwacht was het dan weer zo ver. Bobby Turbo, Bert en ik stonden deze keer zonder kinderen voor de poorten (euh ik bedoel schuifdeuren) van het park. ‘S morgens had ik het plan pas bedacht en Bert was er meteen voor te vinden. We zouden Bob gaan verrassen. Even bellen naar Megaspeelstad om te vragen of de achtbaan vandaag wel zou open gaan, en vooral ook wanneer. De achtbaan bleek vandaag open te gaan om half 2.
Even later zat Bobby Turbo in de auto naast mij, wijsgemaakt dat we iets helemaal anders gingen doen. En waarom we die kant opreden? Ja ik moest gewoon nog iets gaan afhalen bij vrienden… en snel veranderde ik van onderwerp. Nog even wat geluk hebben dat Bobby Turbo druk bezig was in de conversatie en vooral druk bezig was met zijn elektronisch speelgoedje in de hand, en hij lette meteen al een pak minder op de weg dan anders het geval was. Pas toen we de parking opreden had hij het door en een brede smile verscheen op zijn gezicht.
We wilden nog een ritje in de Butterfly maken, omdat de disco coaster pas een half uurtje later zou opengaan, maar de lieve werkneemster die ons daar vorige week ook had op bediend, had blijkbaar onder haar voetjes gekregen dat ze ons er had opgelaten, en daarom besloten we het dan maar niet te doen. Even aan de kassa navragen of we dan wel in de Disco Twister mochten, maar dat was geen enkel probleem.
De disco twister ging open en meteen stond er al een groep kinderen in de wachtrij, na even te hebben aangeschoven was het dan aan ons.
Ik denk dat het officieel mijn kortste en laagste achtbaan is die ik ooit heb gedaan (butterfly’s niet inbegrepen), maar ik was wel verrast door de banking in de bochten. Het was pas bij het uitstappen dat ik overtuigd was dat deze achtbaan wel degelijk spinde, want tijdens de rit zelf heb ik er werkelijk niks van gemerkt.
En zo eindigde onze zoektocht naar de Belgische coaster bingo van Bob en kon Bobby Turbo eindelijk weer slapen. 😉
Sfeerverslag: Jonathan Sansens
