Koningin Juliana Toren, de speeltuin van die gekke muis Jul.
Deze lelijke ingang, bleek een dekmantel te zijn voor het knotsgekke, foute park dat er achter ligt.
We besloten een tunneltje te volgen naar de grote tent waar enkele attracties in onder werden gebracht.
De eerste attractie was de shooter, Piratennest. Dit moesten we gedaan hebben, dachten we bij onszelf. Maar hier liet de capaciteit echt te wensen over, amper vijf paardjes telde deze 4D sensatie, tot overmaat van ramp, bleek de directie maar een medewerker te plaatsen, voor deze shooter, en de er naast liggende simulator.
Na toch wel 20 minuten wachten was het eindelijk aan ons.Hij was wel het wachten waard, leuke film, vergelijkbaar met die in Fraispertuis.
En wie had er gewonnen, denk je?
Hierna volgden we de operator richting simulator. De man vertelde ons netjes waar de nooduitgangen en noodknoppen zich bevonden, en welke film ze vandaag gebruikten, een interactieve rit op de achtbaan werd de volgende 5 minuten onze thuishaven.
Maar na enkele minuten nog voor de film ten einde was, vielen de bewegingen al weg, en kregen we enkel nog beeld te zien.
Nog even poseren met Armstrong, of is het een andere astronaut?
En dan richting het echte park.
Waar we eerst de grot bezochten, die maar een tafereel bleek te bevatten.
Maar hij was wel leuk gemaakt.
Buiten aan de grot lazen we dat er ooit een man leefde in de VS die wel 2.72 m groot was, en toevallig had die gekke Jul een neef die net zo groot was, wil je met hem op de foto, vroeg men ons, en dat deden we dan maar.
Verder het park inlopende, kwamen we tot het besef dat dit park veel meer te bieden had dan enkel de twee credits, en werd dan ook het besluit genomen, om van de Vier Keesen Trip, een Kees te aborteren.
Want wie kan nu een ritje door dinoland overslaan?
Dit prehistorische autoritje was gewoon hilarisch leuk.
Dat Koningin Juliana Toren van elke centimeter gebruik maakte werd ook snel duidelijk, overal stonden attracties, op elkaar, naast elkaar, onder elkaar en door elkaar.Om alles even te beschouwen besloten we het reuzenrad te doen.
Alles in dit park kreeg ook een mooi uitgewerkte, foute theming mee.Zoals deze paardjes.
Jul bleek ook echt van alles te bezitten, zo had hij zijn eigen versie van een waterorgel, dat mooi werd verweven met de achtbaan.
Hij had ook een vrije val voor de kleinsten.
Een vliegende schoolbus.
Een leuk paddenstoelen restaurant.
Zijn eigen luchtballon.
Genoeg gekte nu, tijd voor onze eerste credit in Jul’s park. Achtbaan, zoals deze rollerskate van Vekoma, origineel gedoopt werd, bleek toch wel een redelijke wachtrij te hebben.
Ondertussen dan maar even kijken, hoe de kleintjes vlieglessen volgden, in de helikoptertjes van de JLM (Jul’s Vliegvaart Maatschappij).
En dan was het onze beurt om onder Jul’s waakzame oog de achtbaan te betreden.
Het ritje is niet al te lang, maar deze junior van Vekoma is zeker de moeite waard. Net als bij andere baantjes van dit type, zit er toch een goede snelheid in, en word je getrakteerd op twee rondjes.
Nog snel even op gevoelige plaat vastleggen, dat we weldegelijk ook deze credit behaalden.
En dan verder richting die grappige schommelende muis.
Voor ons een beetje te rustig, maar de kindjes vonden hem super.
Uitgestapt uit deze reuzenmuis, liepen we nog langs Jul’s Cabrioland.
Passeerde er boven ons hoofd nog een helikopter monorail.
En stonden nog enkele gekke Looney Tunes voor de kleinsten.
Ook had men hier een rondritje met diertjes voor de kleinsten.
Dit deed ons meteen even aan die in Europa Park denken. Jul had ook een paardenmolen op de kop kunnen tikken die in 1887 gebouwd werd in Engeland. Men kocht deze in 1990 en restaureren deze elk jaar stukje voor stukje, met veel aandacht voor de authentieke waarde.
Ondertussen waren Tristan en ik door al die foute attracties en aankleding zelf ook in een foute, zotte bui geraakt.
Ontspannen en gierend van het lachen liepen we verder door het park. Jul had ook voldoende foto punten voorzien in zijn foute parkje. Waar ook wij niet aan voorbij konden lopen.
Tristan testte ook nog even zijn kunsten als vervanger voor Jul als vuilbak.
Er was zelfs een zwembad voor Jul en zijn muizenvriendjes.
En onze foute bui ging onverhinderd verder.
Op het dak van een eetgelegenheid/de rondrit met diertjes, was ook een Disney sectie. Hier vond je de Teenage Mutant Ninja Turtles terug.
