Sfeerverslag: Walibi Belgium 28/09/2013

Enkele weken geleden won ik via Walibiband twee kaartjes voor Walibi, op zaterdag 28 september trokken we dan ook  richting Waver om deze kaartjes in te ruilen voor een dagje fun. Het park had de rode loper al uitgerold, uiteraard lag die er niet voor ons, maar voor een of ander bedrijf.

 

 

Bij het binnenwandelen bleek er nog geen grote drukte te zijn, dat viel dus mee.

 

Eerst nog een Swipe bandje scoren, al bleek Facebook niet te willen meewerken, want bij het tweede bandje begon de site een beetje te flippen, of was het Dorien die hem stuk gemaakt had? Genoeg tijd verloren, we hebben attracties te doen.

Op aloude gewoonte vertrokken we aan de linkerkant van het park, om de drukte te ontlopen, en wat kom je daar eerst tegen? Uiteraard Cobra.

 

 

Het ritje was vandaag redelijk ruw, ze zouden hem beter chiropractor the Ride genoemd hebben, want al onze wervels werden gekraakt. Hierna ging het richting die nieuwe achtbaan uit 1982, Psyke underground.

 

 

De ene kende hem nog van toen hij nog Scirocco noemde, de andere van uit zijn Turbine tijd, maar daar valt deze Psyke niet meer mee te vergelijken, vanwege de nieuwe lancering.

Ons eerste ritje konden we backseat plaats nemen, wat leuk is omdat je dan achterwaarts ook die tunnel in gaat, maar na ons tweede ritje front seat, werd dit toch verkozen tot beste plekje.

Wat een zalige baan is dit toch, de snelheid van de launch, daarna die looping in, om daarna nog wat airtime te krijgen bij het bovenaan in de tunnel aankomen, en dan het desoriënterende van de looping achterwaarts, gewoon super, al verkoos Mike toch een achtbaan die meer doet dan enkel vooruit en achteruit rijden en een loopingske doen.

Next up, Boterhammekes The Ride, of voor Dorien, hamburgermenuke The Ride, op culinair vlak zal dit park geen favoriete plek veroveren, een hamburger waar het vet lekker uitdrupte en frietjes waar elke zichzelf respecterende Belg verlegen van word, gelukkig bleek de smaak van de hamburger nog best mee te vallen.

Na deze maaltijd werd het tijd voor een ietwat rustigere attractie, de 4D cinema, met een zeer leuke en soms zelfs grappige film, maar hier mis ik toch een beetje de effecten uit Walibi Holland.

 

 

De man die de veiligheidsvoorschriften kwam uitleggen in zijn beste Vlaamsch, werd na zijn uitleg nog getrakteerd op een oorverdovend applaus, waar hij toch even verlegen van werd.

Na het filmpje tijd voor wat actie in een attractie, en wat voor eentje, 77 meter hoog zelfs, uiteraard heb ik het over den Dalton.

 

 

Nog even aan de vriendelijke medewerker vragen om een foto te nemen, al klonk het eerder als, c’est possible pour, euh, un foto, silvousplait?

 

 

En dan instappen voor een super portie airtime, die uiteraard vroeg om een Encore. Voor mij blijft deze toren de beste attractie uit ons Belgenland, maar voor anderen was hij gewoon leuk.

Wat voor leuks vind je nog in dat Cowboydorp? Calamity Mine uiteraard, deze achtbaan mag er zeker zijn, maar het is natuurlijk geen Colorado Adventure, wat zijn we toch verwende nesten door het doen van al die parken.

 

 

Nog een klein hongerke, dat word snel opgelost door een portie nachos, maar we moesten wel wat geduld hebben, de man achter de kassa moest de schuif van zijn kassa vervangen, wat geen makkelijke opdracht bleek te zijn, uiteindelijk moest hij zelfs assistentie vragen aan zijn vrouwelijke collega alvorens het lukte.

 

 

Ondertussen werd het drukker en drukker in het park, waardoor we bij het zien van de wachtrij aan The Challenge of Tutanchamon besloten deze even te laten voor later op de dag, want zelfs de wachtrij buiten was bijna volledig gevuld.

