Sfeerverslag: Walibi Belgium 25/05/2013

Gunstige weersvoorspellingen, geen zin in verveling, wat doe je dan? Nou, Nick en ik kozen er voor Walibi Belgium nog een keertje te bezoeken. Na het overwinnen van files en wegenwerken met daarbij horende omleidingen, kwamen we om 10:45 uur aan op een parking die steeds voller leek te raken. Snel onze golden pass bovenhalen en naar de poortjes.

Het viel ons onmiddellijk op dat Walibi op volle capaciteit draaide vandaag, twee treintjes op Vampire, terwijl er amper wachtende stonden, dit zou onze eerste attractie worden. Eerste positieve punt dat ons vandaag op viel was dat er terug nevel in de drop hing.

Wat nog positief te noemen was, was het feit dat het park er kraaknet bij lag, er hing een gezellige sfeer, overal muziek, en de fonteintjes deden ook hun bijdrage hieraan.

Wie langs deze fontein passeert weet wat je als volgende tegenkomt, inderdaad Cobra. Ook deze mocht niet ontbreken vandaag, geen wachtrij, snel het karretje instappen, even wachten op wat meer boomerang liefhebbers en hop vertrokken voor een intens ritje.

Na Cobra, en omdat we geen zin hadden, (nog niet) in Radja River dachten we het paleis van de geest te doen, maar die was jammer genoeg nog niet geopend. Dan maar terug de andere richting uit want verder dan Walibi Playland raak je tijdelijk niet door de werkzaamheden aan Sirocco, ik bedoel Turbine, nee wacht, ik bedoel Psyke Underground. Waar heeft België er maar een van? Inderdaad een houten coaster, dus wij die richting uit. Jammer genoeg was het treintje net vastgelopen op de lifthill, maar vijf minuutjes later konden we aanschuiven voor deze mooie en leuke, familiale woodie.

Waar het ons opviel dat je in de zomer niet langer in de blakende zon zal moeten aanschuiven, aangezien Walibi hier investeerde in een overkapping van de wachtrij, wederom een pluspuntje.

Ons dagje werd verder gezet met een ritje Calimity Mine, waar we wederom een pluspuntje vonden in de vorm van een watereffect dat werkte.

Een hongerke op komst, dus wij richting het nieuwe picknick terras aan de darkride van het park om onze bokes op te eten, wederom een mooie investering van Walibi dit seizoen.

Na de bokes kwamen de geweertjes in The Challenge Of Tutanchamon.

Een interactieve shooter die nog steeds hoog in mijn lijstje staat. Aangezien we vandaag eerder in een rustigere, slome bui waren, gingen we even chillen op het water in de Gold River Adventure, waar eigenlijk niet veel te zien is buiten enkele eendjes, Ganzen…

Al bij al nog een gezellige familiale attractie waar je even kan ontspannen voor je richting het fallussymbool van het park wandelt, Dalton Terror, en geef toe een dagje Walibi is niet compleet zonder deze Free Fall.

En ook hier scoorde Walibi goede punten, want elk bakje ging de hoogte in om daarna met een rotvaart weer naar beneden te storten. Flashback werd een welgekomen verfrissing op deze toch wel mooie lentedag. Ook hier lof dat hij al geopend was van bij parkopening.

Uit Flashback gekomen even door de hekken gluren in de richting van Psyke Underground, en te merken dat ze op deze zaterdag hard een het werken waren om de buizen te plaatsen.

Om dan verder te wandelen voor een tweede ritje Loop Garou, die vandaag na die kleine panne de hele dag gereden heeft met twee treintjes.

Vanuit de remmen hoorden we al de woofers knallen van het showtje dat de parkfiguren weggaven, het moet gezegd zijn dat Walibi hier ook geld geïnvesteerd heeft om een degelijke installatie te plaatsen op hun qauds dit jaar.

Nog snel op de foto met Fibi, gewoon omdat het kan en ze er nog goed uitziet ook.

 

En dan verder voor een tweede ritje Vampire. Waar we zonder aanschuiven bijna dadelijk konden instappen. Jammer genoeg begon na dit ritje de hemel donkerder en donkerder te worden en vielen er al de eerste regendruppels.

En wat is de beste attractie om te doen bij een regenbuitje?  Natuurlijk, Radja River, waar Walibi weer heel wat pluspunten heeft gescoord.

 

Alle watervallen in werking, een tunnel vol nevel en een waterplafond dat zijn werk deed door ons goed nat te maken.

Hierna besloten we huiswaarts te keren, niet omdat het park al sloot, maar gewoon omdat we de pluspunten niet meer konden tellen en we schrik hadden een telraam er bij te moeten halen.

 

Sfeerverslag door: Bob Van Dyck