Phantasialand, land vol pracht en praal, land vol geweldige attracties, land waar 74 Rollercoasterfriends op deze zonnige paaszondag Chiapas zouden ontdekken. Deze bende rollercoasterfriends werd vandaag verwacht in Hotel Matamba om aldaar hun ticketjes, een fastpass te ontvangen. Hoe mooi Hotel Matamba dan ook mogen zijn, vol ongeduld gingen we op pad richting ingang waar enkele enthousiaste figuranten ons verwelkomden.
Met die fastpass in de hand twijfelden we even welke attractie wij al eerste zouden doen, maar ook al was hij niet geldig bij Chiapas, ons ongeduld en onze nieuwsgierigheid dreven ons resoluut richting Chiapas.
Samen met enkele andere honderden enthousiastelingen, stonden we te wachten tot dat hekje open zou gaan en we de attractie konden bestormen.
Na het zien van deze medewerker die de bemande testrit aflegde werd de attractie open verklaard, en konden we vol ongeduld beginnen aan de wachtrij, die wij als ervaren pretparkgangers netjes voorbij liepen, aangezien de Single Riders rij nagenoeg leeg bleek te zijn.
Aangekomen in het station gaven we onze ogen goed de kost, want die extra bouwmaanden hebben echt wel hun vruchten afgeworpen.Na nog geen vijf minuutjes was het onze beurt. En ik kan enkel zeggen dat je zonder twijfel kan zeggen dat dit de mooist afgewerkte log flume is in de verre omstreken.
Nog maar net bekomen van die indrukwekkende laatste drop, werd het tijd om enkele oude bekenden een bezoekje te brengen, beginnend bij Talocan, die nu verscholen ligt achter een gloednieuwe tapas restaurantje.
Na een kwartiertje aanschoven konden we opnieuw ervaren wat deze topspin zo anders maakt als al die anderen, de theming, de muziek, de show eromheen, het gedesoriënteerde gevoel, prachtige attractie.
Na nog een knuffel met deze draak, liepen we naar onze volgende bestemming.
Onze volgende bestemming werd Black Mamba. Ook hier weer die prachtige afwerking, geweldige muziek en vlotte wachtrij. Na nog geen kwartier was het al aan ons, wat valt het enorm hard op, dat ondanks de drukte de wachtrijen supergoed doorschoven.
Ook is dit een eerder kleine B&M, toch blijf ik er van genieten, elke seconden van de rit is een ware belevenis. Na nog wat geknuffel met draken, liepen we richting Colorado Adventure.
Maar daar bleek de wachtrij op dit moment veel te lang, en we besloten dan maar een Tikal torentje te testen.
Dit werd voor mij mijn eerste ervaring met deze attractie, en al onmiddellijk moest ik ook hier positief over zijn, de afzonderlijke lapbars zorgden er voor dat ook de gezettere medemens zonder probleem deze attractie kan betreden. En ik had het nooit gedacht dit te moeten toegeven, maar ze zijn echt fantastisch, wat een rit, eentje dat leek te blijven duren en vol momenten van airtime zat.
Ondertussen kwart voor twaalf geworden, tijd om samen te troepen met al die andere RF’ers om onze volgende traktatie te ontvangen, en waar kan je dat beter doen dan aan die geweldige Chiapas?
En wat een traktatie, nog 4 extra fastpassen, een fastpass voor Chiapas en daarbovenop nog 10 Euro aan Phantasialangeld werden ons toegestopt, een dikke merci aan diegenen die dit mogelijk gemaakt hebben. En waaraan kan je die Phantasia eurootjes beter spenderen, dan aan een superlekker hamburger menu in het nieuwe restaurant.
Na een korte Siesta, werd het tijd om onze tocht verder te zetten.
Die tocht leidde ons terug richting Colorado, waar we onze eerste fastpass inleverden.Deze achtbaan kreeg dit jaar trouwens een zeer geslaagde facelift, en die nieuwe kleurtjes staan hem goed.
Misschien wel jammer dat er in de grotten tijdens de rit wat weinig theming terug te vinden is, maar dat neemt niet weg dat dit nog steeds zonder twijfel de beste Minetrainbaan is die Vekoma ooit gebouwd heeft.
Tijd nu om Geisther Riksja te betreden, want ook deze blijft wel de moeite om een keertje gedaan te hebben.
Tijd om weer adrenaline door onze lichamen te jagen, tijd dus voor Mystery Castle.
Ook hier weer die aankleding, muziek, kortom het totaalplaatje, enkel jammer misschien dat het zo vlug voorbij is. Ondertussen begonnen die fastpassen een gat in onze zak te branden, tijd om dat te blussen met een ritje River Quest.
Een dagje Phantasialand, daar hoort een showtje bij, wij kozen vandaag voor Sieben.
Een leuke en amusante show, maar niet echt een wauwgevoel hier. Na afloop nog snel een fotoke met de artiesten.
En op weg naar alweer een volgende attractie, maar een draak loop je nooit zomaar voorbij.
Net als deze lieftallige figurantes.
En ook Stijn en co houden wel van die draken.
Wat zal onze volgende halte worden?- Die vraag werd snel beantwoord met nog een ritje Colorado.
En ook black Mamba verdiende een bisnummer. Een wachtrij van wel 45 minuten bij Maus au Chocolat? Voor ons natuurlijk niet :-p En telkens weer krijg je hier honger in, daarom ook dat na ons ritje onze laatste twee Phantasiaeuro’s gespendeerd werden aan een superlekker ijsje met twee bollen.
In Wuzetown aangekomen, weet iedereen natuurlijk waar je moet naartoe lopen, inderdaad de Winja’s.
En dankzij die pasjes konden we beide geweldige baantjes doen op minder dan tien minuten tijd.
Next up, Temple Of The Nighthawk, saai, sfeerloos, maar het blijft een achtbaan, en enkel om die reden lopen we hem niet voorbij, of zou het zijn omdat onze thuishaven Heist op den Berg hier vertegenwoordigd word?
Nee, echt geweldig is deze baan niet, maar wel supersoepel.
Nog even knuffelen met de lieve Wuzetjes…
Een doldwaas concertje bijwonen….
Onze gratis drankjes binnen te kappen, waarvoor het park ons op deze al zo geweldige dag bonnetjes cadeau gaf.En opnieuw doken we Talocan in, want een ritje is veel te weinig natuurlijk.
En nu hoog tijd om die fastpass van Chiapas boven te halen. Ditmaal konden we frontseat plaatsnemen, en het moet gezegd, bovenop al die prachtige theming, is deze log flume ook nog eens zeer nat.
Zo nat dat een tweede ritje via opnieuw die Single riders niet kon uitblijven.
Driemaal is scheepsrecht, zo ook bij Black Mamba, waar Fredje met de fastpass plaats nam in hetzelfde treintje al wij, brave wachtrij gebruikers. Ondertussen bijna zeven uur geworden, ja u leest het goed, zeven, het park was zo vriendelijk de deuren een uurtje langer open te houden vandaag. Mmmm, dat klinkt als een uitdaging, nog snel een allerlaatste ritje River Quest.
En zo werd ons dagje afgesloten, en sta me toe te zeggen dat dit een geweldige dag was, in een geweldige park, waar geweldig veel volk rond liep, maar de wachtrijen geweldig goed vooruit gingen.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
