De feestdagen en de jaarwisseling was een enorm drukke periode. Op het werk was het élke dag druk en al mijn vrije tijd ging op naar mijn verhuis. Ondergetekende is alleen gaan wonen. Zo’n verhuis valt niet te onderschatten, maar half februari zat ik zo goed als gesetteld in mijn eigen studio. Na al die drukte had ik wel eens zin ervan tussen uit te kruipen. En ik had al een tijdje erg zin in Disney. Toen ik hoorde dat Tristan goedkopere tickets kon bemachtigen voor mij twijfelde ik geen moment. Eens op twee vrije doordeweekse dagen weg van alle dagelijkse sleur en gaan ontsnappen in de Disney sfeer.
Het was de eerste keer dat ik in het buitenland ging rijden. En dat ik zo’n ‘lange’ trip ging ondernemen met m’n auto (lang tussen aanhaaltekens, want een rit van drie uur vanuit Gent valt qua afstand nog wel mee). Rond zeven uur kon ik m’n auto aanzetten en richting Marne-La-Vallée rijden. De ochtendspits van Lille kon ik niet vermijden maar daar ging het nog een pak vlotter vooruit dan op de Antwerpse ring. Uiteindelijk kwam ik rond half elf aan aan het hotel. Ik had voor een nacht gereserveerd in het Kyriad hotel. Daar kon ik m’n auto laten staan en een shuttlebus naar het park nemen.
Woensdag besloot ik het park te bezoeken, zo kon ik donderdagmorgen meteen naar de Studios gaan om meteen Crush te gaan doen. De ingang van het park blijft toch erg indrukwekkend en prachtig. Eenmaal de ingang voorbij en het treinstation voorbijgelopen kom je op de mainstreet uit.Een hele straat vol met oud-Amerikaanse gebouwen met op het uiteinde ervan een groot kasteel… het blijft toch misschien wel het mooiste zich als je een pretpark binnenstapt.
“Fred, je gaat toch niet naar Disney als Space Mountain dicht is?” kreeg ik te horen van enkele vrienden. Ik werd voor zot verklaard, maar toch wel. Het interesseert me weinig, aangezien je in vorige tripreports van mij kan lezen dat ik het niet zo begrepen heb op deze indoor Vekoma. Het was tevens ook niet de baan die ik telkens als eerste ging doen als ik in het park was maar er wel vaak telkens werd naar meegesleurd. Deze keer was ik alleen, dus kon ik niet meegesleurd worden, en was hij dicht. Dus wat doe je dan? Dan ga je richting Frontier Land om je favoriete achtbaan uit het park te doen!
Welke dat is? Big Thunder Mountain natuurlijk. Puur qua ritervaring is Colarado Adventure in Phantasialand beter, maar die baan mist de fantastische thematisatie die Big Thunder Mountain heeft meegekregen van Disney. En die thematisatie, doet heel veel. De totaalbelevenis maakt Big Thunder Mountain echt wel beter dan hij is. Om het in voetbaltermen te zeggen: Disney heeft Big Thunder Mountain de Cruijff behandeling meegegeven. Een behandeling die Disney doorheen het park hanteert en daarmee aan de top van de industrie staat. Een behandeling die een veelvoorkomende attractie uniek kan maken. Big Thunder Mountain is daar het schoolvoorbeeld van vind ik. Die laatste drop blijft trouwens genieten.
Ook in Frontierland staat mijn favoriete darkride. Phantom Manor, normaal ben ik als de dood voor spookhuizen maar Phantom Manor is zoveel meer dan dat. Het verhaal is geweldig bedacht en de uitvoering ervan is nog geweldiger. Vanaf je de wachtrij inkomt word je al in de juiste sfeer ondergedompeld die helemaal compleet is als je in de lift stapt. Wat volgt is een rit doorheen de spookvilla waar Melanie Ravenswood nog steeds jammerend wacht op haar vermoorde verloofde en de spookstad Thunder Mesa. Als je uit de attractie stapt kan je trouwens een omweg pakken en zo het graf van Melanie bezichtigen. En als je goed luistert hoor je haar hart nog kloppen… En hoewel ik het heel prachtig vind, was ik toch blij als ik kon uitstappen. Zo alleen Phantom Manor doen was toch maar… euh… eng… Een beetje toch.
