Sfeerverslag: Slagharen 11/10/2014

Slagharen daar kan je veel beleven, Slagharen, daar is het altijd feest… Maar binnenkort is het niet meer wat het is geweest!

Na het lezen van onthutsende berichten over het verwijderen van het icoon van het park, en tevens de hoofdreden tot bezoekjes in het verleden, moesten we opnieuw die richting uit.

 

 

Iets na tienen arriveerden we op de parking van dit kleine parkje, met maar een doel voor ogen, afscheid nemen van Thunderloop. Maar hey, er staan hier blijkbaar nog andere attracties ook, ach kom dan doen we die toch ook even.

 

 

Beginnen deden we bij de Zweef Apollo, die kortelings geamputeerd werd van de helft van de stoeltjes, wat hem, in mijn ogen, net wat veiliger maakte.Ik vind dit steeds weer een speciale maar leuke ervaring.

Een vrijevaltoren trekt altijd mijn aandacht, en zo ook die van Slagharen, een eerder bescheiden torentje, maar een ongelooflijke portie airtime krijg je op dat ding.

 

 

Nog even de acteurs een pleziertje doen, door met hen op de foto te gaan.

 

 

Om daarna aan te schuiven voor Mine Train, een kleine Vekoma coaster, en een eerste credit voor Jonathan.

 

 

Ondertussen wandelden we Jules Adventure land binnen, waar de ongelooflijke Enterprise van Schwarzkopf staat, dat vroeg dus om een ritje.

 

Ik deed al meerdere enterprices, maar geen enkele kan op tegen deze oer creatie van die geweldige man. Nog maar net vertrokken voel je al die G-krachten op je lijf drukken, dit oudje heeft de tand des tijds  mooi doorstaan, en hopelijk blijft hij nog wel enkele jaartjes op zijn vertrouwde plekje staan.

In dit gebied vinden we natuurlijk ook de nieuwigheden van het park terug, we besloten dan ook Fogg’s Trouble te testen.

 

Tja, echt speciaal of uniek is hij natuurlijk niet.Net als de magische fietsen, die we ook aandeden, gewoon fun voor kindjes, meer niet.

 

 

Next stop, octopuss, weer zo’n heerlijke Schwarzkopfcreatie.

 

 

En ook hier weer die fantastische kracht, en geweldige intensiteit. We love you, Schwarzkopf, we do!!

 

 

Ondertussen begon de Randie en Rosie meet en Greet, tja, dan gaat Bobby Turbo uiteraard snel aanschuiven tussen al die kindjes voor een foto.

 

 

Nog meer Schwarzkopfstaal betraden we bij het Reuzenrad.

 

 

Vanuit dat Reuzenrad hoorden we Thunderloop ons al roepen, een ritje kon nu echt niet langer meer uitgesteld worden.

 

 

Maar om de spanning nog een tikje op te drijven, besloot Bobby Turbo Jonathan eerst mee naar de cinema te nemen.

 

Robin Hood was echt een geweldig leuke film, jammer dat de stoelen niet bewogen, en er niet in gesproken werd, maar zeker geen spijt van.

En dan was het dan toch het moment, voor mij een blij weerzien, voor Jonathan een eerste kennismaking.

 

 

En na het allereerste ritje was al het meteen duidelijk, dit beestje is nog steeds even geweldig als altijd.

 

 

Dat vroeg dus om een bisnummer.

 

 

En nog eentje.

 

 

En nog eentje, En nog eentje. Om een lang verhaal kort te maken, we deden negen ritjes na elkaar.

 

 

De operatoren vertelden ons nog dat we veel geluk hadden dat hij geopend was, blijkbaar had hij net twee dagen in panne gelegen.

Ondertussen kregen we goesting in onze chocoladebroodjes, dus placeerden we ons op een teraske, waar we zagen hoe nog andere pretparkliefhebbers het park bezocht hadden, met eenzelfde doel.

Na het eten toch nog even die andere nostalgische attracties opzoeken, ditmaal geen Schwarzkopf meer, maar de enige echte huss. Beginnend met de geweldige tomahawk.

 

 

Om hierna te schommelen op de piraat, waar niets zo geweldig is, als een ganse boot te doen mee brullen.

 

 

Nu nog snel in de Eagle, die ik ook steeds weer genieten vind.

 

 

Nog even het zeer intense looping bootje doen…

 

 

Om zo weer te belanden in thunderloop.

 

 

Waar we nog een ritje of twee meepikten, om hierna een traantje weg te pinken bij de gedachte dat misschien de allerlaatste keer was dat we die kans zouden krijgen. En ook al is het tegen mijn principes, toch liet ik me verleiden tot een onride foto aankopen.

 

 

Net voor we naar de uitgang wandelden, besloten we dat de boomstammekes vandaag niet mochten ontbreken.Niet echt speciaal, niet echt wauw, maar gewoon een keertje leuk.

 

 

Nog een keertje de Free Fall, gewoon omdat die geweldig is, en we namen afscheid van het gezellige parkje.Niet omdat het toen al zijn deuren sloot, maar gewoon omdat wij nog een tweede park op onze planning staan hadden, maar daarover later meer.

 

Sfeerverslag door: Bob Van Dyck