En nog een molen met Disney figuren.
Onze wandeling ging verder het bos in. Waar allerhande kinderspeeltuigen stonden.
Telt dit ook als credit?
Zelfs Pipo de clown bleek een vriend van Jul te zijn, jammer genoeg was hij net niet thuis. Dan zelf maar voor clown spelen.
Ondertussen kregen we een hongerke, en besloten te genieten van de leuk geprijsde miniloempias.
In dit mooie Chinese restaurant, werd je bediend door een Chinese vrouw, een zwarte man, en een blonde Hollandse schone, van multiculturele samenwerking gesproken.
En ze waren super lekker.
Maar genoeg gelachen nu, we hadden hier nog een credit te scoren, De Vlinder, voor sommigen geen credit, maar voor ons wel natuurlijk.
Opgelet laagvliegende helikopters!!
En dan mijn beurt.
Nog even onder die reuzenpaddenstoel doorlopen, waar afgedankte achtbaanwagentjes een laatste bestemming kregen.
En dan naast Jul’s glijbaan, richting het dak van wederom een hal. Op dit dak stonden niet een, niet twee, maar drie Luna Loops in elkaar verweven. Deze kregen de naam Tollende muis mee.
En dan was het mijn beurt, met wat gestuntel en wringen kreeg ik, gelukkig, mijn beugel dicht, Heeghe attracties zijn echt niet gebouwd voor de brede mensen.
Al bij al een vreemde ervaring, dit zal niet mijn favoriete attractietype worden.
En wat staat er dan in de hal onder de luna loops, vraag je? Nou, hier vind je Jul’s Disco Bots, nee, geen robot achtige dingen, maar superleuke botsauto’s.
Op de dreunende beats van geremixte kinderliedjes kan je hier met een behoorlijke snelheid op elkaar in knallen.
Hierna zetten we onze weg verder richting spookhuis. Onderweg liepen we nog langs Jul’s Tollende Hoed.
Jul’s Theater, dat vandaag jammer genoeg gesloten bleek te zijn.
En dan was het tijd voor een ritje door het spookslot.
Deze mooie muis wagentjes, of zijn het ratjes? Nemen je mee voor een vrij lang ritje doorheen enge taferelen. Het vreemde hieraan was, dat de operator plaats nam in het achterste wagentje van de trein om een oogje in het zeil te houden.
Hierna besloot Tristan een plonske te doen in de Nautic Jets, met de naam Duikvlucht. Wederom bleek dat Heeghe niet op brede mensen rekent, aangezien de gewichtslimiet hier amper 75 kilo bedroeg.
Vlak er naast was er ook nog een kabelbaan voorzien voor de kleinsten. En ook hier lette Jul op de veiligheid.
Tristan had nog steeds niet genoeg van het water, en ging de bumperbootjes van Jul testen, die hier als extraatje een sproeier meekregen.
Luttele minuten later, stapte hij al doorweekt uit zijn bootje, en zette wij onze weg verder richting het dak van de bootjes, waar drie attracties op ons te wachten stonden.
Onderweg waren we nog steeds in een gekke, foute bui.
Als eerste deden we een fietstochtje op de Muizenfietsbaan.
Die ons boven de dino’s liet rijden, en ja, bij deze uitvoering moest men ook daadwerkelijk zelf trappen.
Volgende attractie werd Moby Dick.
Een attractie die natuurlijk iedereen wel kent, aangezien die in veel parken terug te vinden is.
En dan kwam de laatste attractie op dit dak aan de beurt. De vuurtoren.
Maximum gewicht per stoel 90 kilo? Volgens de operator konden er wel enkele kilootje meer op, en mochten we met twee plaats nemen.
Vanuit dit torentje zagen we de bezoekers stilaan allemaal het park verlaten, het bleek dat het achterste deel van het park 20 minuten voor sluitingstijd al stilgelegd werd, om zo de mensen richting uitgang te laten gaan. De attracties in het voorste deel waren wel geopend tot sluitingstijd.
Gelukkig maar, want Batmouse konden we natuurlijk niet overslaan.
We besloten nog een laatste blik te gaan werpen vanuit de hoogte, over het park, door de Koningin Juliana Toren zelf te gaan beklimmen.
En dan begon de beklimming van de 121 treden richting torenverdieping. Hier namen we nog even de tijd om wat overzichtsfoto’s te maken.
In deze toren bleek Jul ook geboren geweest te zijn.
Net toen het tijd werd om afscheid te nemen van Jul en zijn parkje, begonnen de eerste regendruppels uit de hemel te vallen, gelukkig was onze geslaagde trip toen net te einde.
Tristan kocht nog snel even een leuke paraplu van Jul.
Bij de uitgang kregen we nog een aandenken aan Jul en zijn park.
Daaaaaaaaaag Jul!!!!!!!!!!!!