Mijn favoriete achtbaan en darkride van het park had ik dus reeds gedaan. Dan was het nu tijd om naar mijn favoriete themazone van het park te gaan… Adventureland is in mijn ogen het knapste gebied van het park. Dat komt mede door het vele groen dat hier aanwezig is, dat kan in mijn ogen nooit te weinig aanwezig zijn in een pretpark. Bovendien is dit ook allemaal op de knapst mogelijke manier ingeplant, zoals we van Disney gewend zijn, zodat je je echt op een pirateneiland in de Caraïben waant.
Eén van de attracties die ik vorige bezoekjes niet kon doen, omdat die telkens in onderhoud zat, was Indiana Jones. Ook hier kun je zien hoe Disney een slechte tot matige ride verheven heeft tot iets zoveel beters dan dat. Als je de lay-out kaal zou bekijken zou het op één of andere Pinfari achtbaan lijken die je eerder op je lokale foor verwacht dan in Marne-La-Vallée. Maar Disney klopte aan bij een betrouwbaardere fabrikant (Intamin), en goot er een geweldig stuk thematisering tegenaan waardoor je je op Indiana Jones helemaal niet op een kermisachtbaan voelt.
Adventureland herbergt nog een andere must-do als je in Disney bent: Pirates of the Caribbean is de darkride waar de gelijknamige succesvolle filmreeks op gebaseerd is. Een film gebaseerd op een attractie, meestal is het andersom. Yoho a pirate’s life for me! En dat zonder lang te moeten wachten, de drukte viel vandaag heel goed mee. Liefhebbers van de film hoeven trouwens niet de moeite te doen om te zoeken naar Jack Sparrow of Barbossa. De darkride in Parijs is de enige waar de filmkarakters niet in voorkomen. Een beetje jammer gezien het succes van de films, maar dat maakt het niet minder de moeite. Bovendien zijn er toch wel enkele scènes aanwezig die je uit de film kan herkennen, zoals de gevangen die de hond met de sleutels proberen te lokken met een bot.
Ondertussen begon ik wel honger te krijgen. Ik had gehoord dat Pizza Planet open was, een restaurant dat ik bij vorige bezoekens steeds gesloten passeerde. Aangezien ik er wel benieuwd naar was was de keuze om daar te gaan eten al lang gemaakt. Op weg daar naar toe pikte ik nog even Buzz Lightyear Laser blast mee. Een best leuke shooter over onze ToyStory held Buzz Lightyear, zoals de naam het al liet vermoeden. Niet echt een must-do, maar wel eens grappig om eens gedaan te hebben. Goed, op naar Pizza Planet dan!
Ik was er toch erg benieuwd naar. Ik heb het park al enkele keren bezocht en bijna alles gedaan of gezien, behalve dit dus. Bovendien kan je met pizza nooit fout doen. Toch?! Het werd een enorme teleurstelling. Je komt binnen in een container, om vervolgens in een grote tent uit te komen die amper gedecoreerd is. En wat er dan geprobeerd is van decorisatie, lijkt eerder uit Megaspeelstad te komen dan van een Disneypark. Het leek alsof ik in een binnenspeeltuin was terecht gekomen! Dit is compleet Disney onwaardig… Maar goed, in die ongezelligheid kon je toch tenminste van een lekker pasta- en pizzabuffet genieten toch?!