Dan maar een ritje maken met Parktrein The Battle, vertrekken deden we in het Skunx station, waar vele mensen niet echt wisten of de trein nu reed of niet, aangezien je hier redelijk eenzaam staat te wachten, zonder te weten of de trein nu al dan niet komt. Wij vulden onze tijd op met wat zotdoenerij.

 

 

Na een kwartiertje of zo gewacht te hebben, kwam de Skunx trein het station in gereden, waarmee we een ritje maakten tot aan het volgende station, onderweg viel me op dat er aan het WAB podium nu vuureffectjes geïnstalleerd werden.

 

Nog even een scheve foto.

 

 

 

In het Wab station nog even de Regi in ons allen naar boven halen, waar zijn die handjes??!!

 

 

Vekoma bouwde ook in dit park hun SLC, wat volgens mij staat voor Super Lompe Coaster, al blijf ik dit nog steeds een van de soepelste in zijn soort vinden, niet iedereen was het vandaag met me eens daarover.

 

 

Wie zei er ook weer dat Walibi niet aan onderhoud doet?

 

 

Deze twee heren zorgden er voor dat we een gesmeerd ritje konden maken in Weerwolf.

 

 

Ook hier voelden we dat het vrij druk was, al konden we niet klagen over de vlijtigheid van het personeel, want al bij al ging het nog vlotjes vooruit.

Let er wel op dat je niet met je camera het station in wandelt, want ik kreeg dadelijk te horen, ne pas de foto, monsieur, ja maar enkel van het treintje he, madam, pff volgens mij had die haar… ge weet wel.

Walibi had vandaag nog een uitdaging in petto, zoek een propere toiletpot om je behoefte op te doen The Challenge, want dat is toch wel een pijnpuntje gebleken vandaag.

Enkele pondjes lichter, ging het richting de Thrillride van het park, Ali Baba, niet dat de rit wauw is, maar de thrill factor zit hem eerder in het bang afwachten of hij al dan niet zou door elkaar vallen, want dat ding maakte toch maar rare geluidjes.

 

 

We overleefden gelukkig ons ritje, snel nu naar Radja River, waar ook een fameuze wachtrij op ons wachtte.

 

 

Maar dat is hij echt wel waard, want met alle werkende effecten er bij blijft dit toch een van de beste Rapids op mijn lijstje.

 

 

Nog een ritje Psyke iemand, tuurlijk klonk het in koor, en aangezien je niet op een been kan staan, werden het er twee.

 

Ditmaal stond de kleurige operator er terug, die de stemming er steeds probeert in te brengen door in de handjes te beginnen klappen, en na het ritje weerklonk er een oorverdovend applaus, ja, Psyke, everybody likes it.

 

Flash Back Time nu, maar ook hier een behoorlijke wachtrij.

 

 

Waar ik er nog op gewezen werd dat dit bordje mogelijk voor mij bestemd kon zijn.

 

 

Ook deze boomstammekes ride blijft gewoon leuk, en blijkt trouwens uitermate geschikt te zijn om het haar van de persoon voor je te vlechten. Nog snel even een ritje Psyke Underground meepikken.

 

 

En dan, en avant, richting Challenge of Tutanchamon.

 

 

Waar de wachtrij van eerder volledig verdwenen was, en we dadelijk konden plaats nemen. En voor het eerst vandaag, werd het zingen van “Encore Un Fois” beloond met een extra ritje.

 

 

Na afloop nog even een Pintje bestellen bij de lokale barvrouw.

 

 

En dan richting uitgang wandelen.  Onderweg zagen we dat Dalton Terror zijn wachtrij nog niet afgesloten had, dit konden we niet weerstaan natuurlijk.

Hell Yeah, here we go again.

 

 

Na een laatste portie airtime en adrenaline, werd het tijd om afscheid te nemen van het park.Aan de uitgang liepen al enkele ontsnapte zombies rond om reclame te maken voor het Halloween event.

 

 

Zo dit was alweer een verslagje over het park met  het  beste attractieaanbod in België, jammer genoeg ontbrak de sfeer een beetje vandaag, wat snel opgelost zou kunnen worden met wat muziek op de dode stukken in het park, en ook het vinden van proper sanitair was vandaag eerder een uitdaging.

 

Sfeerverslag door: Bob Van Dyck