Na een rit van ongeveer 2,5 uur kwamen we aan op de parking van Walibi Holland. Die bleek verdacht leeg te zijn. De reden hiervoor was dat dit weekend op het evenementengebied ernaast Lowlands door ging. Waar naar schatting toch enkele duizenden mensen naartoe gingen.Aangekomen aan de ingang gingen we even de Fort Fun Coupons omwisselen aan de infobalie wat ook hier zeer vlot verliep. In tegenstelling met Parc Asterix, waren we hier maar enkele minuutjes mee verloren.
Na de ingang liepen we door de mooie mainstreet.
Lowlands bleek voor ons een zegen te worden, want van drukte kon je echt niet spreken vandaag. Wat we dadelijk konden merken bij onze eerste attractie Xpress die we deden nadat de nodige foto’s genomen werden met de parkmascottes.
Na een luttele 3 minuten stapten we al in voor ons eerste ritje Xpress. Welke ondanks de weinige bezoekers op dat ogenblik met twee treintjes reed. Na de vrij krachtige launch, die net wat minder krachtig is als zijn broertje Rock ‘N’ Rollercoaster, vlieg je de eerste loopings in, we merkten dadelijk op, dat dit een zeer soepel baantje is, na de eerste helft van het parcours, voel je duidelijk dat hij aan snelheid verliest, tegen het einde is het meer wat uitbollen, maar dat stoorde niet. Na een eerste ritje konden we blijven zitten om een tweede ritje te maken. Toen dit afgelopen was, hadden we in principe nog langer kunnen blijven zitten, maar we hadden meer zin om het park verder te gaan verkennen.
Buiten gekomen kwamen we de oldtimers tegen, welke we dan ook deden. Les Tour De Jardins, bleek een te saai rondritje tussen de tuinen.
Na het uitstappen zagen we dat WAB personages aankomen in de Hall Of Fame, en gingen we nog enkele foto’s maken met deze mascottes.
Dan ging het richting Crazy River, een rapid van Vekoma, waarvan we enkele dagen eerder nog de Bengal Rapid River deden, en deze beviel ons al zo goed, dat we hoge verwachtingen hadden bij dit exemplaar, we liepen door een volledig lege wachtrij, waar een mooie poort, ons toegang zou geven voor deze superleuke rapid.
De rit bleek lekker wild en nat te zijn, aan de watervallen had men gezorgd voor wat extra verkoeling die je niet kon ontwijken, dit was zeker welgekomen, aangezien de temperaturen opliepen tot wel 33 graden.
Afgekoeld door het water, ging het verder richting El Condor, die gelegen is in het Mexico gedeelte, waar we dan ook eerst Los Sombrero deden. Persoonlijk vond ik dit een te saai ritje.
En dan ging het richting El Conder, de eerste SLC van Vekoma. Na al de verhalen over hoe ruw en pijnlijk die was stapten we in voor ons ritje. In mijn ogen viel de rit veel beter mee dan verwacht, ik en Jan bleven dan ook zitten voor een twee ritje. Persoonlijk blijft Vampire voor mij de soepelste der SlC’s die ik al deed, maar deze is zeker geen slecht baantje.
Als volgende Attractie deden Jan en ik de botsauto’s, omschrijving hebben die niet nodig denk ik.
Om dan het, in mijn ogen lelijkste stuk van het park door te lopen richting Space Shot.
Space Shot vonden Jan en ik veel te saai, ik had er veel meer van verwacht.
En dan was het ogenblik aangebroken, waar ik het meest naar verlangde, Goliath, een megacoaster van Intamin. De verwachtingen lagen dan ook hoog, en deze werden volledig ingelost. Snelle lift, veel snelheid, geweldige helixen, Airtimeheuvels waar je wel lijkt uit je stoeltje te vliegen, om uiteindelijk veel te snel door de laatste bocht te gaan.
Dit stukje staal is echt wel wat Walibi Belgium mist, ook al verslaat deze nog steeds Xpedition Gforce niet, toch wandelt hij zonder schroom zomaar mijn top drie binnen.
Deze man verdient de prijs van beste medewerker. Al kon er over de vriendelijkheid van het andere personeel ook niet geklaagd worden.
Ondertussen liepen de temperaturen op tot ver boven de dertig graden, en we besloten dan ook om snel naar de wagen extra zonnecrème te halen, om te voorkomen tegen het einde van de dag rond te lopen als gebraden kiekens.
