Het pretparkseizoen begint ten einde te lopen, maar de laatste weken breekt een periode aan waar ik enorm van houd, Halloween!!!
Na het zien van foto’s en beeldmateriaal over de Fright nights in Walibi Holland,wou ik dit event supergraag zelf gaan beleven, een compagnon om mee te gaan beven vond ik in Tristan AKA Pretparkprutser. We besloten op een vrijdag te gaan, om hiermee de drukte te ontlopen.
Onze dag zou beginnen als een gewoon bezoekje aan Walibi Holland, aangezien het Halloween event pas om 18 u van start gaat. Vroeg opgestaan, enkele files getrotseerd, maar om iets na tienen arriveerden we op de amper gevulde parking van Walibi Holland.
Snel even naar het infopunt voor onze gratis kaartjes, en dan genieten van ons dagje fun en angst.
We werden onthaald door de mascottes van de WAB band.
Beginnen wilden we doen met Xpress, maar die had er jammer genoeg tijdelijk de brui aangegeven, hierdoor besloten we onmiddellijk richting de grootste baan van het park te wandelen, Goliath.
Hier werd snel duidelijk de grote drukte vandaag zou uitblijven, want we konden niet eenmaal, niet tweemaal, maar zelfs twaalf maal achter elkaar dit monster trotseren, oftewel een uur lang non stop pakken airtime en te gekke helixen bleven.
Onze volgende stop werd G-Force, gewoon omdat ik deze niet voorbij kan lopen, ook hier was de attractie voor ons alleen gereserveerd, maar we hielden het bij een ritje, want dit ding is toch wel intenser dan je denkt.
Zijn buurtje Space Shot sloegen we ook niet over, na ons eerste ritje kwam de operator rond de toren gelopen om iedereen te vragen of ze nog een tweede ritje wilden, het is dan wel niet de meest intense toren, maar hij kon ons toch overtuigen om er zelfs nog een derde rit aan toe te voegen.
En dan ging het richting Sherwood Forrest, wat in mijn ogen toch het mooiste en sfeervolste deel van het park is.
Maar het is ook de thuishaven van Robin Hood, een niet zo soepele woodie, positief was wel te merken dat door de komst van de Fast Lane passen, nu niet iedereen tegelijk het perron op loopt om daar dan te drummen achter de hekjes, maar dat er nu een operator aan het hekje staat, die de mensen met groepjes binnen laat.
Ik moet toegeven dat ik ditmaal het ritje net iets beter vond als de vorige maal, maar hij zal nooit mijn favoriet worden. In Sherwood Forrest vind je ook Little John’s, waar men super lekkere kibbelings verkoopt, tijd om even een hongerke te stillen.
Aangezien er vandaag toch geen drukte was, besloten we ook de parkshows op onze planning te zetten, beginnende met de WAB show.
Een kans om met Fibi op de foto te gaan laten we natuurlijk ook nooit liggen. Maar ook de andere mascottes kregen hun kans om met ons op de foto te gaan natuurlijk.
Aangezien we nog een beetje tijd over hadden voor het begin van de volgende show, liepen we snel de wachtrij door van de Speed Of Sound, waar we zonder stoppen tot in het treintje konden doorlopen.
We konden zelfs gewoon blijven zitten voor een tweede rondje. Nogmaals werd bewezen dat de nieuwe treintjes en hun beugels echt een meerwaarde bieden.
En dan was het tijd voor de Skunx show.
Waar ook Tristan enkele danspasjes deed.
Ook hier nog snel even met de mascottes op de foto.
En de danseresjes ontsnapten ook niet aan die twee geile bokken natuurlijk.
En dan was het tijd voor Excalibur, de topspin die me deze zomer wist te verassen met een superleuk en nat ritje, stelde ons ditmaal echt teleur, volgens mij hadden ze hetzelfde programma als in Walibi België er op gezet, pfff, echt jammer.
Omdat we beide houden van log flumes ging het hierna richting Crazy River, waar we onmiddellijk konden instappen, echt nat is hij niet, maar wel superleuk.
Bij het arriveren in het station na ons ritje leek Tristan niet genoeg genoten te hebben van zijn ritje volgens de operator want die vroeg hem, sarcastisch bedoeld uiteraard, om even te lachen zodat ook de andere mensen zouden denken dat hij hem leuk vond. Bewijzen dat we hem echt wel leuk vinden deden we door te blijven zitten voor een tweede ritje.
Iets verderop schommelt er nog een attractie, genaamd Hudson Bay.
[
Dit bootje wist ons te overtuigen, door zijn krachtige rit, om ook hier een dubbel ritje te doen. Club Psyke, de 5D? cinema riep ook om bezocht te worden, dat konden we natuurlijk niet weigeren.
Hier werd ik echt wel verrast hoe leuk die is, de voorshow is interactief met het publiek.
En ook van de film met al zijn effecten, waaronder rook, vuur, lichteffecten en slingers was ik behoorlijk onder de indruk, ook al is het dezelfde film als in Wavre, toch zorgen al die effecten voor een top belevenis.