Nope, als je 18 euro betaalt voor zo’n buffet verwacht ik toch wat meer dan drie soorten pizza’s, 2 soorten pasta’s en slechts één saus. Ok, ik moet bekennen, er was ook nog een saladebuffet (die de erg gezonde ik toch oversloeg) en een bescheiden dessertenbuffet (wat ik ook links liet liggen). Waren de drie soorten pizza’s smakelijk? Ook daarop moet ik negatief antwoorden. Eetbaar, ja. Maar je zou toch verwachten dat ze voor een pizzabuffet toch wat meer hun best zouden doen dan de standaardpizza troep die je ondermeer ook in Colonel Hathi’s Pizza Outpost voorgeschoteld krijgt… En zeker voor die prijs. Bovendien waren ze nauwelijks warm ook. Lauw, tot op het koude af bijna. Ik voelde me echt schandalig afgezet, schandalig. Ik had zin om mijn geld terug te gaan eisen maar zoiets is toch een verloren zaak… Disney, bezoek Heide Park eens en ga daar eens het pizzabuffet uittesten. Vier euro goedkoper, maar wel met een groter aanbod en kwaliteitsvoller qua smaak.
Het eerste wat ik deed toen ik Pizza Planet uitkwam, was een fruitsap kopen bij het eerste horecapuntje dat ik tegenkwam. Want zin in Cola, Fanta of dergelijke had ik niet. En blijkbaar is plat water ook teveel gevraagd om aan te bieden in een buffet (ik heb het daar in ieder geval niet gevonden). Hoewel ik me bekocht voelde was kwaad het park uitstappen en naar huis rijden geen optie, ik had mijn hotel al geboekt en mijn parkticket voor morgen al. Om even te bekomen pikte ik Star Tours mee, voorlopig de enige StarWars attractie die het park rijk is. Er werd een kwartier aangegeven maar dat duurde iets langer wegens een technische storing. De operator daar was trouwens erg vriendelijk, vroeg waar ik vandaan kwam en begon enkele woordjes Vlaams te praten. Die man had duidelijk plezier in zijn job, zo zien we het graag.
Het laatste themagebied dat ik nog moest aandoen, was Fantasyland. Topper daar is Peter Pan, wat ook mijn eerste bestemming was in dat gebied. Hier stond er met een goed halfuur de langste wachtrij van de dag. Maar Peter Pan is een erg knappe darkride die ik zeker niet wou missen. Fastpasses waren niet meer beschikbaar, dus toch de gewone wachtrij trotseren dan maar. Eigenlijk heb ik helemaal niet te klagen daarover, vergeleken met het topseizoen is een half uurtje niks. Bovendien schoof de rij goed vooruit. Het was het wachten helemaal waard.
Eén van de zaken die ik tijdens mijn bezoeken aan het park vaker gesloten dan open zie, is het gebied van Le Pays des Contes de Fées en Casey Junior, le petit train du cirque. En wonder boven wonder, deze waren nu wel geopend. Niet dat beide attracties zoveel voorstellen, maar aangezien ik ze nu toch eens open zie kan ik ze beter eens doen. Voor Casey Jr stond een half uur wachttijd aangegeven. Best lang voor wat het maar waard is. Maar helaas, ik stond nog maar net in de wachtrij of er was een technische storing. Veel mensen verlieten de rij, ik bleef nog even wachten. En dat loonde, de technische dienst van Disney was snel ter plaatse en het probleem was snel opgelost. Uiteindelijk heb ik maar 20 minuten staan wachten in plaats van de aangegeven 30. Soms kan je beter geduldig zijn… De achtbaan stelt twee keer niks voor, leuk voor de kindjes wel. Een reden om hem toch te doen, zelfs als je geen coastercounter bijhoudt? Wel, Casey Jr is de enigste powered coaster die Vekoma ooit heeft gemaakt. Dat maakt Casey Jr nog best uniek.