Onderweg pikten we nog snel Merlins Magic Castle mee. Deze Madhouse werd prachtig aangekleed, zowel buiten als binnen, enkel de show viel dan weer bijzonder hard tegen, zo saai, de rit zelf was ook niet hoogstaand, maar zeker niet slecht.
Na de nodige dosis zonnecrème aangebracht te hebben, bleek het bijna tijd te zijn voor de straatanimatie van de Skunx.
Maarten en ik deden nog snel even Le Grande Roue, waar de langste wachtrij stond, die we die dag al hadden moeten trotseren, aangezien dit rad op een vreemde manier gevuld werd. Na het aanschuiven stapten we in om enkele overzichtsfoto’s te maken.
Hierna was het tijd geworden voor het Skunx optreden. Meteen viel me op dat dit veel leuker aangepakt werd dan in Waver, Er zat humor in, en enkele leuke dames deden een dansje voor ons, waarna ook mensen uit het publiek mochten deelnemen aan het dansen.
Het enige minpunt is dat deze show, en die van WaB op hetzelfde uur gehouden worden, en ook maar een keer per dag vertoond werden. Ook de finale show bleek enkel om 15 uur te zijn, en hebben we daardoor jammer genoeg gemist.
Aangezien niemand van de anderen zin hadden in een ritje Excalibur deed ik deze even allen, na vijf minuten zat ik op mijn stoeltje. Ik verwachtte geen al te goede rit, omdat ik dacht aan die van Walibi België, maar dat bleek een vergissing te zijn, hij was zeker intens genoeg, en aangezien de temperaturen, had Walibi Holland beslist om ons te trakteren op enkele honderden liters water uit de fonteinen. Waarvoor mijn dank.
Thrillride of Waterride, moeilijke keuze vandaag.
Daarna liepen we verder door Sherwood Forrest, wat bij iedereen toch het favoriete en mooiste deel van het park was, richting Robin Hood. Het broertje van onze eigen Weerwolf, waar steeds weer negatief over geschreven word. Er bleek een kleine wachtrij te staan die net tot onderaan de trap reikte.
Aangezien men maar met een treintje werkte, liep de wachttijd daar op tot wel 45 minuten, wat onbegrijpelijk was, gezien het weinige volk dat aan stond te schuiven.
Ik dacht dat de commentaren overdreven zouden zijn, en stapte dus met een gerust hard in het treintje. Maar niets bleek minder waar, we vertrokken dan ook voor een schokkerige, pijnlijke rit, welke bijna te vergelijken was met Bandit, enkel geeft Bandit dan een leukere rit weg. Punisher en zijn vriendin leken hem wel leuker te vinden dan Jan en ik.
Zwetend en puffend gingen we hierna op zoek naar wat afkoeling, die we dachten te vinden bij de logflume.
Ook hier moesten we niet al te lang wachten voor we konden instappen. De rit was te vergelijken met die van Flash Back en Teuffelwasser. Wat toch mijn favoriete Log Flumes zijn, net vooraf gegaan door die van Tripsdrill.
Enkel jammer dat bezoekers het leuk lijken te vinden om lege flesjes op het net bovenaan te gooien.
Iets natter ging het dan verder richting het Wild West plein, waar we lang de lelijke muur liepen van de nieuwe 5D cinema, die we niet deden aangezien hij een kwartier voor de vertoning al volledig volzet was.
Credit time dan maar voor Punisher en mij.
Na nul minuten wachtrij stapten we in, bij Rattle Snake, waar we de ganse trein voor onszelf hadden. Complete ride take over.
De rit zelf bood weinig speciaal, maar was toch zeer soepel.Tijd voor wat meer Thrill dacht ik bij mezelf, en ik ging op mijn eentje richting Tomahawk, welke bij de anderen niet veel aantrekkingskracht had..Wat een lelijk geval is dit, past totaal niet in het plaatje.
Krakend, piepend en schokkend kwam hij na tien minuten in het bakje te zitten wachten, in de blakende zon, tot beweging. En gaf een vreselijk saai ritje weg, ik was dan ook blij wanneer hij tot stilstand kwam en ik richting leukere attracties zou kunnen gaan.
We vervolgen onze weg daarna ook door Walibi Playland, waar toch een aangenaam sfeertje hing en de attracties leuk werden aangekleed.
Warm, warmer, warmst was het motto van de dag, dus snel even afkoelen onder de douche.
Pfff, nog steeds te warm, maar wat duikt daar achter het hoekje op, de Splash Battle, jippie water.
