Vandaag stond er een dagje Phantasialand op de planning, het parkje dat sinds mijn eerste bezoek vorig jaar, mijn hart verovert heeft.
We arriveerden omstreeks 10.10 u op een redelijk gevulde parking aan de China Town ingang.
We liepen China Town door, om onze eerste waterattractie te doen, de toiletten :p.
Daarna ging het onmiddellijk richting Mystery Castle. Onder ons waren twee Phantasialand leken, en die gingen dan ook met een bang hartje de grote hangbrug over, om neer te dalen tot kelder van Mystery Castle. Een kwartiertje wachttijd, wat ik zeer weinig vond, aangezien er toch een gezellige drukte heerste in het park. Bij het doorlopen van de wachtrij viel me op dat er ditmaal geen acteurs aanwezig waren. Na het instappen in onze stoeltjes, gierden de zenuwen bij de leken door de keel, waarschijnlijk ook, omdat Nick en ik er toch nog schepje bovenop deden. :p. Het blijft in mijn ogen toch een van de toppers van het park, geweldig mooi afgewerkt, themamuziek die de belevenis nog intenser maakt, en medewerkers in aangepaste outfit. De eerste launch dan, dit is echter nog maar het voorproefje van wat komen gaat, en voor je het weet ga je met hoge snelheid de hoogte in, en denk je door het dak te gaan vliegen. Geweldig ding vind ik het.
Mini Mystery Castle.
The real thing.
Mooi gethemde wachtrij.
Na Mystery Castle ging het richting een rustigere attractie, in de vorm van Silber Mine, deze vind ik een prachtig mooi uitgewerkte dark ride, waar we met z’n allen de smeulende balken in het plafond geweldig mooi gedaan vonden. Dit blijft toch zeker een van mijn favoriete drakrides.
Dan op naar Colorado Adventure, die net een panne had, jammer genoeg.
Dan maar verder naar Black Mamba.
Waar we weer een prachtige wachtrij doorliepen, om na twintig minuten te arriveren in het mooie stationsgebouw. De muziek bij het vertrek is zeer goed gekozen, geeft toch dat net iets extra. De rit zelf is intens, snel maar veel te kort. Maar niemand was ontgoocheld. Toch kan Black Mamba niet op tegen de twee andere B&M suspended baantjes die ik al deed. (Oz’Iris en de geweldig Monster.)
Na dit geweld, ging het verder richting dat andere geweld, Talocan, waarbij we ons vrouwelijke gezelschap niet konden overtuigen in een ritje in deze parel van een topspin. Wederom prachtig ingewerkt, bombastische muziek en allerlei effecten die enkel toevoegen aan de rit.
De wachtrij bedroeg een luttele tien minuten, wat echt kort was, met de drukte die er was in het park.
Volgende stop was het terrasje aan Talocan, waar we onze lunchpakketjes nuttigden, enkel Geert koos er voor een stukje pizza te eten, welke schandalig duur bleek te zijn.
Van deze plek nog snel even de constructiewerken bekijken die ons, zonder twijfel volgend jaar weer een pareltje zullen geven.
En dan verder naar Berlin, de Kaiser Platz is prachtig afgewerkt met sfeervolle muziek, en is de thuisplaats van de prachtige Wellenflug.
Onze wandeling bracht ons bij Mause au Chocolat, maar daar zouden we 55 minuten voor moeten aanschuiven, en mijn collega’s vonden het dit niet waard. Dan maar verder naar de nieuwigheid van jaar. Hotel Tartuff. 15 minuutjes wachttijd, in een wachtrij waarin je jezelf echt in een hotel waant. De attractie zelf wil ik niet te veel over verklappen, aangezien nog niet iedereen hier de kans kreeg deze te doen. Wel kan ik zeggen dat er een zeer amusante figurant ons aansprak in het Duits, en dadelijk opmerkte dat wij het Duits niet machtig waren. Hij vroeg ons dan of we Nederlands praatten, en na ons bevestigende antwoord, zei hij ook enkele woorden Nederlands te kennen. Waaronder, papier hier, de Efteling vuilbakken reageerde ik, maar dat mocht ik niet te hardop zeggen van hem, waarop hij ons nog trakteerde op een liedje, dat als volgt ging, ik heb een toet toet toeter op mijn waterscooter…. Hilarische man.
Das verruckte Hotel, daarmee is echt alles gezegd, gewoon een geweldig uitgewerkte funhouse.
Na deze geweldige nieuwigheid ging onze reis verder richting Winja’s, waarvoor we door het Wuze dorp moesten, wederom heel mooi aangelegd.