Het enige dat hier ontbreekt zijn stoeltjes.
En dan was het tijd voor de derde show, Rock Start: The Battle, waar The Skunx en WAB strijden om de titel van beste rockband, ook deze show werd opgevrolijkt door vuur, rook en andere effecten, echt de moeite om deze even te bezoeken. De winnaar word gekozen door een driehoofdige jury, die men uit het publiek kiest, en door middel van Sms’jes, vandaag werden de Skunx de overwinnaars.
In de mainstreet stonden de attributen voor de Fright Nights al klaar, maar Tristan en ik vonden die lege kooien echt geen zicht, dus daar deden we even iets aan.
Wat horen we daar op de achtergrond, is dat….?
Ja hoor, hij werkt weer, dus snel een ritje of twee mee pikken.Hoogtevrees, een koud briesje en een lege wachtrij, tijd dus voor La Grande Roue.
Vanuit dit reuzenrad konden we zien dat er bij El Rio Grande meer lege dan volle bootjes vertrokken, snel er naartoe dan maar, want hij is zo goed.
Na ons ritje zagen we dat er geen kat meer stond te wachten op een nat pak, en aangezien dat ons pak nog niet heel nat was, bleven we zitten voor een tweede wild ritje.
En dan konden we er niet meer onderuit, het volgende deel van het park moest ook bezocht worden, Plaza Mayor.
Een eenzame operatrice stond aan haar roerloze attractie treurig te kijken naar de mensen die haar zomaar zonder pardon voorbij liepen, Tristan en ik kregen medelijden met het meisje en besloten haar blij te maken met een bezoekje.
Na ons ritje in Los Sombreros, die volgens Tristan vroeger meer thrill bood, was de juffrouw zo blij met ons bezoekje, dat ze ons zelf vroeg of we geen foto wilden hebben aan het hoedje.
Iets verderop staat hij dan, El Condor, voor de meesten een waar marteltuig, maar ik vond hem de vorige keer nog wel meevallen.
Ook hier maakten we er een dubbel ritje van, en ik moet toegeven dat ik hem frontseat ook te ruw vond.
Tequila Taxi’s, de enige plek waar botsen en te snel rijden toegelaten, of wacht zelfs verplicht is. Die kans konden Tristan en ik natuurlijk niet aan ons laten voorbij gaan.
Onze buikjes begonnen ondertussen harder te rammelen dan het anti rolback systeem van Robin Hood, tijd om ze te vullen, dit deden we vandaag met het speciaal voor Halloween gedecoreerde all you can eat buffet.
De kok kwam ons al verwelkomen.
Voor de prijs van 17,95€ werd je een overvloed aan eten en drank voorgeschoteld, we smulden hier dan ook onze buiken goed rond.
En welke attractie is er ideaal om te doen nadat je net veel te veel gegeten hebt? De Spinning Vibes natuurlijk!
Maar niet iedereen heeft een even sterke maag, na ons ritje ging het blonde meisje dat in de gondel voor ons zat onmiddellijk over de hekken hangen om haar maag te ledigen.
Voorbij wandelende personeelsleden zeiden ons dat dit meermaals per dag gebeurde, wij daarentegen deden er nog een tweede ritje bij.
De zon scheen nog wel een beetje, maar de Fright Nights veranderden het gezellige park in een oogwenk in een horror park, enge muziek, personages, aangepaste verlichting en rookgordijnen namen het park over.
Het WAB gebied en Walibi Playland veranderden ’s avonds in een van de Scarezones genaamd: Lights, Camera, Scream! Dit is de thuishaven van personages zo weggelopen uit de bekendste horrorfilms.
Hier was ook onze eerste Horrorhouse gelegen, The Villa, waar men doorheen meerdere horrorfilm taferelen loopt.
Je betreed als het ware een echte filmset, waar je Scream, Chucky, The Ring en My Bloody Valentine dadelijk kan herkennen. Elke kamer waar je in terecht komt beeld een tafereel uit van een van deze films, de sets werden zo goed opgebouwd en afgewerkt, dat het lijkt alsof je zelf in de film terecht ben gekomen. Maar dat is niet alles, achter elke deur word je ook nog eens belaagd door acteurs die je de stuipen op het lijf jagen.
Als je uiteindelijk de deur bereikt hebt, en je denkt veilig te zijn, vergis je je, Tristan kan dit beamen, want ook buiten laten de acteurs je niet met rust.
Hierna besloten we de Tomahawk te doen, en wederom was ik teleurgesteld in de rit, Tristan beaamde dit, maar hij vertelde me dat dit ooit anders was.
En dan deden we onze eerste coaster By Night, Rattlesnake, een naam die past bij de Fright Nights, maar eigenlijk een familievriendelijk baantje van Zierer is.
Hierna kwamen we terecht in de volgende Scarezone, het Anton Freak plein, een duidelijke aanval op de Efteling en hun Anton Piek. Het liep hier vol met horror uitvoeringen van alle bekende sprookjes uit de Efteling.