Banana Battle is zeiknat, maar deze moet daar zeker niet voor onderdoen, langs alle kanten werd je natgespoten, was het niet uit andere bootjes, dan kwam het uit de toren of van de mensen aan de zijkant, leuk detail is wel dat je ook deze kan raken vanuit je bootje.
Nog uitlekkend van al dat water gingen Punisher en ik richting Spinning Vibe, welke op de site gecatalogeerd word onder familie fun, maar in mijn ogen zeker bij de Thrill sectie mag staan. Het werd dan ook een snel ritje met de nodige G krachten, dat ook nog eens lang genoeg duurde.
Een minpuntje was dat je de beugels zelf niet mag sluiten, dit zal ongetwijfeld op drukke dagen zorgen voor lange wachttijden, waarvan wij gelukkig geen last hadden, met de vijf minuten die wij hadden staan wachten.
Op naar het WAB plein dan maar. Ook hier hing een gezellig sfeertje, ook al is niet iedereen fan van felle kleuren, ons bevielen die zeker wel.
De eerste attractie is de zweefmolen, niets speciaals aan, maar toch ook mooi in het thema verwerkt.
Geweldig leuke fontein, die op deze warme dag ook voor extra verfrissing zorgde.
Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor, wij kwamen voor de volledig vernieuwde Boomerang Speed Of Sound.
Na de nieuwe treintjes getest te hebben bij de Python, viel het ook hier weer op, wat een fantastische uitvinding van Vekoma deze zijn. De rit zelf word er veel aangenamer en soepeler door. Ook de luidsprekers in de treintjes bleken van een hoge kwaliteit te zijn, en maakten de rit eens zo leuk.
Hierna bleek het nog maar vier uur te zijn, en we hadden het volledige park al gedaan, waarvoor onze dank aan Lowlands.
Nog even een ritje meepikken in de Walibi Xpress.
We besloten hierna om onze ronde opnieuw te beginnen en alles te gaan dubbelen waar we zin in hadden.
Aan de dubbel toer begonnen Jan en ik dan ook met twee ritjes Xpress, die op dat moment met maar een treintje reed, en nog steeds geen wachtrijen had.
Verder deden we nog de rapid opnieuw enuiteraard ook Goliath.
Ik ging nog even in de G-Force, nee niet die zalige intamin achtbaan, die staat elders hé, nee de enterprise. Instappen kon ik na nul minuten wachten. Ook hier deed ik een ride take over, en draaide de attractie voor mij alleen. Deze gaf een super leuke rit weg, en was intens genoeg om mij uit mijn evenwicht te brengen.
Verder deden we nog Crazy River een tweede keertje, en aangezien we konden blijven zitten, nog een derde keertje. Ook El Rio Grande bezochten we een derde keer, omdat we deze zo leuk vonden. Punisher en ik besloten rond 7 uur Speed of Sound nog een tweede keer te doen, waar we opnieuw zonder aanschuiven konden instappen. Al bleek dit ritje, na al de adrenaline en hitte van de dag, voor mijn bewustzijn net iets te veel van het goede, en ging het licht even uit voor mij na de looping. Ook al was er het risico op extra afstervende hersencelen door de blackout, deden we hierna nog een dubbel ritje Xpress, en verlieten we om half acht het park.
Nog snel even wat foto’s aan het Walibi beeld.
En dan richting Goliath. Je zal nu wel denken, vreemd, hij schreef net dat ze het park zouden verlaten, dat klopt, maar goliath fotograferen en filmen doe je dan ook best buiten het park.
Ik was tijdens ons bezoek lang op zoek naar een geschikt souvenir, maar dat bleek ik te vinden buiten de parkomheining. Dankzij een onoplettende medewerker, vond ik hier ultieme souvenir. A Proud Member Of The Walibi Holland Team, onmiddellijk gepromoveerd tot ploegleider.
Nog even een opsomming van de min en pluspunten die ik ondervond.
+ Supervriendelijk personeel
+ Leuke sfeer, behalve aan space shot.
+ Veel betere prijs – aanbod verhouding dan in Walibi Belgie.
+ Twee treintjes op El condor en Xpress, ook al waren deze niet nodig.
+ De operator aan Goliath.
+ De vele mogelijkheden tot verfrissing op deze hete zomerdag.
– Traagheid aan Robin Hood.
– De saaie Thrillrides Space Shot en Tomahawk.
– De shows die maar eenmaal op de dag gegeven werden.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
