Vandaag bezochten Tristan en ik Movie Park Germany weer een keertje, en ik hoop je me dit TR te laten meegenieten van onze dag. We kwamen rond 10.20u aan op de parking, die nog niet half gevuld was. Het zonnetje begon al een beetje te schijnen, en we gingen snel met ons Bobbejaanland abonnementje naar de poortjes.
En zo kon ons dagje beginnen. We besloten eerst richting Van Helsing’s Factory te wandelen, aangezien hier meestal de langste wachtrij staat.
Op dit ogenblik was van wachtrij helemaal geen sprake, na amper 10 minuutjes konden we al instappen. Het blijft een toppertje, enkel een beetje kort.
We kuierden hierna richting Santa Monica Pier, en liepen even langs het filmmuseum, dat sinds dit jaar niet meer toegankelijk bleek te zijn voor de gewone bezoeker, enkel nog toegankelijk voor evenementen. Jammer, dan maar verder naar de pier, waar opviel dat de haai ontvoerd was, aangezien hij niet meer aan zijn stelling hing.
Hier konden we niet voorbij de Crazy Surf lopen, ook hier bijna geen wachtrij.
Ook in Movie park openen niet alle attracties om 10 uur, Side Kick opende bijvoorbeeld pas om 11 uur, en we besloten hem dan ook te doen. Wat een power heeft dat ding toch. Dit blijft een favoriet van mij.
Van op een afstandje zagen we het treintje van Bandit gestald staan op de lifthill, een panne dus, oef, dacht ik in mezelf. Dan maar verder naar MP Express.
Na toch wel enkele schokken hadden we ons ritje overleefd en liepen we verder richting die geweldige NYC Transformer.
Maar onderweg kwamen we nog de notenkrakende High Fall tegen, en aangezien hier niemand aan stond te schuiven, hebben we deze even gedaan, een gouden tip, sluit de beugel nooit voor de operatrice aan de beugelcontrole begint, ik deed dit dus niet en heb toch een tiental minuutjes moeten wachten, “met mijn ge weet wel” hangende op de onhandige “stoeltjes”.
Maar wat een airtime geeft dat ding, ondanks het notenkraker effect, blijft het een aanrader.
Aangekomen aan de topspin, stond ook hier amper volk, en konden we na enkele minuten plaats nemen voor een iets korter ritje dan we gewoon waren.
Ondertussen werd het tijd om de eerste show van de dag te gaan bekijken, de stuntshow, die dit jaar een nieuwe naam en verhaal kreeg, namelijk Crazy Cops.
Ons oordeel was dat de stunts spectaculairder werden, voornamelijk die met de twee BMW’s die het park aangekocht had, maar het verhaal werd saaier en moeilijker te volgen.
Hierna was het middag geworden, onze maagjes begonnen te grommen en we besloten onze bokes te gaan opeten tijdens de volgende show, Back To The Movies.
Ook aan deze show leek wat gesleuteld te zijn, de zangeresjes zijn ingeruild, of ze hebben intensieve zanglessen gekregen, want waar ik vorig seizoen nog in de helft van de show gevlucht was, omdat ik de valse noten niet meer kon tellen, hebben we nu met plezier de show tot het einde bekeken.
Grappig detail is wel dat ze de tekst vergaten aan te passen, en de show volgens het verhaal nog in 2012 afspeelde.
En dan was het moment waar ik het meest voor gevreesd had aangebroken, Bandit was geopend. In de wachtrij viel ons oog op de twee beeldschermen in de laatste hal van de wachtrij, waarop een filmpje van Bandit te zien was.
Ik weet niet of dit een nieuwe toevoeging was, of dat deze hersteld werden. Ook viel op dat het treintje, mogelijk door de schokken, zijn logo verloren was.
Stevig door elkaar geschud, en blij dat het ritje voorbij was, besloten we nog een show mee te pikken, we hadden toch tijd genoeg op deze rustige lentedag. We kozen voor Western Lightning.
Een leuk verhaal, mooie gezongen, en strakke, sexy pakjes, wat wil een man nog meer? Een extra ritje op de topspin misschien?
Ditmaal zat er een andere operator in het hokje, en kregen we wel de lange rit die we gewend waren. Ook bij Van Helsing bleef het verrassend rustig vandaag, en we deden ook hier een tweede ritje.
Tijd nu om richting Nickland te wandelen.
Deze drie attracties deden we niet. Maar deze wel.
Weinig speciaal, en na enkele minuten zelfs saai. De parkfiguren maakten hier hun opwachting om op de foto te gaan.
Omdat we toch in de buurt waren, deden we ook even de wilde muis, Ghost Chasers een keertje.
Het zonnetje was ondertussen jammer genoeg achter de wolkjes aan het verdwijnen, maar Mystery River wilden we zeker niet overslaan. Ook hier, amper een wachtrij.
Alhoewel ik dacht dat Ice Age gesloten zou zijn wegens de aangekondigde hertheming bleek hij geopend te zijn, en ook binnenin bleek dat er niets verandert is geweest, zouden ook deze plannen door Parques reunidos in de koelkast gestopt zijn? Wat wel veranderde dit seizoen was het thema van het vliegende tapijtje.
Aangezien we Jimmy Neutron’s Atomic Flyer toch een leuk baantje blijven vinden, deden we hem nog snel een keertje.
Dit is de enige attractie, op Bandit na, waar vandaag een wachtrij stond, maar dat kwam omdat iedereen getrakteerd werd op een dubbel ritje, en ze tussen de twee ritjes tussendoor telkens weer een beugelcontrole moesten doen.
Naast dit achtbaantje komt opent deze zomer een nieuwe attractie, alhoewel attractie, een rijschool in Ninja Turtles thema, maar veel viel daar nog niet van te zien.
Voor deze nieuwigheid is wel het treintje, Adventure Express moeten sneuvelen. Nog even op de foto met Sid.
Nog een attractie stond vandaag op onze planning, en dat is natuurlijk Alien Encounter, deze verborgen parel had vandaag ook niet veel belangstelling, maar blijft echt super.
Jammer dat de mist voor de laatste drop wederom verdwenen was, en het waterval effect niet werkte aan dat scherm vlak voordat je achteruit gaat.
En zo werd het 17.10 uur, nog niet echt sluitingstijd, maar doordat het vandaag zo rustig was in het park, hadden we het gevoel dat we voldaan waren en we vertrokken dan ook terug huiswaarts.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
