Paasvakantie: traditioneel weer het begin van het pretparkseizoen. Gedaan dus met de winterslaap, we hoeven niet meer op Toverland of Disneyland te rekenen om eindelijk nog eens een pretparkje te doen! Dat betekent ook dat de Rollercoaster Friends hun naam weer alle eer aan kunnen doen en de eerste pretparktrip van het jaar doen. Bestemming: Edinburg, Schotland. Je dacht toch niet dat de Schotten afhingen van de Engelsen om eens een achtbaan te kunnen doen toch?! Waar het beter vertoeven is als pretparkfan komen we later nog wel te weten, op zaterdag 4 april stond het grootste pretpark van het land van William Wallace op de agenda, M&D’s Scotland’s Theme Park!
Want met vijf achtbanen scoort M&D’s meer dan dubbel zo goed als Codona’s Amusement Park die er maar twee heeft staan. Maar stel je er niet teveel bij voor bij het grootste pretpark van Schotland, groot is M&D’s allerminst. Van grootte valt het waarschijnlijk het best te vergelijken met Plopsa Coo… Qua attractieaanbod en sfeer stoppen de vergelijkingen, maar of dat in de positieve zin is is nog maar de vraag. Zo stelt de ingang (zie foto boven) al weinig voor.
Goed, M&D’s kende ik totaal niet dus echte verwachtingen had ik niet. Wat ik wel wist is dat het park vijf achtbanen telt, waarvan vier gemaakt door Pinfari. Nu niet echt een bouwer die hoog in het schuifje ligt bij de meeste achtbaanfanaten, met een reden. De eerste achtbaan die we tegenkwamen, was de enige die niet van Pinfari makelij is. Deze is gebouwd door Barbisan. Wie?! Eén of ander vaag bedrijfje die begin de jaren 2000 het een goed idee vond om achtbanen te gaan maken. Na vijf producties was de industrie ervan overtuigd dat dat niet zo’n goed idee was. Deze Barbisan achtbaan in M&D’s is de enigste achtbaan van hun hand die nog operationeel is… Dat was hij echter niet ’s morgens, een technieker stond aan een support te lassen. Dat zag er wel serieus uit, maar later op de dag ging hij alsnog open.
Dan waren we dus maar gedwongen de Pinfari’s te gaan doen. De eerste viel nog mee, Space coaster. Erg groot of lang was hij niet, maar jammer genoeg wel met schouderbeugels. Voor dwergen lijkt deze achtbaan dan weer wel groot en stoer, dat is misschien de reden waarom de stoeltjes zo laag gebouwd waren? Comfortabel is anders, maar… geen rammelige rit! Woehoe! Was deze achtbaan dan echt leuk? Niet echt, hij heeft niet echt iets speciaals te bieden. Het speciaalste was dat de operator de trein uit de remmen in het uitstapstation moest duwen…
De volgende Pinfari die we tegenkwamen, Tsunami, zag er groter, unieker en meer de moeite uit. Ook de redenen waarom ik er niet echt naar uitkeek om deze achtbaan te gaan berijden. Een inverted van Pinfari… dan denk je toch van “waarom?”. Daarna denk je “dit gaat pijn doen.” om vervolgens jezelf toch maar de wachtrij in te begeven want “alles voor de coastercounter”. De zin om hem te doen werd nog minder toen iemand opmerkte dat de track in het station buiten op één plaats gewoon loshing van zijn voorziene supports… Slik… dat kan toch nooit gekeurd zijn?! Waren de verwachten terecht erg?… Nee! Er is niets losgekomen tijdens de rit en hij reed zelf soepel. De angst was dus ongegrond.
Omdat er nog een deel van de groep stond te wachten bij Tsunami, besloten we de tijd te doden met een ritje op een vliegende olifanten. Helaas zijn ze niet in het roze geverfd, dat zou deze foute attractie helemaal af maken. Eens fout doen is plezant en moet kunnen, al zeker op trip met RF.
