Sfeerverslag: Slagharen – Zwarte Pieten feest – 01/12/2013

Ondertussen is het pretparkseizoen al enkele weken afgelopen, verveling slaat toe, we kunnen enkel nog maar watertandend uitkijken naar al die nieuwe projecten die we mogelijk zullen bezoeken in het volgende seizoen, maar vandaag werd ons ongeduld te groot, we zouden en moesten opnieuw in een achtban kunnen stappen, Winter Slagharen leek ons hiervoor de juiste keuze.

Drie uurtjes rijden om enkele oudjes te berijden lijkt voor velen gekkenwerk, Tristan, Timothy, Kasia en ik delen die mening niet en vertrokken naar het verre Slagharen. En wij niet alleen…

Enkele kilometers voordat we het park zouden bereiken kwamen we in een file terecht, een file waar we zeker een uur in doorbrachten, mensen die het beu waren verlieten ondertussen hun voertuigen en waren te voet zelfs sneller dan wij met de wagen.

Uiteindelijk kwamen we dan aan bij het park, we werden richting Tipi dorp gestuurd, om te parken op de parking tussen de tipi’s, oei oei, dat belooft niet veel goeds, pfff, we krijgen al een beetje zin om rechtsomkeer te maken, maar we besloten toch de uitdaging aan te gaan en het park te betreden.

 

Aangekomen aan de zijingang van het park, die vandaag uitzonderlijk niet enkel open was voor de mensen die er overnachten, haalden we onze papieren boven, die ons toegang zouden verschaffen tot het park, en die ook dienden om ons Slagharen abonnement te laten aanmaken, want voor het eerst zouden we geen Bobbejaanland abonnement nemen om de parken in de PR groep te doen, reden hiervoor, het kostte ons maar 45 euro, akkoord de Belgische dierentuinen zijn hierin niet opgenomen alsook Toverland niet, maar ach, we hebben daar toch ons Plopsa abonnement voor ? Jammer genoeg schijnt Plopsa hun voordeel te verliezen bij Toverland….

Om een lang verhaal kort te maken, aan dit poortje konden we blijkbaar niet naar binnen met dit papier, dus wij naar de hoofdingang.

 

Ook hier een enorme drukte, niet wetende waar we precies moesten zijn om ons abonnement aan te maken liepen we dadelijk naar de poortjes, even vragen aan die medewerker waar we precies moesten zijn, maar ook hij wist niet precies, “probeer eens aan dat infostandje daar.”

 

Aan dit infostandje was niemand thuis, maar we ontdekten er wel waarom er zo’n drukte was in het park, SBS 6 hield vandaag hun grote zwarte pieten festijn.

Duizenden mensen kwamen hier jammer genoeg op af, en wij, waren nog steeds zoekende naar de plek waar we dat verdomde abonnement konden laten aanmaken. Uiteindelijk kwamen we te weten dat we het park terug moesten verlaten om aldaar naar een infokantoortje te gaan.

Ondertussen waren Timothy en Kasia al aan het wachten aan die kleine maar te gekke vrije val toren.

Tristan en ik stonden eindelijk voor de lens van het cameraatje dat onze foto vastlegde op een plastic kaartje dat het Slagharen abonnement genoemd werd.

De vrouw achter dit loket bediende ons zeer vriendelijk, en zei dat het vandaag ongetwijfeld een super gezellige dag zou worden ondanks de drukte?

Als je manoeuvreren tussen pakweg 18.000 andere bezoekers gezellig noemt, ja, dan klopt dat wel, wij daarentegen vonden dit niet zo gezellig.

Met de moed der wanhoop besloten we toch te proberen er een gezellige dag van te maken en begonnen aan te schuiven aan die super leuke Schwarzkopf genaamd Thunderloop.

 

Heel wat minuten gingen voorbij, ik schat een veertigtal, en toen kwamen we eindelijk tot aan de hekjes, enkel om te merken dat het treintje plots dienst weigerde, en we de wachtrij in tegengestelde richting mochten verlaten, niet dat iemand ook maar een woordje van uitleg kon geven, wat gezellig toch?!

Dan maar op zoek gaan om iets te eten, maar elk restaurantje waar we ook maar binnen wandelden was compleet volzet, pure gezelligheid. Uiteindelijk vonden we nog een gezellig plekje om te eten vlak aan de Eagle, waar gelukkig nog enkele plekjes vrij waren. Oef, eindelijk enkele minuten gezelligheid, zonder sarcasme ditmaal.

