Na een bezoekje aan het charmante parkje Sonnenland park, stonden we ongeveer 40 minuutjes later voor de poort die zou leiden naar het park waar ik persoonlijk het hardst uitkeek tijdens deze trip, Freitzeitpark Plohn, dat ik kende als het park dat de enige GCI had staan die Troy van zijn eerste plek kon stoten in mijn favorietenlijstje.
We wandelden snel naar de kassa, waar we na een kort gesprekje met de man er achter enkele eurootjes korting kregen voor het achtbaanvrienden zijn.
Mijn ongeduld zou eindelijk ingelost worden, jarenlang stond dit park hoog op mijn todo list en vandaag was ik er dan eindelijk, en de eerste indrukken waren alvast positief.
Er word in Plohn nog hard gewerkt aan nieuwe dingen.
Aangezien het deze dag weer enorm warm was, begonnen we met onze eerste waterattractie, Fluch des Teutates , een rapid van het kermistype, maar bijzonder mooi aangekleed.
De rit was zeker leuk, maar niet wauw of nat.
Volgende attractie die we op ons pad tegenkwamen was Drachenschaukel, iets dat er uit ziet als een vreemd vliegend tapijt, maar dat totaal niet was.
Een bijzonder saaie attractie was dit, eentje waar je nooit alleen in zal zitten.
Een foute Buddah paserend gingen we op zoek naar onze volgende attractie.
En dat zou achtbaan nummer een worden, Raupe, een simpele Big Apple.
Niet veel bijzonder natuurlijk, maar het is een credit he.
We maakten vandaag nog een ritje in de oldtimertjes, die zelfbediening bleken te zijn.
Tristan bezocht nog even de twee funhouses, die prachtig aangekleed werden.
Enkel jammer dat ze die klimberg en glijbaan niet verder in dat thema opnamen.
En daar stonden we dan, enkele meters nog maar verwijdert van wat mogelijk de beste houten achtbaan kon worden die ik ooit deed, El Toro.
En aanschuiven zouden we alvast niet moeten doen.
Genoeg foto’s nu, tijd om dit baantje grondig te testen.
Aangezien het rustig was in het park kregen we de kans om meerdere ritjes te maken, zowel frontseat als backseat, en wow wat een power heeft dat ding, een hele hoop twistyness afgewisseld met pakken airtime, maar net iets te ruw om Troy effectief te verslaan, en ergens mistte ik een volwaardige First drop, maar toch plekje twee voor dit beest.
Via het prachtige westerngedeelte, wandelden we richting het volgende themadeel.
Hier aten we nog even een veel te duur ijsje, alvorens we in achtbaan nummer drie plaatsnamen, Phloseidon.
Phloseidon is een baantje van Zierer, dat niet geheel onruw was, en voor de layout moest je hem ook niet doen, de aankleding van het dorpje waar hij doorheen ging, dat was wel de moeite.
Jammer wel dat Zierer steeds weer kiest om van die stomme ballenpletters op hun stoeltjes te plaatsen.
Als je dacht dat je met die trippy darkride uit Slagharen een unieke ervaring had, ben je mis, Plohn heeft haar eigen exemplaar van een onderwater wereld in veel te flashy kleurtjes, die ontworpen leek te zijn, door dezelfde magic mushrooms etende tekenaar.
In deze serieus overthemde schuur bedwong Tristan nog een mechanische stier.
Achter de gevel lag onze laatste achtbaan van het park verscholen, Silver Mine, een achtbaantype dat we ook wel kennen van Black Hole, maar dan outdoor.
Zeer leuk baantje, en nog redelijk uniek.
Niet zo uniek zijn deze Breakdansende stieren, aangezien we die hier dichterbij ook wel hebben.
Maar wauw, wat een rit, enorm veel snelheid, extra lang, en zonder twijfel de beste breakdance ooit in een pretpark, ik zou bijna durven dat deze bijna zo goed is als Deca Dance.
Na een goeie drie a vier minuten pure fun, kunnen we niet anders dan deze attractie ons seal of aprovel geven.
Hijgen en puffend van de warmte zochten we opnieuw verkoeling op, dit hoopten we te vinden in de Wildwasserbahn, niet echt een speciale naam, de boomstammekes op zich waren dan weer wel speciaal, vertrekken deed je doorheen een mooi indoor darkride stukje, om daarna een geweldig leuk parcours af te leggen, echt nat waren we niet, maar wel onder de indruk van de afwerking.
Na het uitstappen, moet men doorheen een prachtige walktrough, waar vele westerntafereeltjes terug te vinden waren, maar ook de meest nutteloze botsautootjes ooit.
Meer dan enkele rondjes achter elkaar aanrijden kan je hier eigenlijk niet doen.
Zo, het echte attractiepark hadden we doorwandeld, tijd om aan dat Marchenwald te beginnen.
Ook in dit sprookjesbos kom je meerdere attracties tegen, beginnen deden we bij de funny boats, die er jammer genoeg een voor een de brui aan gaven, vanwege lege batterijen en algen die zich rond de roter wikkelden.
Maar uiteindelijk konden we toch allebei ons toertje doen, en de operators deden hun uiterste best om ook de andere bootjes weer aan de klap te krijgen.
Sprookjesbos nu, een uitgestrekt groen bos vol met de bekende Grimm sprookjes en pratende bomen, zeer mooi gemaakt en onderhouden.
En tussen die sprookjes kwamen we plots in de oertijd terecht, vol met dino’s en holbewoners, waar we tijd namen om twee boottochtjes te maken, het eerste was een zogenoemde tow boat ride.
Ons volgende boottochtje vergde iets meer inspanning.
Maar bood wel enkele voordelen.
Langs, wat wel het mooiste toiletblok ooit moet zijn.
Wandelden we richting het oerdorpje, waar we een leuk zierer torentje vonden.
Na dit schattige sprookjesbos, en het kijken naar de diertjes…
Besloten we op het Westerntreintje te springen, dat met ons een rondje door het park reed, met onderweg nog enkele leuke darkride stukjes.
Afsluiten deden we met een extra plonske in de boomstammekes, om daarna nog tig aantal ritjes op El Toro te maken.
Zo, ons dagje zat er op in het park dat ik absoluut gedaan moest hebben, laten we dit dagje en onze ervaringen even samenvatten in wat plusjes en minnetjes.
+ Prachtige aankleding in de themadelen
+ Veel groen
+ Prijs is dik oke
+ Goede rides, die doen waarvoor ze gemaakt zijn
– Goh, kan er niet dadelijk eentje bedenken, misschien dat ik er nog een attractie mistte die overdekop gaat.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
