Na een uurtje verder het Nederlandse land in te rijden, arriveerden we op de parking van Amusementspark Tivoli. De parking bleek voller te staan dan we gehoopt hadden.
Na het doorlopen van de ingang, zagen we meteen dat dit kleine parkje toch zeer mooi aangelegd werd.
Blij waren we ook dat we onze credit onmiddellijk zagen en hoorden werken.
We besloten eerst de innerlijke mens te versterken, ik deed dit met ordinaire sandwiches, Tristan koos voor frietjes met een frikandel. Waar andere parken te dure, kleine porties verkopen, kregen de klanten hier, naar pretparknormen, een super portie aangeboden.
Het restaurant zelf kreeg ook een leuk thema mee.
We besloten even het spookhuis te testten. Jammer dat dit park er voor koos, een operator meerdere attracties te laten bedienen, waardoor we toch wel even moesten wachten.
Maar dan was het aan ons, op de bombastische tonen van het themalied uit Jurrasic Park, gingen we het donker in, voor een ritje langsheen enkele skeletten, en voor we het beseften waren we alweer buiten.
We besloten de operator te volgen tot aan de volgende attractie, de botsauto’s.
Volgens mij waren dit wel de traagste autootjes die ik ooit had.
Hierna ging het richting credit, De Achtbaan, wat een originele naam toch.
Vanuit deze Zierer merkten we dat de operator van Bee Bee ook gearriveerd was aan zijn attractie, dus wij er naartoe. Onderweg er naartoe, konden we het niet laten even het kind in ons los te laten, op de skelters.
Vermoeid na een rondje of twee, gingen we verder richting die Thrillride van Huss.
We vonden hem beide super leuk, mogelijk zelfs voor herhaling vatbaar indien we meer tijd zouden hebben.
Tot ziens gekke bijtjes , en ook tot ziens Tivoli.
Sfeerverslag: Bob Van Dyck
