Dankzij een actie in de Story, konden we vandaag met vier personen een parkhopper ticket verkrijgen voor de prijs van twee personen.
Een goede reden dus om, nog een keertje af te zakken naar Marne La Vallee.
Rond vijf uur begon onze reis die meer dan drie uur zou duren, Punisher was vandaag chauffeur van dienst.
We arriveerden iets voor tien uur aan de park gelegen naast de Disney Village, een goede tip voor degene onder jullie die iets goedkoper willen parkeren, want deze parking kost maar tien euro voor een ganse dag.
Geen eten en geen drank meenemen in het park, zo staat het vermeld op de site, maar aan de rugzakcontrole, die via een scanner gaat, word daar totaal niet op gelet.
We besloten vandaag te beginnen in de studio’s.
Even kijken naar de wachttijd aan Crush, pffff, die liep al op tot 70 minuten, nee dan maar iets anders. Rock ’N Rollercoaster moesten we vandaag zeker gedaan krijgen, dus snel hiervoor een Fast Pass gaan halen, en ondertussen even de Studio’s Tram Tours gaan doen.
Tijdens het tramritje rijdt je langsheen decorstukken, maar kom je ook in de special effects afdeling terecht.
Je passeert er ook langs de auto’s uit verschillende bekende films.
Om zo terecht te komen op deze indrukwekkende set, waar je wederom ondergedompeld word in de special effects.
En dan was het tijd geworden om onze Fast Pass ticketten te gaan inruilen voor een ritje Rock ’N Rollercoaster.
De krachtige launch, lichteffecten, en muziek,maken van dit baantje een echte topper.
Omdat het onophoudelijk bleef motregenen gingen Maarten en zijn vriendin Thulsi even de souvenirwinkeltjes bezoeken op zoek naar een vestje, ondertussen bezochten Tristan en ik de cinemagique.
Ik moet toegeven dat ik dit leuk aangepakt vond, de film samen met de effecten zijn echt leuk gemaakt, als je er de tijd voor hebt zou ik ook deze zeker een keertje bezoeken.
Op de infoborden zagen we hoe hoog de wachttijden opliepen in het Toy Story gedeelte, attracties doen daar zou er niet in zitten, maar toch konden we niet vertrekken zonder even een kijkje te gaan nemen.
Tristan en ik namen snel nog even een Fast Pass voor de Tower of Terror, en dan gingen we richting het hoofdpark.
Onderweg nog even een foto nemen bij de monsters, waar ik bij mijn vorig bezoek dacht dat dit een attractie was.
En dan hop een parkhop.
Van al die regen word Maarten toch een beetje triest hoor.
Vandaag werd er een halloweenshow voorzien, maar toen we hiervoor gingen klaarstaan, werd afgeroepen dat deze geannuleerd is door de weersomstandigheden.
Dan maar even gaan schuilen in het kasteel, om daar de walk trough te doen.
Ik moet toegeven dat ook dit bijzonder mooi gemaakt werd, al was het net iets te druk om er ten volle van te genieten.
Buiten gekomen even genieten van de mooie molens, waar de wachttijden nogmaals de pan uit swingden, 80 minuten voor theekopjes of een draaimolen, ik dacht het niet.
Tweedledee of tweedledum vind een stretch in het oor ook leuk, hij kwam even zijn vinger er door steken.
Buiten was er ook veel Halloween decoratie te vinden.
Ondertussen kwam er een parade langs.
En dan was het tijd voor Tristan en mij om onze Fast Pass te gaan gebruiken bij Tower of Terror, Maarten en Thulsi gingen ondertussen de parade bewonderen van de studio’s.
De rit, de aankleding, alles is geweldig aan deze attractie.
Met een fast pass in de hand kom je door gans Disneyland, daarom was het opnieuw tijd om te parkhoppen en een Fast Pass te halen voor Space Mountain Mission 2.
Plots hoorden we de halloweenshow beginnen, die ditmaal niet afgelast bleek te zijn.
Leuke show, enkel vonden enkele van de kijkers het leuk om steeds weer vlak voor onze neus op de bankjes te gaan staan zodat wij er niet van konden genieten.
En dan werd het toch hoog tijd om de Disneymagie te gaan opzoeken in de attracties en darkrides.
Beginnen deden we met It’s A Small World, waarvan het liedje nog uren later in ons hoofd bleef afspelen.
Deze darkride vond ik persoonlijk leuk gedaan, maar geen echte hoogvlieger, je kan hem een beetje vergelijken mat Carnaval Festival uit dat andere sprookjespark.
It’s a small World after all…. Nu zit dat liedje weer in mijn hoofd.
Volgende halte Le Pays Des Contes De Fees, een bootvaartje langsheen een mini europa gemaakt uit sprookjes.