Ook Le Pays des Contes Fées pikte ik even mee nu het toch open was. Hier stond gewoon geen wachtrij. Ik had het bootje voor mij alleen. Het blijft een simpele bootrondvaart maar het is wel eens leuk om te doen. Bovendien valt er hier wel meer te zien dan afgeleefde watervallen of ononderhouden groen zoals bij sommige andere van zijn collega’s in andere parken… Fantasyland heeft nog een grote attractie staan. Een darkride. Maar wou ik hem wel doen? De animatronics zijn nogal simpel, net zoals het thema. De uitwerking is van een veel lager niveau dan de andere darkrides in het park plus beschikt deze darkride over één van de meest irritante, dé irritantste, soundtrack ooit… Ik heb het over It’s a small world after all. Maar goed, ik kon hem nu toch best even meedoen aangezien ik alles wat ik wou doen reeds had gedaan. Net toen ik de wachtrij instapte zag ik cast members klaar staan aan de net gespannen touwen voor de parade. Saved by the bell!
It’s a small world after all liet ik dus links liggen, ik ging wachten op de parade. Ik had geen folder bij dus ik wist niet precies hoe laat hij doorging. Uiteindelijk heb ik een goed half uurtje staan wachten. Maar de Disney parade is dat zeker waard, het is een attractie op zijn eigen en een must-do voor iedereen die voor de eerste keer het park bezoekt. Ik stond trouwens vlak aan het begin van de parade. Voordeel was dat die nog door mainstreet moest waar er nog veel volk stond te kijken. Ik kon dus makkelijk nog een attractie gaan doen. Dat werd Sneeuwwitje. Er stond helemaal niemand in de wachtrij en er zat ook niemand in. Ik kon meteen instappen, iets zeldzaams in Disney. Maar elk voordeel heb z’n nadeel (door is Cruijff weer), ik zat ook helemaal alleen in de darkride met lege karretjes voor en achter mij. Ik ben echt een schijtluis en deze darkride is nogal vrij donker gemaakt. Ik zat er dus niet helemaal op m’n gemak in moet ik eerlijk toegeven…
Dan werd het tijd voor wat bis-rondjes te gaan doen. Big Thunder Mountain, Pirates of the Carribean, Phantom Manor… Big Thunder Mountain is trouwens één van de coasters die je ooit eens in de donker moet gedaan hebben. De belevenis wordt dan nog specialer. Sommige achtbanen zijn beter in de donker, Big Thunder Mountain is daar één van. Eten deed ik in the Lucky Nugget, een restaurant dat ik net als Pizza Planet ook nog niet geprobeerd had. Gelukkig was het decor hier wel knapper en gezelliger, én het eten beter. En dan was het bijna avond. En een dagje Disney sluit je natuurlijk maar op één manier af… met Disney Dreams! De slotshow die je met alle superlatieven kunt overladen… Het blijft een ongelooflijk prachtige en spectaculaire show, de beste die ik ooit heb gezien. Alleen al hiervoor is Disney een bezoekje waard.
Volgende dag was helemaal gereserveerd voor de Studios. Iedereen die Disney een beetje kent weet dat je daar ’s morgen best voor openingsuur aanwezig bent zodat je de befaamde Crush run kunt uitvoeren. Of met de nieuwe attractie, de rat race. Mijn zin om uit te slapen en rustig te ontbijten besloten daar echter anders over. Ik kwam iets na tien aan dus was het reeds te laat om naar rechts te lopen. Dus besloot ik het eens anders te doen, en naar links te gaan. Ook een reden om rechts te ontwijken: Ratatouille was nog niet open wegens een storing…
De eerste achtbaan van de dag werd dus Rcok’n Rollercoaster! Waar ik Space Mountain maar niks vind, vind ik Rock’n Rollercoaster dan weer de max. Eén van mijn favoriete Vekoma’s trouwens… En ik had geluk, wachttijd: 5 minuten. Dat kwam neer op naar binnen wandelen en eventjes wachten voor de studiodeuren open gaan om daar de voorshow met Aerosmith te zien. Ik ga het toch jammer vinden als dit thema verdwijnt, ook al is dit mijn genre van muziek niet echt. Superhelden spreken me helemaal niet aan. Na Rock’n Roller liet ik Armaggedon links liggen, zowat de saaiste attractie die ik ooit heb gedaan. Al komt Studio Tram Tour hier gevaarlijk dicht in de buurt. De wachttijd van de eyecatcher van de Studios, Tower of Terror, stond op maar 10 minuten. Maar die zou ik straks wel even meepikken he…
De Crush run had ik gemist maar het blijft wel een heel leuke achtbaan die ik zeker wou gedaan hebben. Dus moest ik maar de wachtrij gaan trotseren, aangezien Ratatouille toch nog in storing lag maakte dat eigenlijk weinig uit. Veertig minuten werd er aangegeven. Voor de normale wachtrij, sinds kort heeft Crush echter ook een single riders line! En die stond op 30 minuten. Tien minuten meer of minder maakte niet uit. Maar aangezien ik toch alleen was, was de single riders line toch aangewezen. Na 25 minuten kon ik al instappen. Ook hier weer het verhaaltje hoe Disney een ordinaire kermisachtbaan heeft verheven tot een véél betere beleving.