De volgende scarezone die we zouden doorlopen was 7 Deadly Sins.
Enkele zonden kon ik er wel in herkennen, maar het leek eerder een nachtclub vol hoeren en pooiers te zijn.
Het volgende Horrorhouse op onze planning was Psycho Shok, waar Dr Mortis op zoek gaat naar de angsten van de mens. Om dit huis te bereiken moet je door de Scare Docs zone lopen. Waar gek geworden patiënten ronddwalen. En ook hun dokters.
En dan werd het tijd om onze angsten te gaan ontdekken.
Echt alle angsten komen hier aan bod, hoogte, de tandarts, spinnen, spuitjes…. Ik vond dit het meest intense Horrorhouse dat ik al bezocht had.
Het was ondertussen half acht, de eerste Horrorshow zou gaan beginnen, maar de horloge van Dr Mortis stond blijkbaar niet helemaal juist, want de show begon met een half uur vertraging.
De show, Mortis Dreamcatcher, was super, de nachtmerries die je er van zou krijgen, heb ik niet gehad, maar de ervaring van de show in combinatie met Psycho Shok en de scarezone zijn echt wel intens.
Tristan had zin in een nachtelijk ritje Condor, dus liepen we richting de volgende scarezone, Bloodthirst, waar vampieren en andere gedrochten je de stuipen op het lijf probeerden te jagen.
De hele avond hoopte ik Eddie The Clown tegen te komen, maar blijkbaar had die het te druk met het laten nemen van foto’s tegen betaling.
Waar eerder vandaag nog El Rio Grande stroomde, is nu de ingang van ons volgende horrorhouse, Haunted Holidays.
In dit Horrorhouse neemt Eddie wraak op alle feestdagen, kerstmis, sinterklaas, Valentijn, allemaal kwamen ze aan bod. Er werd hier gebruikt gemaakt van driedimensionale effecten in de gangen, waarvoor je een brilletje mee krijgt. Het brilletje kan je bij de scènes zelf beter af zetten, want deze kan je beter bekijken zonder, om ten volle te genieten van de prachtig gemaakte taferelen.
Tijd voor onze volgende show nu, Sinners, in deze show probeert de duivel je te verleiden om je over te geven aan een van de zonden, om zo in de hel terecht te komen. De show is kort maar krachtig, bloedmooie danseressen, en loeiharde metal muziek worden bijgestaan door rook, vuur en knallend vuurwerk.
Een van de danseresjes had bij onze voorstelling een wardrobe mallfunction, een bandje van haar kleedje was losgesprongen,waardoor ze de hele tijd probeerde te voorkomen ons bloot te stellen aan de zonde der lust.
Moe van al het rondlopen, besloten we een rustigere attractie te gaan doen, we kozen er voor Crazy River nog een keertje te doen.
En dan was het tijd voor onze laatste show, It’s Your Turn, een spelshow vol gruwelijke opdrachten. Vrijwilligers worden op het podium getrakteerd op vreemde opdrachten, zoals Bobbing for Eyeballs, galgje enzoverder.
De show was amusant, geen echte hoogvlieger, maar toch een bezoekje waard. En dan werd het tijd voor ons laatste horrorhouse, Eddie’s Funhouse of fear.
Hier word je onthaald door enge Circusfiguren.
Het huis zelf lijkt een verlaten kermis vol enge taferelen en acteurs die je stuipen op het lijf jagen. Er lijkt echt geen einde te komen aan dit horrorhouse en het was ook hier dat ik het vaakst verschoten ben.
De rest van onze uurtjes vulden we op met enkele ritjes op de Speed of sound, waar Hello World vervangen werd door halloweenmuziek, goliath en het nemen van foto’s met de personages. Toen het bijna elf uur werd en het park bijna ging sluiten konden we nog op de foto gaan met de presentator en zijn rondborstige assistentes van de It’s your Turn show.
Om deze foto te nemen deden we beroep op de security agent die bij hen was, die eerst met onze voeten speelde door foto’s van de lucht en grond te nemen, maar erg vond ik dat niet, en de mooie assistente die me kort tegen haar aan trok, bleek het ook wel leuk te vinden. Zo zei ze me hoe leuk ze me wel niet vond, ik kon dit enkel maar beantwoorden met: laat die security agent maar verder foto’s nemen van de lucht, zolang ik hier zo dicht bij jou mag staan verveel ik me zeker niet, waarop ze me met mijn neus op haar feiten drukte. Onvergetelijk momentje dus voor mij.
De dame naast Tristan vond het blijkbaar ook een onvergetelijk moment, want toen we op vrijdag 19-10-2012 Fort fun bezochten, en na het kijken van de show op de foto gingen met de performers,stond ze naast mij, en ze vroeg onmiddellijk of wij niet die jongens waren waarmee ze in Walibi Holland ook al op de foto ging.
Aan de uitgang stonden enkele personages de mensen nog op te wachten om hen nog een laatste keer te doen beven.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