Weer een attractie die puur genieten is van de Disneymagie, zij het dan op miniatuurschaal.
Hoog tijd nu om een fast Pass te halen aan een van de mooiste coasters in het park.
En dan weer in sneltrein tempo richting Space Mountain om daar onze andere pass in te ruilen.
Deze achtbaan vond ik vorige keer heel leuk, maar ditmaal kreeg ik door het schokken toch enkele malen een harde beugel tegen mijn hoofd.
Naast Space Mountain is er ook nog een walktrough waar je afdaalt tot in de buik van een duikboot, ook hier werd alles tot in de puntjes afgewerkt.
En dan was het tijd om een plaatsje te veroveren om naar de hoofdparade te kijken, letterlijk duizenden mensen stroomden hier voor samen.
He ho, he ho, je krijgt het niet cadeau….
Je raad het al, sneeuwwitje was het volgende sprookje op onze agenda.
Een mooie, maar kleine darkride.
We namen hierna even de tijd om een frietje te halen in dit gezellige, super mooie restaurantje.
En dan was het tijd om te gaan kijken hoe lang de neus Pinnokio al was geworden, of dat hij vandaag braafjes geweest was en enkel de waarheid had verteld.
Ondertussen kwam er ook al beweging in de fonteinen rondom het kasteel.
Tijd om onze langste wachtrij van de dag te gaan trotseren aan Buzz Lightyear Laser Blast.
Enkel was Buzz niet zichzelf vandaag.
Na ongeveer 70 minuten was het onze beurt om te gaan laser blasten.
Tijdens ons ritje vielen plots de karretjes stil, en telkens men afriep dat ze weer zouden vertrekken vielen ze opnieuw stil, ik denk dat we toch wel zeker 15 minuten langer plezier gehad hebben aan het schieten, alhoewel steeds weer schieten op dezelfde doelwitten ook begint te vervelen.
Hierna dachten we nog tijd te hebben voor amper twee attracties, de eerste hiervan was Big Thunder Mountain, waar we een fastpass voor genomen hadden, maar na enkele minuten in de wachtrij, gaf het treintje het op en moesten we de wachtrij in omgekeerde richting verlaten.
Dan maar naar Indiana Jones Et Le Temple Du Peril.
Na enkele minuten konden we al instappen, wat een geluk, misschien kunnen we dan toch nog iets extra doen.
De rit beviel me ditmaal beter als de vorige keer dat ik hem deed, snelle bochten en een kleine looping, allemaal Intamin Goodness.
Hierna was het de beurt aan de topper onder de darkrides, Pirates of The Carabian.
Tijdens je tocht kom je meerdere herkenbare scènes uit de films tegen, maar de rit zelf is ook leuk, de drop onder het smeulende hout vind ik knap gemaakt.
En dan was het tijd om The Haunted Mansion te doen.
Dit spookhuis heeft een mooie voorshow, enkel miste ik het bibberende tapijt, zoals ik dat kende uit Europa Park, de rest van het ritje is wederom mooi gemaakt, vooral dan het tafereel in de balzaal waar holografische geesten aan het dansen waren.
Eenmaal buiten gekomen uit het spookhuis hoorden we plots de kettingliften ratelen van de Big Thunder Mountain, wat een geluk, meer attracties kunnen doen als verwacht, en toch ook deze coaster nog kunnen doen.
Nu liep onze dag echt ten einde en zakten we af naar het kasteel voor Dreams.
Onderweg maakten we nog enkel sfeervolle foto’s.
En dan was het zover, het moment waar ik al enkele uren naar uit keek, Dreams!!!
Werkelijk een prachtig spektakel, waar zelfs ik emotioneel van werd, dit is gewoonweg de perfecte afsluiter voor een magische dag in Disneyland.
Toch nog even de plusjes en minnetjes opsommen.
+ sfeervol park waar je werkelijk ondergedompeld word in de Disney magie.
+ Personeel is vriendelijk en werkt goed door.
+ Mooie afwisseling van attracties.
+ Ontzettend proper park.
– Reguliere dagprijs is te hoog
– Op de fastfood na, is het eten er duur.
– Vieze sanitaire voorzieningen, al ligt dit aan de bezoekers die er een zooitje van maken.
– Pannes die vandaag toch meerdere malen voorkwamen.
Dit park mag me zeker nog een keertje verwachten, of misschien zelfs een weekendje, om er volop te kunnen van genieten.
Toch nog even mijn dank uiten voor onze chauffeur die deze lange rit voor ons aan ging, ook al waren we de dag voorheen pas om 01.00u thuis van Fort Fun, en vertrokken we amper vier uurtjes later alweer voor ons volgende avontuur.
Punisher zorgde ook voor de bewegende beelden van ons magische dagje.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