Ik kon nu toch echt niet meer wachten om de nieuwste attractie Ratatouille te gaan bekijken. Helaas nog steeds in storing, en het was nu al half twaalf. Hopelijk slaagden er snel in om hem te fixen want ik wou hem toch perse gedaan hebben. De keuze om gisteren enkel het hoofdpark te doen zou me dus zuur kunnen opbreken… Ik liep het nieuwe plein wat af, alles zowat bekijken, enkele foto’s maken… En toen zag ik dat de borden van de wachttijden veranderden. Van “–” naar 75 minuten voor de reguliere wachtrij, die natuurlijk tot buiten gevuld is met mensen die toch maar Ratatouille wouden doen. Ik wou hem ook doen… en zag dat de wachttijd van de single riders line maar op vijf minuten stond. Daar stonden enkel twee Aziatische meisjes voor mij en na wat fastpassers en enkelen uit de reguliere rij werden we binnengelaten!
Oh wat een geluk had ik. Ik kon meteen instappen. En dat zorgde al voor het eerste wow-momentje… Vergeet de klassieke band waar de darkride bootjes op komen liggen en door het station varen. Of de karretjes die één voor één aanschuiven om te laden en te lossen. Hier kwamen de ratten (naar waar de karretjes in zijn gevormd) precies van alle kanten om dan precies willekeurig aan de kant te stoppen om mensen in te laden. Vraag me niet hoe het transportsysteem van Ratatouille ineen zit, ik snap er niks van. Maar het werkt! De hele darkride is het éne wow-moment na de andere, dit is de next-gen darkride! Hopelijk zien we nog veel zulke darkrides verschijnen, al moeten we daar met een prijskaartje van 120 miljoen euro niet te veel op hopen… Kortom: Ratatouille was fantastisch! Iedereen die hem nog niet heeft gedaan: rij naar Parijs en doe het gewoon. Je kan dan geen +1 op de coaster counter aanvinken maar dit is een veel betere belevenis dan sommige van die achtbanen.
De Ratatouille zone verlaten deed ik via ToyStory Playland, de mooiste zone van de Studios. Daar pikte ik eventjes RC Racer mee wat altijd leuk is maar ook een slechte capaciteit heeft. Ik blijf het zonde vinden dat Disney hier geen twee of zelfs drie versies naast elkaar heeft gezet. Dat zou niet alleen veel beter zijn voor de capaciteit, het zou nog een leuk duellerend effect geven.
Het was nu middag en ik had alles van de Studios wat ik wou doen wel gedaan. En de Tower of Terror dan hoor ik u denken?! Goh ja, ondergetekende is niet echt een fan van vrije valtorens en ondanks dat Tower of Terror veel meer bied dan een simpele vrije valtoren heb ik toch maar weer eens de broekschijter gespeeld en hem overgeslagen… Ik at nog een lekkere croque monsieur in het horecapunt tegenover Rock’n Rollercoaster (een aanrader trouwens), alvorens de shuttlebus naar het hotel te pakken. Ik had nog een mistige autorit terug naar Gent voor de boeg en de vroege werkshift die me de volgende morgen stond op te wachten.
Sfeerverslag en foto’s door Frederik Boelaert
