Vandaag was onze laatste dag in La Bella Italia aangebroken, maar deze dag zou nog zeer goed gevuld zijn.
Beginnen deden we onze dag in Rimini, waar meer failliete tankstations stonden dan je kon tellen en de hoertjes naast de baan rustig een boekje lazen onder hun parasolletje.
Maar wij hadden maar een doel voor ogen, Fiabilandia.
Dit parkje draaide volledig op groene energie, opgewekt door de honderden zonnepanelen die als pluspunt hadden dat je auto in de schaduw geparkeerd stond.
Onze dag begonnen we met het zoeken naar een attractie die al geopend was, want ook hier opent niet alles gelijk met het park.
La Valle Degli Gnomi, werd onze eerste achtbaantje, een hoogvlieger is dit uiteraard niet, maar men deed wel een poging tot theming die best nog leuk was.
Als je door het park wandelt, waan je jezelf plots in de Far West, een dorpje dat vrij mooi aangekleed werd.
Soms kregen we ook een beetje een Bokrijk gevoel.
Maar dit dorpje bevatte ook onze volgende attractie, La Miniera D’Oro, een familie achtbaantje, dat leek op een heel uitgerekte Wacky Worm.
We moesten wel nog even wachten tot de technische dienst klaar was met hun testrondjes, van deze gelegenheid dan maar gebruik maken om onze zonnecrème boven te halen.
En dan mochten de bezoekers ook eindelijk plaats nemen.
Dit achtbaantje maakt nergens echt snelheid, maar werd mooi aangekleed.
Na ons ritje ging het verder richting FuoriPasta, waar men met elektrische jeepjes over de baan kon, zonder geleidingsrails, wat zorgde voor meerdere ongelukjes tegen de vangrails.
Deze attractie mocht je echter maar een maal per dag doen, dit controleerden ze door een gaatje te maken in je inkomstticket.
Tristan gleed nog snel even van dit glijbaantje, alhoewel echt snel ging het niet.
Onderweg naar de andere kant van het park kwamen we nog voorbij een walktrough.
Waar Tristan nog een boob credit scoorde, al denk ik dat het plastieken tetten waren.
Onderweg waren we naar de volgende attractie, een boottochtje, dat wederom leuk aangekleed werd, met enkele effecten.
Il Lago Del Sogno, was mooier dan sommige darkrides in grotere parken.
Van de ene darkride ging het naar de volgende, Il Castello di Mago Merlino, een soort spookhuis, waar ik toch een keertje verschoten ben.
Ook al was het warm, de splashbattle sloegen we over, maar ik moet toegeven dat ook deze er best leuk uit zag.
Nog twee attracties stonden op onze planning, als eerste Spacemouse, mijn 200ste credit.
Deze spinnende wilde muis deed wat ze beloofde, ze was wild en spinde enorm hard.
Hop naar onze laatste attractie nu, Castoria, een log flume.
Een kermis boomstam attractie, waar men op enkele druppels na, niet echt nat werd.
En zo werd het tijd om afscheid te nemen van dit toch wel charmante parkje.
Een samenvatting.
+ Vriendelijk personeel
+ ook al moet je via een tunnel de baan over, trappen hoef je niet te doen, want men had gezorgd voor roltrappen.
+ De prijs was best oké, en je kon er ook combitickets nemen voor andere parken, dit deden wij voor Italia In Miniatura.
+ ook al is dit eerder een kleinschalig park, ze deden hun best om te themen.
+ Eindelijk nog eens een WC met bril en geen gat in de grond.
– Attracties openden niet allemaal bij opening
– Voor de 4D cinema diende men extra te betalen.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
