Vrijdagmorgen, net zes uur geworden stonden drie pretparkfreaks klaar om richting Duitsland te vertrekken, ongeveer vier rijden hadden we voor de boeg, om te beginnen aan onze eerste dag met een Duits trio aan parkjes, die ik zou omschrijvingen als, the beasty, the funny and the creepy.
Onze dag begon in Tierpark Nadermann, een klein Duits dierenparkje met enkele attracties.
Na een snelle blik op het parkplan, wandelden we richting kassa. Waar we, na een beetje onderhandelen, voor vijf euro onze kaartjes kregen.
Ik maakte in dit park al dadelijk nieuwe vriendjes.
Nog maar enkele meters in het park gewandeld, en wisten al dat dit een zeer charmant parkje zou zijn.
Meer en meer diertjes zochten vriendschap bij mij.
Maar in dit park vind je niet enkel dieren, in het midden van het park rondom het restaurant vind je ook enkele attracties terug.
Maar het was dit ding dat ons naar het parkje lokte, de enige echte, onvervalste, Butterfly.
Het blijven geweldig leuke dingen, enkel jammer dat hiervoor een euro extra moesten spenderen.
Nog een euro spendeerden we aan deze nautic jet, want geef toe, ook deze dingen blijven pure fun.
Tristan waagde zich nog aan deze supersensationele death ride.
Na het bekijken van nog enkele diertjes…
Verlieten we dit charmante parkje, om richting Potts Park te rijden.
Potts Park zag er ons al bij aankomst een fout en gezellig Duits parkje uit, en de rest van de dag zou dit gevoel enkel maar groter worden.
Aan de ingang haalden we onze Fort Fun abonnementen boven, want die zouden ons 50% korting opleveren, maar omdat er op deze vrijdag al een korting van 3 euro op het tarief was, zouden we die in eerste instantie niet krijgen, dit was natuurlijk buiten de overtuigingskracht van Bobby Turbo gerekend, en ja hoor, uiteindelijk kregen we onze 50 % korting, en konden we het park gaan verkennen.
Onze tour door het park begonnen we bij JoJo, een kleinere vrije val toren, die toch de nodige kriebels opleverde. En omdat we hem zo leuk vonden, kregen we van de operator een tweede ritje aangeboden. Een operator die tevens ook instond voor het kleine treintje, Kindereisenbahn. Onze volgende attractie, werd er eentje waarbij beenkracht een vereiste bleek, Moorbottich-Farth.
Tristan waagde zich nog aan het torentje, met de naam: Buntstift/punkte.
Bananenflug werd onze volgende attractie, een schommelbootje, waar men zelf operator mocht spelen.
Dit bootje leverde voor zijn bescheiden grootte wel de nodige kriebels op.
Vanwege het minimum aan bezoekers, probeerde de operator van de koffietasjes ons nog te lokken, maar onze maagjes zeiden ons dat het tijd werd om iets te eten.
Na onze lekkere braadworst en hamburger menu’s, die niet te duur waren, ging het richting Velodrom.
Een museum vol met fietsen, die tijdens het trappen andere dingen voorzagen van de nodige elektriciteit om in werking te treden.
Seepferdchen, werd onze volgende halte, een eerder slome rups.
Net naast dit charmante zeepaardje, vonden de Flying Fishes terug, wederom een attractie waarbij je zelf operator bent.
Na wat gepruts aan de knopjes, kregen ook wij deze vissen in gang, en moesten we toegeven dat dit een bijzonder leuke attractie is.
Al bijna zo leuk als Mattenrutsche.
Dat dit parkje fout is vertelde ik u al, en dat bleek nogmaals bij het zien van dit prachtig gethemde toiletgebouw. Maar uiteraard kwamen we niet enkel naar hier om de toiletten te testen, maar wel voor onze volgende achtbaan, Potts Blitz.
Onze volgende attractie, Wasserlaufer, een jet ski, bleek geweldig te zijn, vooral dan het near miss effect met de muur.
Hola Pola, hier hebben ze ook Nautic Jets, daar kunnen we natuurlijk onmogelijk voorbij lopen, want daarvoor zijn ze gewoon te geweldig.
Genieten doen we van die dingen.
Net naast de grote Nautic Jets, staan er ook enkele kleinere exemplaren, speciaal voor de jongere kindjes, grappig hieraan is dat de mama of papa deze moeten bedienen door middel van trappers.
Hoog tijd nu om richting Pottwal te lopen, want men hanteerde bij sommige attracties een beurtsysteem, en de boomstammetjes/walvissen zouden gaan sluiten.
Zeer leuke log flume, waar we bij het opgaan van de lift nog een rollback kregen.
Ook de waterglijbaan, Wellenflitzer kreeg een bezoekje.
Kinderland, en alles werkt er? Blijkbaar kan het dan toch :p
Potts Park draait niet enkel om attracties, ook vind je er meerdere musea terug, een super voorbeeld is deze Riesenwohnung.
Een monorail overslaan, dat kan niet, al moesten we bij dit exemplaar de nodige beenkracht gebruiken.
Beenkracht hadden we ook nodig op die supergekke fietsen.
Faule Sau, hiermee bewees het park eens te meer hoe fout dit werkelijk was.
Hier vonden we ook de beste operator ooit terug, eerst nodigde hij me uit om op de baan te gaan staan om zo een foto te nemen.
