Na ons trio kleine parken op dag een, en het toppark op dag twee, was dag drie onherroepelijk aangebroken, een dag die in het teken van de beestjes zou staan, en niet dat soort dat je ziet als je gedronken hebt.
Serengeti Park, een park waar we vorig jaar voorbij reden, en ik dadelijk van zei, de volgende keer dat we Heidepark doen, moet en zal dat park mee op de planning staan, en zo geschiede het.
Beginnen doet je dag met een ritje tussen de wilde dieren, een safaritrip die veel groter blijkt te zijn dan hij op het eerste zicht lijkt.
Je hebt hiervoor de keuze tussen, met je eigen wagen door het park te rijden, of voor vijf 5 € extra met de parkbus mee te toeren, wij verkozen de eigen wagen, want vanuit die bus is het veel lastiger om foto’s te maken, mede doordat de ramen niet geopend kunnen worden.
Al moet je er natuurlijk wel rekening mee houden dat een open raampje zeer aanlokkelijk bleek voor sommige dieren.
We waren nog maar een paar meter door het park aan het rijden, en wisten nu al dat het een super ervaring zou worden.
In sommige gebieden mag je zonder problemen ook je wagen even verlaten, om zo zeer dicht bij de diertjes te komen.
In andere gebieden kan je maar beter braafjes in je wagen blijven zitten, met de raampjes gesloten.
Gelukkig treden de verzorgers snel en doeltreffend op, zeker als er een leeuw de bus aanvalt en zo. Optreden doen deze verzorgers door met een door hekken beveiligde jeep, de dieren uit elkaar te drijven.
Na, ik schat anderhalf uur waren we bij de laatste beestjes gearriveerd. En na de dierenwereld kwam de pretparkwereld.
Waar we na een gouden tip van Mario, dadelijk richting Aqua safari wandelden.
Bij Aquasafari neem je plaats in een originele Florida Air ride boat.
Om zo langsheen meerder animatronics te varen, waarbij de bestuurder ook gids is. Onderweg kom je meerdere verrassingseffecten tegen, maar daar blijft het niet bij, net wanneer je denkt dat er wel meer te halen valt uit die boten, dan stilletjes langsheen deze tafereeltjes te varen, gaat het gas er op.
Ik kan enkel maar zeggen, waag je kans als je ooit hier komt, en sla deze unieke ervaring niet over.
Een nieuw park ontdekken Tristan en ik graag vanuit de hoogte, en de operator van het Riesenrad was zo vriendelijk om speciaal voor ons het rad op zijn hoogste punt enkele minuten stil te laten staan, zodat we foto’s konden maken.
Vanuit dit rad merk je echt goed hoe groot dit park werkelijk is.
Tijd om onze volgende attractie op te zoeken, dit werd de nieuwe aanwinst van het park Kumba Twister, een frisbeeachtige attractie, die een zeer leuk ritje weg gaf, maar voor ons zou het net iets intenser gemogen hebben.
Het park bezit buiten vele flatrides en molentjes ook twee achtbaantjes, de eerste is de, Die! Wilde Maus, een kleine, bescheiden kermisbaan, die niet veel meer bied dan een vinkje op onze counter.
We moeten wel toegeven, dat de achtbaan op zijn kleine airtimeheuveltjes wel pijnlijk aanvoelt. In de verte zagen we een Condor staan, en dat vind ik altijd geweldig leuke attracties, dus ook dit exemplaar werd niet overgeslagen.
Het ritje op zich was eerder teleurstellend, traag ga je de hoogte in, om vanboven stilletjes rond te draaien, men kan dit eerder beschouwen als een panoramatoren.
In een klein stationnetje ’s middags niet in de vroegte, stonden heel wat wagentjes netjes op een rij, zie het machinistje, roken van zijn sigaretje, akke akke tuut tuut, weg waren wij.
Een gouden raad, ga niet vooraan in het treintje, net achter de machinist zitten, want daar word je bedwelmd door een geur van verbrande diesel, gecombineerd met de geur van sigaretten, en als toemaatje kijk je uit op de zeer onsierlijke bilspleet van de machinist in kwestie.
Wij besloten het ganse parcours mee te rijden, op dit gezellige treintje, dat je langsheen het ganse park brengt, en doorheen de prachtige natuur, een ritje duurde dan ook ongeveer een half uur, weinig parken, die zulk lang treinritje kunnen aanbieden. Terug aangekomen bij het beginstation, wandelden we richting Fledermausflug.
Een zeer leuke, niet al te wilde draaimolen, waar de operator na het ritje, alle beugels handmatig diende te openen.
Enkel bij die van Fredje bleek dat niet zo simpel te gaan, en even dachten we zelfs dat we hem zouden moeten achterlaten in deze attractie, maar uiteindelijk kwam ook zijn beugel los.
Als wilde piraten, scheepte ons trio in bij Kongo, de plaatselijke schommelboot.
Een vrij tamme rit gaf dit bootje weg, dit onder het toeziend oog van alweer een rokende, eerder ongeïnteresseerde operator.
Na zijn ervaring op Scream, zwoer Fredje nooit nog een vrije val toren te doen, maar een kleintje als de Victoria Freefall Tower, waagde hij zich wel nog aan. Dit toren geeft ondanks zijn zeer bescheiden hoogte toch behoorlijk wat airtime.
Vreemd feitje bij deze attractie is dat de operator, na het in gang zetten van de toren, de ketting aan de toegang gewoon open liet en zelf naar de nabijgelegen eendjes carrousel wandelde, zonder ook maar een blik te gunnen aan de werking van de toren…
Aangezien onze maagjes begonnen te knorren als een wild wrattenzwijn, besloten we een hapje te gaan eten, aan het hamburgerstandje kozen we voor een lekkere hamburger met frietjes, die naar mijn mening net iets te prijzig waren.
Met onze maagjes goed gevuld, gingen we de wachtrij van de boomstammetjes trotseren, en na toch wel 20 minuten aanschuiven was het onze beurt, instappen doe je op een perron, waar de enige operator in zijn hokje zit om de knopjes te bedienen.
Deze boomstammetjes kunnen je wel een behoorlijk nat pak opleveren. Als volgende attractie deden we een opnieuw slome zweefmolen.
Gelukkig was er toch een attractie die ons de nodige buikkriebeltjes opleverde, Top spin.
Ook de vlakbij gelegen Breakdance, kreeg een sloom programma mee, wat toch wel jammer is.
Ondertussen begonnen er regendruppeltjes uit de lucht te vallen, net nu we vlakbij onze tweede credit stonden, en ja hoor, onze vrees kwam uit.
Floeren apen werden op dit ogenblik gescheten, want het kon toch niet dat we deze zouden missen, gelukkig klaarde enkele minuten later de hemel weer op, en na een testritje gaf de operator opnieuw groen licht.
En na het berijden van deze laatste Ziererachtbaan van onze trip, werd het opnieuw tijd om diertjes te kijken, in de Apfenwelt kom je oog in oog te staan, met Darwin onze voorouders noemt.
Bestialiteiten moet men er natuurlijk bij nemen.
Ook koning leeuw kreeg nog een bezoekje van ons.
En na een ritje op de zelfbediening oldtimer rit…
En na het parkeren van onze oldtimers, werd het tijd om afscheid te nemen van dit prachtige park, dat ik iedereen zou aanraden.
Het enige minpunt aan dit park vonden wij de slomere, ongeïnteresseerde operators.
Sfeerverslag: Bob Van Dyck
