Uitgetest: Lost Gravity – Walibi Holland

Walibi Holland opende enkele weken geleden na 14 jaar een gloednieuwe achtbaan. Voor de bouw van de crazy leipe ride werd beroep gedaan op Mack Rides, al was dat niet de enige bouwer waar contact mee opgenomen werd. De keuze voor Mack Rides werd gemaakt omdat dit bedrijf precies kon leveren wat het park voor ogen had, een achtbaan met hoog thrillgehalte en volledig uniek.

Voor Mack Rides werd dit een achtbaan zoals ze nog nooit een gebouwd hadden, in de catalogus van Mack Rides wordt deze een Big Dipper genoemd. Op de achtbaan staan vier karretjes die plaats bieden aan 8 personen, waarbij de buitenste stoeltjes floorless zijn. De karretjes vallen voornamelijk op door hun roestvrijstalen look. Een groot pluspunt bij deze achtbaan zijn ongetwijfeld ook de heupbeugels waardoor je veel vrijheid hebt tijdens de rit.

 

 

Voor de muziek werd beroep gedaan op de Nederlandse rapper Mr Polska. Bij bekendmaking van het thema rond de achtbaan waren de meeste fans een beetje sceptisch, maar we moeten zeggen dat het perfect past bij het geheel. Het verhaal bij de achtbaan past ook mooi bij de beleving.

Het verhaal gaat over een meteoriet die insloeg op de aarde waardoor alle zwaartekracht verdween. Iets wat je duidelijk terug ziet in het thema: bomen staan ondersteboven, auto’s liggen met de wielen omhoog of op hun zijkant en een helikopter ligt naast de baan.

 

Uitgetest

Wij waren bij de eersten die een ritje mochten maken op de achtbaan. Het eerste dat ons opviel was dat de stoeltjes behoorlijk comfortabel zaten. De beugel kan voor de meer gezettere persoon wel een probleempje vormen, zoals een teamlid van ons ondervond, maar met een extra zetje van het personeel lukte het perfect om de beugel te sluiten.

Het eerste dat ons opviel aan de achtbaan was de zeer snelle lifthill, gevolgd door een twisted first drop, waar meteen de snelheid er goed in zat. Na de eerste kleine airtimeheuvel vlieg je doorheen een banked top hat, zeker een meerwaarde tegenover een gewone top hat. Na de banked top hat ga je over de hoogste airtimeheuvel. Hier vonden we dat de baan wel een beetje aan snelheid verliest, waardoor je geen echte ejector airtime ervaart maar eerder een floating airtime, die je wel meer ervaart bij Wing Riders. Je komt hierna op een lange bocht terecht die lichtjes naar buiten gebanked is, maar hier vonden we het jammer dat deze niet meer naar buiten gekanteld was, dat was een leuk extraatje geweest. Na een rem ga je in een trage inversie, de Dive Drop. Dit trage element voelde geweldig aan, een gevoel van gewichtloosheid als het ware. Er volgt hierop een scherpe bocht om opnieuw in een laatste inversie te komen, de Zero-G Roll. Die Zero G voel je ook. Na nog enkele kleine airtimeheuveltjes, waarop je een licht zweefgevoel krijgt, keer je terug naar het station.

 

Tijdens de rit zijn er ook enkele indrukwekkende effecten geïnstalleerd, allereerst een vuureffect, dat enorm hoge vlammen produceert en een watereffect, net onder de laatste inversie. Twee effecten die een behoorlijke meerwaarde bieden. Masha Van Thill vertelde ons nog dat er een tweede vuureffect zal bijkomen.

 

Eindoordeel

Lost Gravity doet wat de naam laat vermoeden, je een gevoel van gewichtloosheid geven. Vooral het zweverige gevoel maakt de achtbaan zeer genietbaar en niet te intens voor de gewone bezoeker. De echte thrillseekers zullen het mogelijk jammer vinden dat het tweede deel van de achtbaan net iets trager verloopt, maar net die trage inversies zorgen voor het gevoel van de verloren zwaartekracht.

De muziek en het thema, gecombineerd met de flashy karretjes zullen ongetwijfeld de jongeren aanspreken.

Ons eindoordeel is dan ook dat dit een mooie investering in het park is. Een mooie mix van snelheid en het genietbare zweefgevoel. De compactheid van de baan is opvallend als je bedenkt hoeveel verschillende elementen erin verwerkt zitten. De achtbaan is niet enkel voor de ware thrillseekers toegankelijk, maar volgens onze mening ook voor de gewone bezoeker die af en toe een achtbaan wil doen. Een mooie tussenstap tussen het indrukwekkende van Goliath en het intense van Speed of Sound.