Daarna zette hij de attractie in gang.
Na ons geweldig foute ritje, kwam de man terug op ons toegelopen en zei, volg me ik weet wat jullie willen.Vreemde situatie, maar braafjes volgden wij deze oude, wijze man. Hij nam mijn camera in de hand en leidde ons richting het scheve huis, om daar tijdens het uitleg geven aan nog enkele kinderen, volgende vreemde foto’s van ons te maken.
Geweldige kerel, die ons nog aanraadde even naar huis te telefoneren.
Na nog een race op een varken…
En een extra ritje Potts Blitz…
Werd het hoog tijd om onze laatste credit te scoren, die tussen 13.00 en 15.00 uur gesloten bleef vanwege het wisselsysteem.
Ondanks deze attractie de meest norse operator had, was het ritje geweldig, van ons mogen ze zulke attractie dringend in een dichterbij gelegen park bouwen.
Na nog een tweede ritje op Turbo-Drachen, werd het tijd om afscheid te nemen van dit geweldige park, dat wij iedereen kunnen aanbevelen.
Ondertussen nam ik u al mee langsheen de Beasty en the Funny, tijd nu voor de Creepy.
Erse Park Uetze, volgens de website een geweldig leuk parkje, vol met mooie sprookjes, en 40 geweldige attracties.
Een uur voor sluitingstijd arriveerden we aan dit parkje, aan de kassa zat er niemand op ons te wachten, dus liepen we maar het park in, denkende dat we gratis binnen geraakt waren.
We liepen doorheen een vreemd ogend bos, vol met nog vreemdere poppen van holbewoners, denkende dat het park verlaten was, even dachten we zelfs rond te lopen in het jarenlang gesloten Dadipark.
Tot we deze professioneel ogende monorail tegen kwamen, waar de operator ons verplichtte om nog de volledige 18 euro inkom te betalen, waarna hij met een collega telefoneerde om te vertellen dat wij minstens de Bobbahn en Coaster moesten kunnen doen.
Nog vreemder en creepier werd het toen hij ons verplichtte om te beginnen met een ritje monorail, waar we onderweg nog de nodige takken tegen ons hoofd kregen.
Na ons ritje, liepen we richting het attractiegedeelte van het park.
En langsheen “sfeervolle” sprookjestafereeltjes.
Overal stonden attracties er roerloos bij. Om zo te arriveren aan de Bobbahn, waar een operator ons opwachtte die enorm hard op Hagrid leek uit de Harry Potter reeks.
Hagrid bood ons, rokende als een Turk, een ritje aan op deze superfantastische Bobbahn, want we konden niet anders dan toegeven dat dit ding enorm veel power bevat, je vliegt zonder overdrijven aan een gigantische snelheid doorheen het parcours.
De operator kon maar niet begrijpen dat wij het park nog wilden bezoeken op het einde van de dag, maar deed speciaal voor ons de achtbaan terug open.
Na enkele ritjes op deze gammele Familienachterbahn, werd het tijd om de verwarde operator achter te laten, en richting onze laatste credit van de dag te wandelen.
Het zelfbedieningsbootje, was ondertussen al gesloten.
Lunaloop was nog geopend, maar we dachten deze later te doen.
Want momenteel hadden we nog enkel oog voor de Butterfly.
Gelukkig bleek ook deze nog niet door roest verteerd te worden, en nog steeds een leuk ritje weg te geven.
Tristan riskeerde nog even zijn leven op de kabelbaan.
Wij gingen wat foto’s maken op het centrale pleintje, dat volgestouwd stond met attracties die van bij de lokale oud ijzerboer leken te komen.
En na nog even te hamsteren bij dit wiel,
vonden we nog een attractie waarop we ons gewaagd hebben, de Nautic Jet, want die zijn gewoon te veel fun om over te slaan.
Tot onze spijt, was er een attractie die we niet hadden kunnen doen, de Lost World Spinning Raft, want die was al gesloten van 15.00 uur.
Ondertussen tien voor zes geworden, de talrijke bezoekers, alle zes dus, liepen richting uitgang, wij konden het niet laten, en maakten nog een wandeling langs het sprookjesbos.
Richting uitgang moesten we natuurlijk wel terug via het holbewonerbos.
In nog een laatste tent vonden we de Darwin theorie nog terug, in de vorm van poppen die net iets te anatomisch correct waren.
Ziezo, onze dag zit er op, rest ons nog enkel tot aan ons hotel te rijden en u te vertellen wat de min en pluspunten van de parken waren.
Tierpark Nadermann, een klein gezellig dierenparkje, met enkele attracties:
Pluspuntjes:
- Goedkoop
- Sfeervol
- Gezellig
Minpuntjes:
- Extra betalen voor de Heeghe attracties
Potts Park:
Pluspuntjes:
- Superfoute sfeer
- lekkere en goedkope horeca
- veel attracties
Minpuntjes:
- bij verlaagde toegangsprijs geen korting met andere abonnementen
- enkele ongemotiveerde operators
- het wisselsysteem, al is dat op een kalme dag als vandaag ergens wel te begrijpen
Erse Park Uetze
Pluspuntjes:
- De geweldige Bobbahn
Minpuntjes:
- De toegangsprijs
- het personeel
- roestige attracties
- verlaten sfeer
- ….
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