Op de site stond te lezen dat we bij aankoop van het abonnement enkele extraatjes zouden krijgen, waaronder een gratis maaltijd, na de couponnetjes te hebben nagelezen, ontdekten we dat Slagharen ons gezellig in het zak gezet had, aangezien er niet bij vermeld werd dat dit extraatje, plus alle andere enkel geldig waren in het seizoen 2014!!!

Na het vullen van onze maagjes was het tijd om terug die drukte in te duiken, en op zoek te gaan naar een attractie waar we niet super lang moesten voor aanschuiven.

 

En die attractie werd dit klassieke toppertje van Huss, Tomahawk, die ons een eerste gezellige ritje aanbood.

All right, ons humeur begon terug een beetje positiever te worden en we gingen verder op pad, een pad dat ons leidde tot bij de Piraat. Die ons ook de nodige kriebeltjes in de buik bezorgde.

 

Een uurtje of twee nadat we Thunderloop zagen stallen in hat station, toch nog eens een kijkje nemen of er in dat oudje al terug beweging zat….

 

Nope, die bleef nog wel even koppig staan.

We besloten niet bij de pakken te blijven neerzitten en liepen de hal binnen waar er op dat moment een gezellige Kerstmarkt/ijspiste/kinderdisco te vinden was.

 

We kwamen vandaag natuurlijk niet helemaal tot hier om de jenever door onze aderen te voelen vloeien, adrenaline dat willen wij voelen, en daarom liepen we gezellig verder richting de attractie met het lichtbord Traumboot, die eigenlijk Dreamcatcher noemt, of is het nu andersom?

Even wachten tot men de kots van bezoeker die gezellig zijn eten weer naar buiten had gegooid opkuist was en dan was het onze beurt.

Tristan was al een ritje eerder aan de beurt dan mij, en na mijn ritje zei hij op zeer euforische wijze, ik heb fantastisch goed nieuws, kijk maar eens richting Thunderloop.

 

En ja hoor, dat gezellig oudje had zijn tweede adem gevonden, snel terug er naartoe, om eindelijk in die heerlijke Schwarzkopf te duiken.

Na ons ritje, dat wederom zo zalig was, kon ons humeur niet meer stuk, het leek wel alsof we terug onze roze bril op hadden gezet, want eindelijk begonnen ook wij het gezellig te vinden. Ondertussen merkten we dat het SBS 6 festijn op zijn einde liep en vele mensen het park begonnen te verlaten. Wij daarentegen konden eindelijk attracties doen zonder heel lang aan te schuiven, onze volgende werd dan ook Eagle, weer zo’n leuk oudje van Huss.

 

Ondertussen was het donker geworden, wat toch de gezelligheid nog net iets groter maakte.

 

We namen ondertussen afscheid van deze kant van het park, om aan de andere kant de attracties te gaan berijden. Uiteraard hield Bobby Turbo af en toe halt om een foto te maken van het mooi verlichte, gezellige parkje.

En zo kwamen we aan bij deze nostalgische Octopus, gecreëerd door die grootheid Anton Schwarzkopf.En vergis je niet, ondanks zijn gezegende leeftijd, geeft dit beestje best nog een pittig ritje weg.

 

Natuurlijk konden we vandaag niet zomaar langsheen het nieuwe gedeelte wandelen, zonder enkele foto’s te maken.

 

Aangekomen bij alweer een toppertje van Schwarzkopf, met name de Enterprice, die gelukkig dit jaar toch niet op vervroegd pensioen gestuurd is, en wat mij betreft nog wel enkele jaartjes verder mag blijven draaien.

Ik weet niet precies waarom, maar dit exemplaar blijft gewoon tienmaal beter dan de exemplaren die Huss ooit bouwde.

 

Ondertussen was het enkele minuten voor het sluitingsuur van de attracties geworden, nog een ritje wilden we per se gedaan krijgen, een ritje by naait, op dit kleintje van Vekoma, Mine Train.

 

Hier hadden we enorm veel geluk, want net na ons werd het hekje gesloten.

Hoog tijd nu om een plekje te zoeken en te genieten van de gezelligheid die de Miracles Of Light parade met zich mee bracht.

Onze dag die vandaag begon in mineur, eindigde dankzij de nieuwe lasershow toch nog zeer gezellig.

 

Tijdens de show werden laserstralen afgewisseld met filmprojecties die de geschiedenis van het park toonden.

Alsook ging er een zangeresje de hoogte in.

 

Na nog enkele woordjes van Randie en Rosie, de parkmascottes, werd er nog een zeer mooi vuurwerk de lucht in geschoten.

En na nog even op de foto te gaan met de vele elfjes en andere uit de lichtparade, werd het tijd om huiswaarts te keren.

 

Sfeerverslag door: Bob Van Dyck