De helft van de Pinfari’s hadden we reeds gedaan. En geleden hadden we verrassend genoeg nog niet gedaan. En deze Big Apple met de zeer toepasselijke naam Big Apple zou daar geen verandering in brengen. Tenslotte blijft een big apple niets meer dan een plus 1 voor de volwassen achtbaanfanaat. Al moet ik toegeven dat hij best leuk was, zeker in vergelijking met het gehele achtbaanaanbod van M&D’s. Bij het tweede rondje kijk je best ook even uit als de trein uit het station vliegt wil je niet je tanden tegen het bakje zien eindigen. Arne kan er net niet van meespreken.Ook hier mochten de operators weer duwen om hem gestart te krijgen.
Save the worst for last?! Tot nu toe viel het allemaal heel goed mee van rammelen en pijn, bijna niets voorlopig. Maar nu hadden we nog wel de hoogste achtbaan van Schotland voor de kiezen… Tornado is de naam, hopelijk duidde dat niet op een wilde rit. Hier helaas dezelfde zitjes als bij Space Coaster. Stoeltjes erg laag bij de grond. En dan bidden maar. Al op de lift krijg je een gevoel dat de reeks “niet-rammelende Pinfari’s in M&D’s” hier eens zou kunnen eindigen. Maar de first drop verloopt goed. De eerste bocht daarna ook nog wel. Ook op de twee opeenvolgende loopings viel er weinig op te merken. Maar dan begon de hel. Schokken en rammelen dat het geen naam had, Goudurix is er niks bij… En dan moet je weten dat er vroeger nog een corkscrew in zat maar die eruit gehaald is wegens te ruw. Ik wil het niet meegemaakt hebben… Met nekpijn stapte ik er uit, voor de eerste én laatste keer. Tornado is een absoluut marteltuig!
Na even te bekomen gingen we nog eens gaan kijken naar die eerste achtbaan aan de ingang waar ze stonden te lassen. Runaway Mine Train was inmiddels geopend, voor onze bingo hoefden we dus niet te vrezen. Gelukkig was deze een pak soepeler, maar ook niet echt speciaal. Raar genoeg is hij geopend als spinning coaster en hebben ze hem later omgevormd naar een sit down coaster. Jammer, een spinning is toch wat specialer. Daarna was het tijd voor de middaglunch die RF had geregeld. De weg zoeken naar het juiste restaurant was ook al een attractie op zijn eigen. Een leukere dan Tornado in ieder geval.
Het was nog maar 13 uur en de coasterbingo was al gehaald. Normaal was het plan om tot 17 uur in M&D’s te blijven maar het werd wel duidelijk dat dat moeilijk ging worden. Héél erg veel attracties staan er niet. Dus werd er besloten om vroeger te vertrekken, om 15u30. Prima beslissing. De resterende tijd maakten we ondermeer vol op de log flume, mini droptoren en de minigolf. De minigolf werd uiteindelijk de leukste ‘attractie’ van de dag. Ondanks drie hole-in-ones verloor ik, maar birthdayboy Wim was de overwinning meer dan gegund natuurlijk!
Conclusie over M&D’s: is het de moeite?! Néé, helemaal niet! Erg veel attracties zijn er niet, de achtbanen zijn niet echt speciaal en oncomfortabel (met Tornado als absoluut dieptepunt), thematisatie is quasi onbestaande en veel sfeer heerst er eigenlijk niet. Eigenlijk is M&D’s niet meer dan een vastgeroeste kermis. Heb ik dan spijt dat ik ben meegeweest?!
Néé, ook helemaal niet! Deze trip draaide ook niet echt rond M&D’s. Goed, we zijn vrienden van de achtbaan, maar wat mij overtuigde om mee te gaan met RF op deze Mic Mac Jampuddingtrip was de excursie door de Highlands. En dat was prachtig! Schotland is een erg prachtig land dat heel wat te bieden heeft. Ik wil wel terug om het nog beter te gaan verkennen. Een reis naar Schotland is dus dubbel en dik de moeite waard! Als je in de buurt bent kan je M&D’s even meepikken, maar besteed er niet teveel tijd aan want in Schotland zijn er zoveel meer prachtigere en interessantere zaken om te zien en doen.