Aangekomen bij de Winja’s, was er de teleurstelling te zien dat Winja’s Force de hele dag zou uitliggen, waardoor de wachttijd opliep tot 60 minuten.
Dan maar Fear gedaan, die een geweldige rit, vol verrassingen weggeeft. Blijft toch een van mijn favoriete spinners.
Daarna verder naar Temple Of The Nighthawk. Voor een saaie, donkere, trage rit. Zeker niet mijn favoriete attractie.
En dan verder naar de andere attractie in dit gebouw, Hollywood tour. Na een kleine drop begint je boottochtje doorheen enkele filmsets.
Om daarna uit te komen, in een doods stukje van het park. Nog even een plaspauze, in de toch net iets minder propere toiletten, om daarna weer richting Temple of The nighthawk te gaan, voor een tweede ritje. Aangezien er toch geen wachttijd was, en we op deze manier weer zouden uitkomen bij het Wuze dorp. Ditmaal zat ik volledig backseat, en ik moet toegeven dat hij van op deze plek toch een iets leukere rit weg geeft, maar zeker niet overtuigend voor mij.
Hierna stonden we weer in Wuze Town, waar een lieftallige Wuze bewoonster me nog een handkusje toe blies.
Om dan nog even een geweldig lekker ijsje te halen.
De anderen hadden zin in een tweede maal Hotel Tartuff, maar ik stond daar met een ijsje, en zei hen maar zonder mij te gaan ditmaal, zodat ik van de gelegenheid gebruik kon maken om enkele foto’s te nemen in de mainstreet, waar de figuranten ook talrijk aanwezig waren, het leuke aan deze mensen is, dat meerdere van hen steeds weer poseren voor elke foto.
Daarna ging ik mijn vrienden opwachten aan de uitgang van Das Verruckte Hotel.
En toen gebeurde het, na het zien naderen van enkele onheilspellende donkere wolken, gingen de hemelsluizen onverbiddelijk hard open, en werden we getrakteerd op een overvloed aan regen, gepaard gaand met een klank en lichtspel van bliksem en onweer.
Toen het geweld van dit onweer begon te minderen, maakten we gebruik van die tijd om even de nieuwe souvenirshop binnen te gaan, welke zeer mooi ingedeeld en aangekleed was.
Over de luidsprekers weerklonken immers de jammere woorden, dat bijna alle attracties tijdelijk gesloten werden omwille van de weeromstandigheden. Om dit te compenseren zou het park een uurtje langer geopend blijven.
Dan maar een wandeling maken langsheen de gesloten attracties, die men net begon droog te draaien.
Om zo weer aan te komen bij Colorado Adventure, die zijn testritjes aan het maken was, we besloten in de wachtrij te gaan staan, voor de toen nog gesloten poort. Met als doel, in te stappen na het opnieuw openen, en na twintig minuten wachten weerklonk dan ook een groots applaus en gejuich als de operator de poort opende. Zo konden we toch nog genieten van deze geweldig leuke minetrain, welke in mijn ogen de beste is die ik al deed.
Ons bezoek ging dan verder richting China Town, waar we de wachtrij van Geister Rikscha inliepen. Hier viel het op dat deze attractie volledig niet bestand was tegen het natuurgeweld van even voordien, de ganse wachtrij stond tot wel vijf centimeter diep onder water. De rit zelf is wel leuk, maar voor mij zeker geen topper. Maar toch een leuke opvuller.
De blik van twee van de vrienden zei genoeg, om te weten wat zij van deze attractie vonden.
Ons plan was om daarna verder te lopen naar het Feng ju Palace, welke ook de ganse dag gesloten bleek te zijn. Jammer want ik vind dit steeds weer een leuke madhouse.
Dan maar verder lopen naar River Quest, daar aangekomen bleek de wachttijd op te lopen tot meer dan 60 minuten, en aldus lieten we deze aan ons voorbij gaan, we hadden toch al water genoeg gezien deze dag.
We besloten onze dag dan maar af te ronden met de attractie waarmee onze dag begonnen was, Mystery Castle, waar de wachttijd wederom niet hoger opliep dan tien minuten. Mystery Castle bleek bij iedereen zo goed in de smaak te vallen, zelfs Geert die totaal geen fan is van droptorens enzo, vond hem geweldig, zo geweldig dat hij vroeg om nog een bisnummer voor we onze tocht huiswaarts zouden aanvatten.
Mijn samenvatting van het park is ditmaal en ook elke keer ik er geweest ben, dat dit een super aangekleed park is, op het Wild Westen gebied na. Het is de thuishaven van enkele geweldige attracties, en heeft voor ieder wat te bieden. Maar is veel te duur. Ook is dit een vermoeiend parkje, door de vele heuvels en trappen die je moet trotseren.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
